Last Week...

Στο Παρίσι η Obamania ήταν ακόμα στο κόκκινο, ο καιρός υπέροχα μελαγχολικός, οι Sigur Ros εμπειρία ζωής, και όσο εμείς το νιώθαμε στο Μαρέ και τη Βαστίλλη, μια βδομάδα sweeps πέρασε στην αμερικάνικη τηλεόραση. Πάμε μετά το άλμα μια σύντομη ματιά σε όσα εξ αυτών πρόλαβα να δω μετά την επιστροφή, κατά σειρά 'Grey's Anatomy', '30 Rock', 'The Office' και 'House'

Oh, Grey's, γιατί μου το κάνεις αυτό; Mέσα σε ένα επεισόδιο (5x08 These Ties That Bind), τόσο λάθος από τη σύλληψη μέχρι την εκτέλεσή του, καταστράφηκαν όλα όσα χτίζονταν μέχρι τώρα σε μια αναπάντεχα δυνατή επιστροφή σε φόρμα για τη σειρά που ήταν η φετινή της σεζόν. Να ξεκινήσω από το χειρότερο; Μια που αρέσει στη Shonda όλο το meta παιχνιδάκι (βλέπε season premiere) που βάζει τον εαυτό της στη θέση κάποιου χαρακτήρα της σειράς, πώς θα της φαινόταν αν της λέγαμε οτι είναι η Izzie; Γιατί είναι η Shonda που δε μπορεί στην πραγματικότητα να αποχωριστεί το φάντασμα του Denny-- κανείς πλέον δεν έχει ανάγκη τις διαρκείς επιστροφές του χαρακτήρα, που με κάθε του νέα εμφάνιση οδηγεί σε όλο και μειούμενη αγάπη για το αρχικό του arc. Δεν ξέρω πού το πάνε αυτή τη φορά, αλλά δε θα με ένοιαζε ακόμα κι αν δεν έμοιαζε τόσο άβολο και λάθος το όλο σκηνικό.

Κατά τα άλλα, σαχλαμάρες. Η αποχώρηση της Hahn εξηγήθηκε με μισόλογα και έδωσε πάσα σε άβολο και κακοπαιγμένο δράμα από την Sara Ramirez, η είσοδος της Mary McDonnell απογοήτευσε οικτρά με έναν χαρακτήρα που δεν γράφτηκε με την παραμικρή ευαισθησία (χοχο, είναι κοινωνικά δύσκολη, *χαζοχαρούμενη μουσικούλα*), και η Melissa George παραμένει κουκλάρα, αλλά για όνομα του θεού, για πόσα σερί shows θα καταφέρει να είναι το χειρότερο πράγμα που συμβαίνει σε αυτά; Το ανεχτήκαμε στο 'Alias' γιατι όλη η 3η σεζόν ήταν ούτως ή άλλως σκατά, το ανεχτήκαμε στο 'In Treatment' γιατί όλη η υπόλοιπη σειρά ήταν φανταστική, αλλά τώρα και στο 'Grey's'; Ήμαρτον! Ήρθε το κακό κορίτσι που είναι bisexual (ή ήταν τελοσπάντων όταν γραφόταν) και αυτοτραυματίζεται και έχει παλιές κρυφές ιστορίες με τη Meredith (ερμ, Death ήθελα να πω) και και και. Μπλιαχ. Όλα αυτά ήταν τόσο ενοχλητικά, που σχεδόν με απέσπασαν από το γεγονός οτι όλες οι ιστορίες αυτού του επεισοδίου ήταν τόσο ενοχλητικά πανηλίθιες. (Ινδιάνικες καρδιές, παράνομο κύκλωμα αυτοτραυματιζούμενων interns κτλ.) Γερή σφαλιάρα, όχι σαχλαμάρες.

~-~

Το '30 Rock' (3x03 The One With the Cast of 'Night Court') πάντα αποδίδει, τουλάχιστον. Όχι όσο καλά την προηγούμενη βδομάδα που πυροβολούσε αδιάκοπα και αρμονικά, αλλά υπα΄ρχει κάτι σε μια κωμωδία που είναι διαρκώς αστεία κι ας μην είναι πάντα άρτια ρε παιδί μου. Συγκεκριμένα, βρήκα εντελώς ασύνδετα τα δύο κομμάτια του επεισοδίου, και το ένα να είναι πολύ πιο ενδιαφέρον και αστείο από το άλλο, κάτι που δεν πολυβοηθάει. Η επανασύνδεση του καστ του 'Night Court' ήταν ξεκαρδιστική όσο και random, και έδωσε ευκαιρία για ένα σωρό meta-in-jokes. (Με το ζόρι κρατήθηκα να μην ουρλιάξω από τα γέλια όταν ο Kenneth έκανε το ψεύτικο freeze frame του!)

Κι ενώ τα καλύτερα αστεία κρατήθηκαν για εκείνο το κομμάτι του 20λέπτου (Were-lawyer! "It's like a reunion of friends.... of 'Night Court'."! Tο χαμένο quarter που βρήκε ο Kenneth!), η εξίσου random παρουσία της Jennifer Aniston δεν τσούλησε εξίσου καλά, αλλά τουλάχιστον έδωσε πολλές στιγμές άβολου χιούμορ από τον Alec Baldwin, και πραγματικά δε μπορώ να ζητήσω πολύ περισσότερα πράγματα από μια κωμωδία.

~-~

Το φινάλε αυτού του 'Office' (5x07 Business Trip) με χάλασε αρκετά ώστε να μην με πολυνοιάζει όλο το υπόλοιπο επεισόδιο. Αστείες στιγμές υπήρχαν (ο Daryl να πανηγυρίζει από μακριά μετά τον χωρισμό με την Kelly) και συναισθηματικές επίσης (ο Michael να τη λέει χονρά στον David Wallace) και ωραίες στιγμές μεταξύ χαρακτήρων (το bonding του Oscar και του Andy) αλλά το τέλος; Ώστε το graphic design ξαφνικά δεν είναι το όνειρο της Pam; Kαι τόσο εύκολα και βολικά λήγει μια ιστορία που περίμενα με περιέργεια να δω πού θα πάει; Aλλά ακόμα και στην περίπτωση που η Pam απλώς λέει ψέμματα για να μην στεναχωρηθεί ο Jim, θα μιλάμε για αχρείαστα μπλεξίματα προς μια κατεύθυνση έτσι κι αλλιώς δυσνόητη: δε μπορώ να σκεφτώ έναν καλό λόγο για τον οποίον οι δυο τους δε μπορούν απλά να μετακομίσουν στη Νέα Υόρκη. Oh well. Τουλάχιστον διασκέδασα την cluelessness του Michael σχετικά με το όλο concept του ταξιδιού σε μια ξένη χώρα, (στην Ιταλία πλένουν τα χέρια τους!) έστω κι αν μέρος αυτού καταστράφηκε με το τηλεφώνημά του στον David Wallace.

~-~

Στο βαρύ το συναίσθημα το έριξαν και στον 'House' (5x07 The Itch), έχοντας ως αποτέλεσμα το πιο αδιάφορο για φέτος ιατρικό μυστήριο. Αυτό δε θα ήταν απαραίτητα κακό, αλλά στη λίστα με τα πράγματα σε όλο τον κόσμο που με ενδιαφέρουν λιγότερο από τη σχέση του Chase και της Cameron, θα βρει κανείς ελάχιστα entries. Μπράβο στα παιδιά που κάνουν πρόοδο δηλαδή, αλλά εγώ το fast-forward μου το έριξα. Τουλάχιστον διασκέδασα το κεντρικό δράμα, που είχε και το κωμικό του timing (μου άρεσε που ο Wilson ήταν ο μόνος που δεν πήρε ως αστείο το "I tapped that" του House), είχε και τις διφορούμενες στιγμές του (είμαι ο μόνος που δεν πείστηκε οτι ο Wilson δεν ζήτησε πραγματικά ραντεβού από την Cuddy; Είχε περίεργο βλέμμα όταν αυτή έφυγε από το γραφείο της), και είχε και τον House στην αρχή αυτού που μοιάζει να είναι το πιο ενδιαφέρον του ever arc στη σειρά. Επιπλέον, η δείλια του στο τέλος του επεισοδίου ήταν και αυτό που το έσωσε για μένα-- αν όλοι τους κατάφερναν να ξεπεράσουν τα εμπόδιά τους κατά τη διάρκεια του ίδιοιυ μουσικού μοντάζ, νομίζω θα ξέρναγα λίγο μέσα στο στόμα μου. Αναμένοντας τη συνέχεια...