Eternal Flame

Ναι, είναι για επεισόδια σαν κι αυτό που η φλόγα του 'Pushing Daisies' θα καίει αιώνια! (*πετάνε γιαούρτια*) Σχόλια μετά το άλμα για αυτό, το 'Fringe' και το 'House'.

Χωρίς να έχει σταματήσει να μου αρέσει σε κάποιο σημείο του, η αλήθεια είναι οτι τη φλόγα για το 'Pushing Daisies' (2x08 Comfort Food) την ένιωθα να ψιλοσβήνει μέσα μου τελευταία. Και βρήκαν τώρα, που είχα κάνει την ειρήνη μου με το κόψιμό του, να μας δώσουν αυτό που μπορεί και να είναι το καλύτερο επεισόδιο που έχουν κάνει μετά τα 2 πρώτα-- σίγουρα το καλύτερο φετινό. Απόλυτη τελειότητα, με όλους τους χαρακτήρες να χρησιμοποιούνται στο έπακρο, τις διάφορες πλοκές να αναπτύσσονται υποδειγματικά και να μην περιπλέκονται αχρείαστα, και τις μικρές στιγμές ζάχαρης να έρχονται στο τέλειο ποσοστό που μόνο αυτή η σειρά ξέρει να πετυχαίνει ορισμένες φορές.

Αγαπημένα πραγματάκια: ο Emerson να απολαμβάνει τη γουλιά του καφέ, η χημεία του Lee Pace με την Kristin Chenoweth, η στιγμή που αποκαλύπτεται οτι η Chuck κρύβει τον πατέρα της στη σοφίτα, το ασυνήθιστα ευθύ μυστήριο της βδομάδας (και το οτι λύθηκε χωρίς τον Emerson), ο τρόπος με τον οποίο ο Ned έπεισε την Olive να τον βοηθήσει (και το απόλυτο χαμόγελο ευτυχίας στο πρόσωπό της όταν της είπε οτι "δεν είναι μόνος"), η Beth Grant να επαναλαμβάνει τον ίδιο ρόλο που είχε και σε ένα επεισόδιο του 'Wonderfalls', και η Olive να τραγουδάει το 'Eternal Flame' των Bangles με τον Ned να τη διακόπτει σε όλα τα σωστά σημεία και αυτή να συνεχίζει να τραγουδάει με όλους τους σωστούς τρόπους.

Δε θέλω να το πολυκουράσω, ούτε να κάτσω τώρα να πολυσκεφτώ τις συνέπειες του επεισοδίου στο ongoing arc, θα έχουμε κι άλλα επεισόδια γι'αυτό. Είναι ένα από εκείνα τα μαγικά 40λεπτά που είναι απλά σωστά, και το νιώθεις χαζεύοντάς τα και μη θέλοντας να τελειώσουν. 5 to go, γαμώτο. Μόλις με έπιασε κι εμένα η στεναχώρια. :(

~-~

Το 'Fringe' (1x10 Safe) είμαι στα όρια του να σταματήσω να ασχολούμαι εδώ και 4-5 βδομάδες, αλλά οι άτιμοι πέτυχαν διάνα αυτή τη βδομάδα. Όχι οτι δεν είχε καρα-προβλέψιμα κομμάτια διάσπαρτα μες στο επεισόδιο, αλλά η απέραντη coolness του cold open με έβαλε γερά μες στο επεισόδιο και για μια φορά αυτό που ακολούθησε κατόρθωσε να μη με χάσει. Tι να πω, blame the time machine.

Γιατί σοβαρά, ποιο το νόημα να έχεις μια sci fi σειρά, και τον JJ Abrams από πίσω της, αν δεν την πήξεις σε υπέροχα γελοία concepts που είναι και ο απόλυτος λόγος για τον οποίο λατρέψαμε το 'Ailias' πριν το πνίξει η Melissa George; Οπότε ναι, βάλε σκιώδεις οργανώσεις να περνάνε μέσα από τοίχους για να κλέψουν από μια σειρά κιβωτίων αριθμημένων σύμφωνα με την ακολουθία Fibonacci τα εργαλεία για να φτιάξουν μια χρονομηχανή που θα τους βοηθήσει να απελευθερώσουν από τη φυλακή τον Γερμανό Hannibal Lecter της σειράς-- και ποιος ξέρει τι άλλο, μελλοντικά.

Βάλτε λίγο διασκεδαστική χημεία μεταξύ των Bishops, την απαγωγή της Olivia που χάρη στο mindmeld της με τον John τώρα είναι πιο ενδιαφέρουσα από ποτέ, και ξαφνικά έχουμε περισσότερους λόγους να παρακολουθούμε το show, από το πρώτο του 5λεπτο. Εγώ πάντως το δηλώνω οτι δε βλέπω την ώρα να βουτήξουμε βαθύτερα στην -χωρίς αμφιβολία- συγκλονιστικά over the top μυθολογία που θα έχει μαγειρέψει ο JJ με τους αξιωματικούς του. Ας μην ξεχνάμε οτι και το 'Alias' μέχρι το διπλό επεισόδιο του Tarantino στα μέσα της πρώτης σεζόν, μια βλακεία ήταν.

~-~

Tέλος το 'House' (5x10 Let Them Eat Cake) αχ το 'House'. Tα σωθικά μου βαρέθηκαν μέχρι αηδίας πλέον την 13 που όπως πολύ λεπτά -όσο κι εύστοχα- ετέθη από σχολιαστή του blog, "Tin 13 tou House thelo na tin valo kato kai ba tin arxiso sta xastoukia! PETHANE EPITELOUS PALIOATALANTI! PETHANE!" Tώρα, με την Olivia Wilde εξακολουθώ να μην έχω κανένα πρόβλημα, καθότι κουκλάρα και αξιοπρεπής ηθοποιός, αλλά ειλικρινά δεν αντέχω άλλο να της φέρονται οι συγγραφείς σα να είναι οριακά πιο σημαντική κι από τον ίδιο τον House η χαρακτήρας της.

Και η διαρκής περιστροφή του show γύρω από αυτήν (δίνοντάς της με συνέπεια το b-story ή ακόμα και το a-story κάθε βδομάδας) έχει μετατραπεί στον ελέφαντα στο δωμάτιο που αδυνατείς πλέον να αγνοήσεις. Πολύ απλά το οτι πεθαίνει δεν την κάνει συναρπαστικό χαρακτήρα, σίγουρα όχι πιο σημαντικό από τον Chase (τον οποίον έχω απροσδόκητα απολαύσει στις ελάχιτες φετινές του εμφανίσεις) ή από τον Kutner ή τον Taub. Πεθαίνει. Μπράβο της. Στο καλό, εμείς τι φταίμε;

Για 2-3 βδομάδες φέτος είχα αρχίσει να ξαναμπαίνω στο ρυθμό της σειράς, με μια σειρά καλών επεισοδίων που εστίαζαν στη δυναμική του House με την Cuddy και -κυρίως- τον Wilson. Kαι μετά, ξανά, αδιαφορία. To show ήταν τόσο καλό πέρσι, τι στα κομμάτια τους ταϊσανε εκεί πέρα κατά τη διάρκεια του summer break;