Lost 5x03 Jughead

Αγαπώ, αγαπώ, αγαπώ! Σχόλια για το 'Lost' μετά το άλμα.

ΟΚ, οι τελευταίοι που πίστευαν πως οι Cuse/Lindelof δεν έχουν ένα πολύ ισχυρό πλάνο για το πού κατευθύνεται όλο αυτό, έξοδος πίσω αριστερά, ευχαριστώ.

Τώρα, δεν είναι υπέροχο το πόσο εντυπωσιακά έχουν αρχίσει να δένουν τα πάντα μεταξύ τους; Κάπου εξακολουθεί να υπάρχει μέσα μου αυτή η ένσταση για το οτι υπονοώντας τα πάντα στο τέλος έχεις ελάχιστο περιθώριο για εκπλήξεις (βλέπε το όλο θέμα με τη μαμά του Daniel στο οποίο θα επανέλθω) αλλά είναι τουλάχιστον άκυρο να μιλάω για απουσία εκπλήξεων στο επεισόδιο που μας έδωσε ένα από τα μεγαλύτερα gasps στην ιστορία της σειράς, οπότε το φυλάω στο συρτάρι για την ώρα.

GASP! "Put your gun down, Widmore!" Widmore! Πόσο τα πάντα εξηγεί αυτό; Για την επίγνωση του περί της ιστορίας του νησιού, για την αίσθησή του οτι δικαιωματικά του ανήκει, για το οτι ήξερε πολύ καλά να κυνηγήσει την απόκτηση των ημερολογίων του Black Rock, για την επιμονή του να βάλει τον Locke σε αυτή την πτήση, για τον πόλεμό του με τον Ben-- μπορεί ο Widmore να περίμενε πως αυτός θα ήταν ο ηγέτης, και του έφαγε τη θέση ένας τιποτένιος μικρός που ήρθε από τον έξω κόσμο;

Περιττό να πω οτι η θέαση περασμένων επεισοδίων του Locke είναι απαραίτητη, αλλά από κάποια διάσπαρτα που θυμάμαι, η συνάντησή του με τον Immortal Richard εξηγεί λίγο ως πολύ ξεκάθαρα τόσο τι δουλειά είχε ο Rich στο μαιευτήριο όταν ο John γεννήθηκε, αλλά και την πίστη του στο οτι αυτός ήταν ο Εκλεκτός ηγέτης των Others, όσο βέβαια και στην περίφημη σκηνή όπου ζητά από τον μικρό John να διαλέξει ένα αντικείμενο "που [τ]ου ανήκει ήδη".

Κόλαση! Όσο για τους δύο ήρωες που έλαβαν το κύριο focus αυτής της ώρας, δηλαδή τους δυο ανθρώπους-κλειδιά όσο αφορά στα ταξίδια στο χρόνο, έχουμε από τη μία τον Daniel και τα σκιώδη του πειράματα και από την άλλη τον Desmond που προσπαθεί να ανακαλύψει το μυστικό της πρώτης του συνάντησης με τον Dan (που βολικά θυμήθηκε μόλις στο περασμένο επεισόδιο).

Ο Dan μαθαίνουμε πως χρηματουδοτούνταν από τον Widmore όλο τον καιρό που διεξήγαγε πειράματα, κι επιπλέον οτι στο νησί γνώρισε μια Ellie (Eloise!) που κάτι του θύμιζε. Hello, mother; Κι αν αυτή ήταν η μητέρα του, τότε πόσο συμπτωματικό μπορεί να είναι το οτι στο ίδιο στρατόπεδο βρισκόταν ως Other και ο μετέπειτα σπόνσοράς του; Να τολμήσω να σκεφτώ οτι ο Widmore είναι πατέρας του Dan; Ή έστω πως τον ήξερε από μικρό;

Το οποίο από την άλλη κάνει για μια πολύ άβολη δυναμική του τριγώνου Ben/Widmore/Eloise, καθώς η μητέρα του Dan από όσο ξέρουμε βρίσκεται στο πλευρό του Ben αυτή τη στιγμή. (Και, ειδικά μετά την επιβεβαώση πως η μαμά Faraday βρίσκεται στο L.A. δε νομίζω να αμφιβάλει κανείς οτι είναι όντως αυτή, ε;) Tι ακριβώς χωρίζει τα δύο στρατόπεδα; Τι έκανε αυτό τον πόλεμο τόσο άγριο;

Αυτό που ξέρουμε σίγουρα είναι τι παραμένει ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα ως μελλοντική απώλεια, και είναι φυσικά η Penny. H Penny που έχει πλέον ένα μικρό αγοράκι με τον Dez, ονομασμένο Charlie (μικρό, ταπεινό man-tear), και τόσο καιρό οι δυο τους ζουν ευτυχισμένα off the grid. Αλλά τώρα που o Dez οφείλει να ξαναμπεί στο παιχνίδι και μαζί του να παρασύρει την Penny, μπορεί να είναι μακριά η στιγμή που θα συναντήσει το οδυνηρό της τέλος; Ελπίζω να τη γλιτώσει γαμώτο. Just this once, που θα έλεγε και ο Moffat.

Αυτή που δεν τη γλιτώνει είναι η Charlotte, που είδε τον Dan να της εξομολογείται τον μεγάλο της έρωτα την ώρα που πίδακες αίματος κυριολεκτικά ξεμύτισαν. (Ew, gross.) Αντίος. Το ενδιαφέρον εδώ είναι οτι ο Dan έχει ένα λόγο παραπάνω να είναι τόσο invested στο όλο θέμα, καθώς αν κατάλαβα καλά, τα πειράματά του τα πλήρωσε μια που μάλλον ήταν πρώην του. Οπότε τώρα έχει ένα λόγο παραπάνω να θέλει να σώσει την εν δυνάμει νυν.

Ουφ. Από το πολύ το mind-fuck θα μου ματώσει και η δικιά μου μύτη στο τέλος. Gotta run εγώ, έχει ένα κάρο ακόμα πράγματα το επεισόδιο προς σκέψη όσο το κουράζω στο μυαλό μου: για τη βόμβα, για το μηχανισμό του χρονικού πήγαινε-έλα, για την πλήρη απουσία των Oceanic Six (σε όφελος του επεισοδίου, πρέπει να πω), για τη φοβερή χημεία των Sawyer/Miles (hello spin-off!) αλλά δε θα τελειώσω ποτέ. Ας έχουμε να λέμε και κάτι μέχρι το επόμενο.

.