Battlestar Galactica 4x14 Blood on the Scales (2)

Σχόλια για το 'Battlestar Galactica' μετά το άλμα.

Δεν ξέρω αν αυτή ήταν μια από τις πιο αρχιδάτες απεικονίσεις του επαναστατικού αισθήματος που έχουμε δει στην τηλεόραση, αλλά είναι πολύ συνεπές οτι θα ερχόταν από την ίδια σειρά που μας έδωσε την αναποδογυρισμένη αλληγορία της κατάληψης της Νέας Caprica στις αρχές του 3ου κύκλου. Με τον Michael Angeli -από όλους τους ανθρώπους!- να παραδίδει μαθήματα σεναριακής οικονομίας, ξετυλίγει μέσα σε 40 καθηλωτικά λεπτά το κουβάρι μιας εξέγερσης που απέτυχε όχι επειδή έκανε κάτι λάθος, αλλά επειδή υπήρξε απλώς ως ενστικτώδης αντίδραση σε μια ροή του κοινωνικοί status που δε μπορούσε να παρεμποδιστεί.

Υπήρχε ο παράγων της φλογισμένης δίψας για εκδίκηση: o Gaeta λειτουργούσε με μόνο άξονα σκέψης το κυνήγι του Adama που στα δικά του μάτια (όσο κι αν δεν επέτρεπε στον εαυτό του να το σκεφτεί) λειτουργούσε ως εξορκισμός των δικών του αμαρτιών. Δεν είναι τυχαίο πως όλα εκείνα για τα οποία κατηγορεί τον admiral είναι αδικήματα που ο ίδιος έχει διαπράξει. (Βλέπε και τα webisodes για περισσότερο background.) Και η θανάσιμη αμαρτία του; Οτι θεώρησε πως στον πόλεμο τον οποίον ξεκίνησε, λειτουργούν οι ίδιοι κανόνες που ίσχυαν ως τότε. Ο Gaeta δεν δίψασε για επανάσταση, και βαθιά μέσα του δεν τη θέλησε ποτέ αληθινά, εξ ου και ο αποτροπιασμός του μπροστά στις πράξεις του Zarek.

Ο οποίος Zarek ήξερε πως χωρίς αίμα δεν αλλάζει τίποτα, και γι'αυτό το λόγο αποτέλεσε το ιδανικό αντίβαρο για την κάβλα του Gaeta. Ήταν το ιδεολογικό κεφάλι σε αυτή την απεγνωσμένη κίνηση φρεναρίσματος του ρεύματος της αλλαγής. Και επειδή ακριβώς μπήκε σε αυτή την κίνηση για διαφορετικούς λόγους από τον Gaeta, δεν άργησε να φτάσει η στιγμή που οι λεπτή ισορροπία μεταξύ τους θα οδηγούσε σε ένα οποιδήποτε μικρό κενό που θα εκμεταλλευόταν η ισχύς του Adama και του υπάρχοντος status quo.

Ο Gaeta ζητούσε τυφλά το κεφάλι του Adama, o Zarek δολοφονούσε χωρίς ενδοιασμούς. Κι όμως, η ανεπαίσθητη εκείνη διαφορά που τους κράτησε από το να μεταμορφωθούν σε χαρτονένιους villains είναι το πλαίσιο στο οποίο λειτουργούσαν, όπως οριοθετήθηκε χωρίς περιττά λόγια και χωρίς υπερβολικούς θεατρινισμούς: ένα πικρά χαμογελαστό νεύμα από τον έναν στον άλλον εκεί στις τελευταίες τους στιγμές. Είχαν αποτύχει, αλλά ήξεραν οτι ακολουθούσαν τη δική του αίσθηση δικαίου.

Αυτή η μελέτη τη φύσης της εξέγερσης, που πραγματοποιήθηκε παρουσιάζοντας στα πλήθη φρικτές καταστάσεις που εύκολα (κατα)κρίνουμε από τον καναπέ αλλά με τις οποίες είναι διαποτισμένη η Ιστορία, έκανε τον οποιονδήποτε αφηγηματικό μηχανισμό να μοιάζει δευτερεύων. Ο βαθμός στον οποίον είχα σοκαριστεί με το πέρας του επεισοδίου το κάνει δύσκολο να μπορέσω να σχολιάσω την αναγέννηση της Roslin ως παθιασμένης ηγέτιδας, τις bromantic σκηνές του Tigh και του Adama, τον τελευταίο καφέ του Baltar και του Gaeta, την έφοδο της Team Adama που αφαίρεσε τον έλεγχο από ένα παραδομένο πλέον Gaeta.

Η ταχύτητα με την οποία η σειρά πέρασε από μιας τέτοιας βαρύτητας εξέλιξη δείχνει πως αυτή ήταν μία ιστορία που ο Ron Moore ήθελε πραγματικά να πει προτού η σειρά ολοκληρωθεί. Χαίρομαι που το έκανε.

~-~

Μερικές γενικές σημειώσεις πριν κλείσω.

1. Ο Sam; Τέλος; Υποθέτω πως όχι, αλλιώς γιατί να τραβηχτεί σεναριακά ο θάνατός του τόσο πολύ; Eίναι πάντως ο πρώτος από τους 4 του Final Five που ενδεχομένως να δούμε τι συμβαίνει όταν πεθαίνουν.

2. Romo with a pen! Μισώ τον χαρακτήρα αλλά η σκηνή ήταν cool as fuck. Going out with a bang για τη σειρά, ή μήπως uber-cool επαναφορά ως προοίμιο για περισσότερες εμφανίσεις;

3. Mε το όποιο anti-Cylon ηθικό conflict στις τάξεις του κοινού αισθήματος ουσιαστικά πλέον εξασθενημένο (ή απλά εκτός συζήτησης), μπαίνουμε οριστικά στην τελική ευθεία όπου μένει να απαντηθούν οι όποιες ερωτήσεις μας και να ξεκαθαριστεί η τελική μοίρα της ΑνθρωποCylon-ότητας. Θα είναι 6 συγκλονιστικά επεισόδια.

4. Ε, και αυτή η ρωγμή κάτω στο μηχανοστάσιο δε μπορεί να είναι για καλό, ε; Μάλλον θα λειτουργήσει ως το απαραίτητο ρολόι φιξαρισμένο σε μια τύπου αντίστροφη μέτρηση που θα λήγει εκεί γύρω στο series finale.

5. Πού είναι ο Doc Cottle;! Ο Final-Cylon-Στις-Καρδίες-Μας έχει να εμφανιστεί από όταν παρέδωσε τα βολικά νέα για την πατρότητα του μωρού του Tyrol, αφήνοντας τη Hera ως το μοναδικό μωρό-υβρίδιο. Το οποίο, ΟΚ, ήταν μόλις 3 επεισόδια πριν, αλλά από την άλλη στα δύο τελευταία υπήρξε τόση συμπυκνωμένη coolness που ήταν περίεργο ο Cottle να μην είναι μέρος αυτής.

6. Once a Baltar, always a Baltar. Σε μια παραδοχή που εξέπληξε ακριβώς κανέναν, το Μεγάλο Λαμόγιο (copyright Cotsos) παραδέχτηκε και επισήμως οτι βασικά δούλευε τον κόσμο εκεί στην γκομενοσέκτα που είχε στήσει στο Galactica.

7. Ελπίζω να μην είναι η τελευταία φορά που βλέπουμε κάπου τον Richard Hatch. Έκανε εξαιρετική δουλειά στη σειρά και του αξίζουν περισσότερες ευκαιρίες.

.