Shall I uncap the sharpie?

To απαραίτητο βιαστικό και χύμα post με ό,τι είδα και δεν σχολίασα μες στη βδομάδα. Κατά σειρά 'Fringe', 'Life', '30 Rock', 'The Office', 'Skins' και 'Grey's Anatomy'.

~-~

Fringe, 1x14 'Ability': Το καλύτερο ως τώρα; Επιτέλους η σειρά μοιάζει να αποκαλύπτει τον εαυτό της ως μια σκοτεινότερη -αλλά ψιλοπανομοιότυπη- εκδοχή του 'Alias', και μιας και η γαρνιτούρα έτσι κι αλλιώς μου άρεσε (η Torv και ο χαρακτήρας της, η χημεία του Pacey με τον μπαμπά του, ο Mr. Jones, τα φρικιαστικά εγκλήματα) τώρα που η ουσία αποδεικνύεται εξίσου συναρπαστική είμαι εντελώς μέσα. Well done, people.

Moυ άρεσε ειδικότερα η υποψία παραλλήλων διαστάσων (κάτι τέτοιο πήρε το μάτι μου σε μια από τις φορές που μας έδειξαν τη βίβλο των γερμανών-- είναι γερμανοί; Ασαφές μου έμεινε), όλες οι σκηνές της Olivia με τα φωτάκια, και το πώς ξαφνικά όλα τα ενοχλητικά hints που είχαν πέσει κατά καιρούς εδώ εξηγήθηκαν πλήρως αποτελεσματικά ανοίγοντας εντυπωσιακά τη μυθολογία. Ένα μόνο παράπονο, πόσο πιο ενδιαφέρουσα θα ήταν η σειρά αν το ρόλο του ηλίθιου και χάρτινου πράκτορα Harris έπαιζε σε κάποιο βαθμό ο Lance Reddick, δηλαδή ήταν εκείνος που άθελά του δυσκόλευε την Olivia, a la A.D. Skinner; Τώρα έχουμε ένα χάρτινο κακό, κι έχουμε κι ένα αδιάφορο αφεντικό. Oh well δε μπορείς να τα έχεις όλα. Αλλά ο Harris πρέπει να φύγει. Να φύγει. Για να επικεντρωθούμε στο αληθινό ερώτημα, δηλαδή τι στα κομμάτια είναι αυτό στο επίκεντρο του οποίου βρέθηκε η Olivia...

~-~

Life, 2x14 'Mirror Ball': Awesome. Αυτό είναι το απόλυτα μέσο επεισόδιο της σειράς, και περιέχει όλους τους λόγους για τους οποίους τη λάτρεψα, κι ας είχε μηδενική εξέλιξη στη μυθολογία. Τέλεια χημεία Crewes/Reese ("Doc; Doc Reese;"), λίγες και καλές σκηνές με τον Tidwell (δηλαδή εκείνη που αδειάζει τα ουϊσκια του για να συμπαρασταθεί στη Dani), γιούχου έγκλημα (εξαφανισμένος hair metal-άς που δολοφονεί τον cover-ά του!), όσο quirky πρέπει χαρακτήρες (ο οδοντίατρος με το uncapping του sharpie του, η διχασμένη προσωπικότητα της κοκκινομάλλας φαν) και σκηνές κωμικού χρυσού (όλος ο αριστουργηματικός διάλογος των Crewes/Ted/μπαμπά Crewes για την Olivia: "Who is this guy;!"). Kαι πόσο απίθανα random ήταν η επιστροφή του αγνώριστου πλέον αυτοκινήτου στον Crewes από την τυχαία γκόμενα στην οποία το είχε δώσει πριν κάμποσα επεισόδια;

~-~

30 Rock, 3x11 'St. Valentine's Day': Δεν το διασκέδασα όσο το 'Generalissimo', αλλά κι εδώ ο Jon Hamm ήταν αστείος, και η Salm Hayek όλο και λιγότερο distracting ("Patron saint of all the judgmental statues!"), και ήταν ξεκαρδιστικά random το πόσο μεγάλο ρόλο έπαιζαν τα McDonald's στο επεισόδιο χωρίς καν να πρόκειται περί product placement. Κορυφή όλων φυσικά το απίστευτα λάθος (με κάθε πιθανή έννοια) ραντεβού της Liz με τον Don Draper όπου οι καταστροφές μεγευθύνονταν εκθετικά. Και ο Kenneth με την τυφλή, όλα τα λεφτά. Προβλέψιμο, αλλά αστείο. Τέλος, έχω την υποψία οτι κατά τη διάρκεια της εξομολόγησης του Jack, ο Baldwin πρέπει να περιέγραψε και τον ρόλο του στο 'Malice' του Aaron Sorkin, αλλά έχω να το δω χρόνια και δεν παίρνω και όρκο...

~-~

The Office, 5x15 'Lecture Circuit, Part 2': Eh. Τα γνωστά προβλήματα όλων των φουσκωμένων 'Office'. Το b-story με τον Jim και τον Dwight κούρασε πολύ πριν καταλήξει κάπου, ο Michael και αναζήτησή του της Holly δεν έδωσε πολλές κωμικές στιγμές, το c-story της Angela με τις γάτες της ήταν ταιριαστά creepy αλλά ελάχιστα αστείο. Highlight όμως η σκηνή που ο Michael χάνει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας ρωτώντας τον AJ τα προσωπικά του (απλά ό,τι πιο άβολο έχει κάνει φέτος η σειρά) ακολουθούμενη από την Pam που προσπαθούσε να επαναλάβει παρελθοντικές ερμηνείες του αφεντικού της, αποτυχάνοντας οικτρά. Καλό πεντάλεπτο σε ένα μέτριο επεισόδιο.

Όσο για το γράμμα "Dear Michael" που διάβασε η Pam, αμφιβάλει κανείς οτι του είπε ψέμματα και πως η Holly έχει πράγματι προχωρήσει με τη ζωή της; (By the way, εντυπωσιακό το πόσο γρήγορα προχωράνε σε αυτή τη σειρά όσοι χαρακτήρες φύγουν από το καστ! Πρώτα η Karen, μετά η Holly... Ελπίζω όταν ξαναδούμε τον Roy να μην κουβαλάει 2-3 κουτσούβελα μαζί του.)

~-~

Skins, 3x-4 'Pandora': Πολύ συναισθηματικό επεισόδιο μέσα από την σχεδόν παιδική ματιά ενός χαρακτήρα που πριν από ένα μήνα θα αρνιόμουν να δεχτώ οτι μπορεί και να συμπαθήσω. Όμως το επεισόδιο το πήρε κι έφυγε με αυτό η Effy, και η Kaya Scodelario που συνεχίζει να δίνει εσωτερικές και μετρημένες ερμηνείες με ελάχιστα λόγια, και μόνο τα απαραίτητα βλέμματα. Χωρίς την παραμικρή υπερβολή μας είπε ό,τι χρειάζεται να ξέρουμε για το πώς η Effy νιώθει προδομένη από τους ανθρώπους της και το πώς βλέπει τον εαυτό της σε σχέση με αυτούς. (Και μην ξεχάσω: απίστευτη, απίστευτη δουλειά στη μουσική επιμέλεια.)

Στην αρχή της σεζόν πίστευα πως θα βαρεθώ μέχρι να φτάσουμε στο -μακρινό ακόμα- Effy-centric επεισόδιο, όμως όχι μόνο οι υπόλοιποι χαρακτήρες έχουν γίνει ενδιαφέροντες από μόνοι τους, αλλά επιπλέον το arc της Effy αναπτύσσεται μια χαρά και μέσω των υπολοίπων επεισοδίων, α λα Sid στις 2 πρώτες σεζόν. Ο μόνος για τον οποίον δεν είμαι ακόμα πεπεισμένος αν τον έχουν πετύχει όπως επιθυμούσαν είναι ο ενοχλητικός emoγκρινιάρης κολλητός του Cook και του JJ, αλλά η τελευταία σκηνή του επεισοδίου άφησε υποσχέσεις.

~-~

Grey's Anatomy, 5x15 'Before and After': Συνεχίζει το καλό του σερί το show, με ένα υπέροχο επεισόδιο για τις αναπόφευκτες αλλαγές που όλοι υφίστανται στη ζωή τους και το πώς επιστρέφουν από αυτές. Υπήρχε κάτι πολύ δυνατό στις σκηνές όλων των παλιόφιλων καθώς πέρναγαν υπέροχα μεταξύ τους χωρίς καν να προσπαθούν, στον Owen να εξηγεί γιατί αποφεύγει να κοιτάξει στα μάτια την προ-Ιράκ ζωή του (και επιτέλους υλικό αντάξιο του Kevin McKidd), καθώς και οι Cristina-Meredith να κοιτούν από μακριά χωρίς να είναι σίγουρες αν ταιριάζουν στην εικόνα.

Η Melissa George επιτέλους μας αδειάζει τη γωνιά και η Izzie κατά τα φαινόμενα επίσης. Λάτρεψα την αβεβαιότητα του Alex για το τι πρέπει να κάνει τώρα, διασκέδασα με το παιχνίδι των interns, ενώ βούρκωσα στην υπέροχη σκηνή όπου η Callie εξηγεί στην Addison για ποιο λόγο είναι σημαντική ("You save babies. God knows who you are.") σε μια από αυτές τις αναπάντεχες μικρές στιγμές που για την ύπαρξή τους και μόνο ξέρω οτι ποτέ δε θα κόψω αυτή τη σειρά.

Τώρα, το crossover με το 'Private Practice'; Δείτε το, I guess, αλλά είναι παντελώς ανούσιο. Μέχρι το τέλος του επεισοδίου η κατάσταση είναι ακριβώς εκεί που ήταν με το τέλος του πρώτου μέρους, απλά στο ενδιάμεσο έγιναν δυο παρακάμψεις ώστε: a) Με το μεν scare του αδερφού της Addison να βρεθεί αφορμή για να αλληλεπιδράσει περισσότερο το καστ της άλλης σειράς και b) Με το ενδιάμεσο σύμπτωμα της εγκύου να έχει κάτι να κάνει και η Addison ως πρωταγωνίστρια αυτής της άλλης σειράς. Ασήμαντο, και δίχως την όποια θεματική βαρύτητα έκανε το επεισόδιο του 'Grey's' όσο υπέροχο ήταν.

.