In Treatment 2x01-05 Week One (Updated)

Η πιο απρόσμενη έκπληξη της φετινής τηλεοπτικής σεζόν ήταν η επιστροφή του In Treatment για δεύτερο γύρο μετά τις ανύπαρκτες θεαματικότητες και την προκλητική για τον συμβατικό θεατή δομή της πρώτης σεζόν. Πώς άρχισε η δεύτερη;

Mε έχει, ακόμα. Και είναι σημαντική παρατήρηση αυτή για μια σειρά από λόγους. Για αρχή, η σειρά έχει νέο showrunner, το πρώην αφεντικό του Law & Order: Criminal Intent. (Δεν έχω άποψη.) Eπιπλέον, η νέα σεζόν δεν αποτελεί κυριολεκτική μεταφορά προϋπάρχοντος show, και είμαι περίεργος να δω πώς θα τα καταφέρουν οι παραγωγοί στη χαρτογράφηση νέων ψυχολογικών περιπετειών για τον Paul αντάξιων της λεπτομερώς σχεδιασμένης πρώτης σεζόν.

Ε, και μετά υπάρχει και το Friday Night Lights. Οπότε εν ολίγοις, well done για την ώρα.

Δεν είμαι απερίφραστα θετικός: έχω μια πολύ μικρή υποψία οτι οι σεναριογράφοι αυτή τη φορά είναι λίιιγο πιο βιαστικοί στο να βάλουν στο στόμα του Paul εξηγήσεις που οι ασθενείς θα έπρεπε να συνειδητοποιήσουν μόνοι τους και ενδεχομένως σε μεγαλύτερη χρονική άπλα. Βέβαια παίζει και να λέω βλακείες, γιατί στην περίπτωση της April τουλάχιστον αυτή η βιασύνη αιτιολογήθηκε πειστικότατα, και μάλιστα βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρουσα περίπτωση ασθενούς την 23χρονη καρκινοπαθή.

Δε θα επεκταθώ για την ώρα, όταν δω το άλλο σετάκι της πρώτης βδομάδας θα συμπληρώσω σκέψεις (για το κατά πόσο νιώθω πως υπάρχει πάλι κάποιο σχέδιο όσο αφορά στην ψυχολογία του Paul, για το κατά πόσο οι νέοι ασθενείς μοιάζουν ενδιαφέροντες) και θα ξανασουτάρω στην κορυφή το ποστ. Γενικά κάπως έτσι νομίζω πως θα πάει γενικότερα, θα δείξει κιόλας.

Συνεχίζεται.

EDIT: Βλέποντας και τα υπόλοιπα επεισόδια της πρώτης εβδομάδας, δε μπόρεσα να μη σταθώ σε δυο παρατηρήσεις που σε πρώτη φάση δεν είναι οτι με αποσπούν ή μου αφαιρούν από την απόλαυση του πάντα εθιστικού show, αλλά σίγουρα με κάνουν να σηκώσω ένα φρύδι περιμένοντας τη συνέχεια.

Κατά πρώτον, όλοι οι ασθενείς μοιάζουν να έρχονται με κάποια δικλείδα στην ιστορία τους που υποχρεώνει τον Paul να φτάσει σε συμπεράσματα, και γρήγορα. Το οποίο βασικά εκλαμβάνω ως αφορμή για να μας εξηγά συχνότερα η σειρά τα συμπεράσματα που πρέπει να βγάλουμε από αυτό που βλέπουμε κάθε φορά. Προφανώς κρατάω μεγάλη πισινή, μιας και μπορεί κάλλιστα πράγματα που δεν είχαμε αντιληφθεί οτι είναι σημαντικά να μπουν στο παιχνίδι 4-5 βδομάδες από τώρα, όπως σε κάθε καλό show μυστηρίου. (Και το In Treatment είναι σαφώς ένα από αυτά.)

Η άλλη παρατήρηση είναι οτι όλοι οι ασθενείς, εκ των οποίων κανείς δε βρίσκεται έστω σε δεύτερη συνεδρία με τον Paul (θα ήθελα έστω ένας να σπάει τη μονοτονία του Year Zero μοτίβου), αποτελούν κάποια συνέχιση περισνού. Το οποίο δεν είναι τόσο έλλειψη έμπνευσης, όσο το θέσιμο ενός πολύ βασικού ερωτήματος: αν μπορούσες να έχεις μια δεύτερη ευκαιρία στο [ΤΑΔΕ], θα έπαιρνες ξανά τις ίδιες αποφάσεις;

Σε μια πρωτη μας γνωριμία, η April είναι ο χαρακτήρας που μάλλον με ενδιαφέρει περισσότερο, καθώς έξυπνα δεν συνδέθηκε με την αρρώστιά της μέχρι αφού την είχαμε γνωρίσει ως άτομο. Καμία έκπληξη: τα επεισόδια της April τα γράφει η υπέροχη Sarah Treem, που πέρσι μας έδινε τα sessions της Sophie. Η ασθενής αυτή μοιάζει η πιο σημαντική και από την πλευρά του Paul, καθώς όχι μόνο έρχεται να γεμίσει το κενό της Sophie (την οποία είχε αγαπήσει, και σώσει με τρόπο που του θυμίζει οτι δε μπορεί να έχει την ίδια επιτυχία και με τα παιδιά του), αλλά ακουμπά και τις ενοχές του για τον θάνατο του Alex.

Περισσότερα, καθώς μαθαίνουμε περισσότερα.

.

.