Catching up on Grey's Anatomy

Έχω να το πιάσω αυτό 2-3 βδομάδες, οπότε λίγες σκέψεις μετά το άλμα πριν το φινάλε αυτής της βδομάδας.

Κατ'αρχάς πρέπει να παραδεχτώ οτι το Grey's έχει ανέβει πρώτο-πρώτο στη λίστα των σειρών που βλέπω κάθε Παρασκευή πρωί, ανεξαρτήτως του αν μετά βρίσκω χρόνο ή όρεξη να σχολιάσω. Η ισορροπία που έχει επιτευχθεί εδώ και μερικούς μήνες έχει κάνει θαύματα στη συνέπεια της ποιότητας. Πολύ απλά, ξέρω οτι δε θα δω κακό επεισόδιο. Καμιά φορά θα τύχει βέβαια το 'καρδιογράφημα' του επεισοδίου να είναι εντελώς flat, αλλά συνήθως κάτι θα γίνει και θα τραβάω τις τρίχες μου (τα αστειάκια/fake-outs της Izzie στους φίλους της, το ξέσπασμα της Meredith σε ασθενή), και κάτι άλλο θα ακολουθήσει και δε θα το πιστεύω οτι βλέπω την ίδια σειρά με το ghost sex. (Η Meredith με τον πατέρα της, ο Alex, oτιδήποτε, και εννοώ οτιδήποτε, με την Cristina και τον Owen.)

That said, συζήταγα κιόλας πρόσφατα οτι έχει γίνει τρελά ψυχαναγκαστικό από ένα σημείο και μετά το στόρι της Izzie. Δεν ξέρω αν είναι το πόσο καιρό πίσω φτάνει αυτό το arc, αν είναι η σχετική μας βεβαιότητα για την κατάληξή του ή αν απλά οφείλεται στο πόσο ελάχιστα μας χαϊδεύει η σειρά (considering, πάντα-- δεν περιμένω ρεαλισμό σε βαθμό Wire, αλλά για δεδομένης της κλάσης του, το Grey's μοιάζει αυτή τη στιγμή πιο προσγειωμένο από ποτέ), αλλά όσο κι αν απολαμβάνω και αναγνωρίζω το πόσο σταθερά καλό είναι αυτό που βλέπω, θέλω απλά να τελειώσει.

Θέλω να μη βασανίζεται άλλο η Izzie, να ην κυκλοφορούν σαν ζόμπι οι φίλοι της, να μην κλαίει ο Alex, κυρίως να σταματήσω να βουρκώνω κι εγώ! Η πιο πρόσφατη επιστροφή του JD Morgan υπογράμμισε το πόσο έχει αφήσει πίσω της η σειρά τις αθλιότητες του χειμώνα: αυτή τη φορά όλα έβγαζαν νόημα, και όλα ήταν ζεστά, και καθηλωτικά, και δυσάρεστα. Mε τον Owen και την Cristina το Grey's μας έχει δώσει μια ιστορία βαθιά ανθρώπινη (από αυτές που ένιωθες πως δε μπορούσε να κάνει γιατί ως show παραείναι 'offbeat' και 'quirky') με φοβερούς ηθοποιούς να δίνουν ρέστα με το εξαιρετικό υλικό τους, αλλά δίπλα στην Izzie που ψυχορραγεί είναι... dramathon, αυτό είναι.

Άψογος. Aλλά dramathon, όπως λέει κι ο dust road. Ποιος να το έλεγε πριν ένα χρόνο, οτι οι Meredith/Derek θα ήταν η άγκυρα χαράς μας στη σειρά! Είμαι φοβερά ικανοποιημένος από το πόσο drama-free έχει καταφέρει να τους κρατήσει η Shonda για όλη τη σεζόν, ελπίζω να το κρατήσει έτσι. Στα υπόλοιπα μέτωπα, τι περιμένω από το φινάλε; Να φύγει η Izzie για να πάει στην αγκαλιά του Denny, τώρα που παντρεύτηκε και τον Alex (btw, urgh, αυτό ήταν μεν γλυκό I guess, αλλά έλεος κιόλας). Ο Mark και η Lexie να μείνουν μαζί γιατί χαίρομαι να τους βλέπω. Ομοίως η Arizona με την Callie. Ο Owen με την Cristina μπορούν, ειλικρινά, να κάνουν ό,τι θέλουν.

Και ο George;

.