FinaleWatch: Grey's Anatomy

OK, τώρα έχω συνέλθει. Μπορώ να πληκτρολογήσω ξανά. S p o i l e r s λέμε.

Θεέ μου, αυτό το τελευταίο δίλεπτο ήταν απίστευτο. Όλο το διπλό φινάλε κύλαγε με ένα αβέβαια έντονο συναίσθημα κακού κάρματος πάνω από το κεφάλι του, και τα διάσπαρτα δάκρυα κύλησαν σε γενναίες ποσότητες, ενώ στιγμή δεν ένιωθες το αόρατο χέρι της Shonda Rhimes να αφήνει το λαιμό σου να πάρει ανάσα.

Και το έβλεπες να κυλά σχετικά ευχάριστα, αλλά πραγματικά, θα μπορούσε να τελειώσει με happy end αυτή η σεζόν; Τη στιγμή που η Meredith αναρωτήθηκε τη λέξη 'seven' κυριολεκτικά σηκώθηκα σε ορθή γωνία στην άκρη της πολυθρόνας και άρχισα να μιλάω στην οθόνη. Και χίλια μπράβο στην Ellen Pompeo για το πόσο αποτελεσματικά πούλησε τη φρίκη της Meredith. Yikes.

Για διάφορους λόγους δε μου είχε περάσει καν από το μυαλό το ενδεχόμενο ο John Doe να είναι ο George: το ασθενοφόρο έφτασε στο SGH μια σκηνή μετά την αποχώρηση του George, ενώ όπώς λέει και η Shonda στον Ausiello, η γενικευμένη απουσία του TR Knight από όλη τη σεζόν μας είχε βάλει ως κοινό στο τριπάκι να μην το πολυπροσέχουμε πλέον όταν απουσίαζε ο χαρακτήρας. Η αποκάλυψη οτι ο John Doe ήταν ο George ήταν από τις πιο σοκαριστικές και αναπάντεχες που έχω δει στη ζωή μου. Απλά.

Ταυτόχρονα η Izzie βρέθηκε προς στιγμήν νεκρή (θα δείξει αν είναι μόνιμη η κατάσταση), το οποίο βέβαια το περιμέναμε νομίζω οι περισσότεροι, αλλά ο συνδυασμός με την ανατροπή έκανε για ένα φίνις-σφαλιάρα. Επιπλέον, βρήκα ιδιαίτερα εμπνευσμένη την αντεστραμμένη θέση της σε σχέση με το season 2 finale. Κερασάκι στην τούρτα η -μεταθανάτια;- συνάντησή της Izzie με τον κοντοκουρεμένο παρ'ολίγον στρατιώτη George. Ενώ λάτρεψα το callback στο φανταστικό season premiere επεισόδιο με την ασθενή που είχε παρόμοια συμπτώματα με της Izzie. Η Shonda υποστηρίζει πως το πρώτο πράγμα που έκανε pitch στο writer's room στην αρχή της σεζόν, ήταν τα τελευταία 10 λεπτά. Και αυτό φαίνεται.

Δε μπορεί κανείς παρά να θαυμάσει τον τρόπο με τον οποίο η Rhimes εκμεταλλεύτηκε πλήρως την έκταση που έχουν πάρει φέτος όλη τη σεζόν οι γκρίνιες των Heigl και Knight, και πριν αφήσει τους χαρακτήρες και των δύο σε θανάσιμο κίνδυνο (σε σημείο από όπου μπορεί να πάει εντελώς όπου θέλει, βασικά) έπαιξε έξυπνα με τις προσδοκίες του κοινού. Όλοι διαβάζουμε Ausiello, ξέραμε οτι ο Knight ήθελε να φύγει, ξαφνικά στο προτελευταίο επεισόδιο αναχωρεί από το πουθενά για το στρατό, οπότε εφησυχάζουμε, λέμε "α, αυτό ήταν, ξεγράφτηκε έτσι άτσαλα από τη σειρά". Ούτε που υπήρξε στο μυαλό μου υποψία πως δεν είχε φύγει για το Ιράκ. Και πάλι: μεγάλο, μεγάλο twist. Μπορεί να έχει ξαναγίνει, αλλά ως μέρος ενός πακέτου ήταν απλά future classic στιγμή.

Μέρος της μαγκιάς της Shonda είναι να μετατρέπει σε φοβερή τηλεόραση ακόμα και τις πιο γελοίες -στο αυτί- πλοκές (απλά προσπαθείστε μια στιγμή να βάλετε σε σειρά τα γεγονότα του επεισοδίου, και ξαφνικά όλα γίνονται κατά τι πιο αστεία), αλλά η αληθινή της τέχνη είναι στις πιο μικρές στιγμές, στους μικρούς λόγους για τους οποίους δεν έχω παρατήσει το show ακόμα και στις πιο χαμηλές στιγμές του. Ο Post-It γάμος ήταν απλά σωστός, κάτι τόσο απίστευτα συνεπές και μαγικό για αυτούς τους δύο χαρακτήρες, με έναν τρόπο που δεν μπορώ να αποκωδικοποιήσω. Είναι από αυτά τα πράγματα που απλά τα βλέπεις και γνέφεις καταφατικά σουφρώνοντας τα χείλια. It feels right. Τέλεια, τέλεια στιγμή.

Και πριν το πάω για κλείσιμο το ποστ, πρέπει απλά να αναφέρω τη μεγαλύτερη ατάκα της βραδιάς: "I'm a better woman than you!", που απλά με είχε στείλει να κυλιέμαι από τα γέλια! Ο Mark και η Lexie είναι αγαπημένο ζευγάρι, φωτίζουν την οθόνη και κάνουν τα πάντα πιο ευχάριστα-- από κοντά και η 'Awesome' Arizona. To νέο στάδιο στη σχέση της Cristina με τον Owen είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα μιας περιόδου της σειράς όπου όλα μοιάζουν να τσουλάνε τέλεια.

Very well done, Shonda. Αυτό το '007' θα το θυμάμαι για πάντα.

.