Torchwood: Children of Earth, take two


O Davies πάντα ήταν λαϊκιστής, αλλά αυτό εδώ το αντι-ελιτίστικο παραλήρημα μπορεί και να είναι το magnum opus του. 'WHAT ABOUT THE CHILDREN' etc.

Κατ'αρχάς ΟΚ, το είδα όλο, από την αρχή ως το τέλος, και μάλιστα με αγωνία/περιέργεια για το τι θα συνέβαινε. Το οποίο φαντάζομαι μετράει για κάτι, ναι. (Δεν είχα καταφέρει ποτέ ως σήμερα να παρακολουθήσω 5 επεισόδια Torchwood χωρίς να προσπεράσω κάποιο.) Aλλά έχω σταματήσει προ πολλού να θαυμάζω τη σειρά τουλάχιστον για τη διάθεσή της να σπρώξει τα όρια. Γιατί το κάνει με τρόπο που φωνάζει ΚΟΙΤΑΧΤΕ, ΔΟΚΙΜΑΖΩ ΤΑ ΟΡΙΑ. Όπως ακριβώς η σεξουαλικότητα σπρώχτηκε στο λαιμό μας με διαρκή φλερτ, αλλαξοκωλιές και 'meow' ατάκες που δεν είχαν σταματημό καταλήγοντας να είναι περισσότερο εφηβικές ονειρώξεις παρά ενήλικο δράμα, έτσι και η στιγμή που το Torchwood καταπιάστηκε με μια-δυο θεματικές πιο σκοτεινές και απαιτητικές, κατέληξε εξίσου προφανής, επίπεδη και -σε στιγμές- αθέλητα αστεία στην εξερεύνηση που επιχείρησε.

Ήταν αναγκαίο να έχουμε ένα ολόκληρο επεισόδιο (το 4ο) στο οποίο δε συμβαίνει απολύτως τίποτα για 40 λεπτά, παρά έχουμε ένα τσούρμο σκοτεινών πολιτικών να συζητάνε αργόσυρτα με παγερές φωνητικές χροιές το μέλλον των παιδιών, σκιαγραφημένοι ως τα απόλυτα ανδρείκελα-villains; Λαέ της Βρετανίας, οι Απόλυτα Κακοί Πολιτικοί θέλουν το κακό σου! Και δε θα αισθανθούν καν τύψεις! Υπάρχουν αμέτρητες πτυχές προς εξερεύνηση στο θέμα που πήγε να θίξει εδώ ο Davies, αλλά αυτός επέλεξε να μην το συζητήσει καν, παρά να κολλήσει σε μια πλευρά την ταμπέλα του Κακού, στην άλλη του Καλού, και να προχωρήσει σε μια σειρά από επαναστατικές εικόνες του λαουτζίκου που έχει γαμηθεί από την φρικτή και άψυχη ελίτ.

Στο μέσο όλων αυτών υπάρχει και ο απαραίτητος σκιώδης χαρακτήρας, που μας κρατάει κολλημένους σε όλη τη διάρκεια της σειράς γιατί ο Peter Capaldi (του In the Loop) είναι γαμώ τους ηθοποιούς. Αλλά σκεφτείτε πόσο φτηνή ήταν η δουλειά που έγινε στον χαρακτήρα. Για 4 επεισόδια είναι Κακός Κακός Κακός, και ξαφνικά στο τελευταίο γίνεται retroactively Καλός μέσω ενός κάργα συγκινησιακού voice-over που ντύνει τη μελοδραματική στιγμή που αναγκάζεται να αυτοκτονήσει παίρνοντας μαζί όλη του την οικογένεια. Σνιφ; Καλύτερα μπλιαχ.

Έχω τεράστιο πρόβλημα με τις ιστορίες που επιλέγουν να κορυφώσουν το δράμα τους σκοτώνοντας παιδιά, όταν δεν το έχουν κερδίσει. Δεν υπάρχει φτηνότερη και συντομότερη οδός προς το να σοκάρεις κάποιον, ντύνοντας ένα σκοτεινοφανταχτερό τίποτα με μια ψευδαίσθηση σημαντικότητας. Ω, σκότωσε τα παιδιά του. Ω, θεοί. Ωχ, ο Captain Jack αναγκάστηκε να θυσιάσει τον εγγονό του (;!) σαν τιμωρία για τα εγκλήματα που τον βάραιναν τόσες δεκαετίες. Το βρήκαμε τώρα. Πρέπει και ο τελευταίος fun χαρακτήρας να γίνει καταραμένος. Αφήστε που όλο αυτό το plot με το σήμα που επιστράφηκε στους 456 και έπρεπε να τηγανίσει τον εγγονό του Jack ήταν τυπικά OutOfRTD'sAss σε σύλληψη, ρυθμό και εκτέλεση. 'Α, έχουμε ακόμα 20 λεπτά στο 5ωρο mini-series μας, ας σκεφτούμε κάτι από το πουθενά, που να μη βγάζει το παραμικρό νόημα, και που να σημάνει την τραγικότερη δυνατή απώλεια για τον Χαροκαμένο και Βασανισμένο Τραγικό Ήρωά μας'.

Δεν έχω και πολλές ανοχές για τις ιστορίες που χάνουν το μέτρο της δραματικότητάς τους. Ο Davies έχει προ πολλού δείξει οτι ξέρει να γράφει δράμα με ακριβώς έναν τρόπο, και δεν μπαίνει καν στον κόπο να το παραλάξει. Τι να κάνουμε για να σοβαρέψουμε την κατάσταση; Ας δώσουμε σε όλους οικογένειες και οικογενειακά προβλήματα από το πουθενά! Whee! Eιλικρινά μιλάω, σε όλο το τελευταίο ημίωρο του 'Children of Earth' με είχε πιάσει νευρικό γέλιο.

Τουλάχιστον ο Michael Bay δεν προσπαθεί να πείσει τους θεατές και τον εαυτό του οτι κάνει κάτι Σημαντικό.


.

8 σχόλια:

  1. Τι πίπα, με συγχωρείς για την έκφραση, ήταν αυτή; Ήμουν σίγουρος ότι το τέλος θα ήταν ηλίθιο. Σίγουρος, σίγουρος, σίγουρος! OutofRTD'sass τελείως όμως. :P Αφού δεν τον παίρνει τον άνθρωπο το να γράφει, γιατί το ζορίζει! Θυμάμαι τις καλές εποχές με Christopher Eccleston που ο Captain Jack ήταν σέξι, δροσερός και αστείος χαρακτήρας, παρότι δυσδιάστατος... Και τώρα έχει καταντήσει σαν τη Marissa Cooper. Ωιμέ, σκότωσα τον ανιψιό μου. Θεοί, ο αδερφός μου δε με αγαπάει. Κατάρα, τα 12 παιδιά του 1965 με στοιχειώνουν. Και πάει κι ο γκόμενός μου... Ε χέσε μας πια. :P

    Πάντως απ' ό,τι κατάλαβα το πηγαίνει για πλήρη renovation το σόου αν υπάρξει 4η series, έτσι; Είχε δεν είχε βρήκε και δίοδο για να ξεφορτωθεί και την Δεσποινίς Gigantic Tooth Gap. Κρίιιιιιιιμαααα..... (ΛΟΛ)

    Ουφ, άντε να έρθει ο καινούριος Moffatish Doctor (τι ξενέρα που η Hannah Murray δε μπορούσε να αναλάβει το ρόλο της νέας companion!) μήπως και δούμε sci-fi της προκοπής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεσποινίς Gigantic Tooth Gap

    Aπλά σε προσκυνώ!

    Btw για κάποιο λόγο μόλις έμαθα -με time delay- τη νέα companion του Doctor. Είναι μια σκέτη γλύκα, πρέπει να ειπωθεί αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Προσκύνα ελεύθερα. :P

    Γλυκούλα είναι η καινούρια, αλλά θα προτιμούσα χίλιες φορές Hannah. Ή την κόρη του Doctor. 'Η Sally Sparrow. :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ε, θα τις δούμε κι αυτές πιστεύω. Ειδικά την κόρη, για ποιο άλλο λόγο να λύσσαξε o Moffat να την κρατήσει ζωντανή ο Davies;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Α και μια και το τράκαρα κάπου (επειδή το είχα ξεχάσει), να σημειωθεί κιόλας οτι η σειρά κρατά περήφανα το ρεκόρ της χειρότερης ατάκας του 2009 ως τώρα, χωρίς συναγωνισμό:

    "If she's Anti-Terrorist, you can call me uncle terrorist."

    Eugh.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αμερικανική σειρά πάντως δεν θα τολμούσε να δείξει πολιτικούς να αποφασίζουν να παραδώσουν αναίμακτα παιδιά στην σχεδόν αόρατη απειλή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πήρε ρίσκα, σίγουρα, αλλά αυτό που με ενόχλησε ήταν τόσο πόσο απλουστευτικά τα χειρίστηκε. Τόσες φορές δεν έχουμε δει Κακούς Πολιτικούς; Ειδικά στις σειρές του Fox είναι σχεδόν απαραίτητοι.

    Εξάλλου νομίζω πως οι πολιτικές δηλώσεις που κρύβονται πίσω από σειρές σαν το Wire ή το Firefly είναι πολύ πιο ουσιώδεις και ανατριχιαστικές από σκιώδεις Κακούς που μέσα από διαλόγους 10 λεπτών εκφράζουν εντελώς κυριολεκτικά και άκρως απλουστευτικά τις φασιστικές διαθέσεις τους.

    Καταλαβαίνω ως ένα σημείο τις ανάγκες για οικονομία στην αφήγηση, αλλά νομίζω οτι αυτού του είδους οι σκηνές είναι λάθος από τη σύλληψή τους. Ποτέ τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή