Σχόλια για τον τελικό, και το νικητή, μετά το άλμα.
Είχε περάσει πολύ κάτω από το ραντάρ για μένα η Jeanine όσο καιρό ήταν παρτενέρ του Phillip και αυτός την κρατούσε κάτω, αλλά από τη στιγμή που απελευθερώθηκε από αυτόν έκανε παπάδες, και είμαι σίγουρος πως αν τώρα κάτσω να σκεφτώ τις 5 αγαπημένες μου ρουτίνες της σεζόν, οι 4 θα είναι δικές της. Βασικά με αφήνει μαλάκα ο τρόπος με τον οποίον ζει τον κάθε χορό, αφηρημένη σκέψη στην οποία έβαλε λόγια ο Nigel λέγοντας πως για αυτήν ο χορός δεν είναι απλά κινήσεις που η μία καταλήγει στην επόμενη, αλλά μια διαρκής κίνηση, μια ροή.
Η ουσία είναι οτι δε μπορούσα να σταματήσω να την κοιτάω από τότε που συνειδητοποίησα πόσο γαμάτη είναι, και με αυτό στο μυαλό κέρδισε δίκαια τη σεζόν, και ουσιαστικά είναι η πρώτη φορά που το πήρε αυτός/αυτή που 'υποστήριζα'. (Αν και όπως έχω ξαναπεί η απόλαυση του show για μένα δεν έχει καθόλου να κάνει με το ποιος κερδίζει, παρά με τη γενικότερη εμπειρία.) Θα της δώσω και έξτρα πόντους για το οτι σε κανένα σημείο της σεζόν δεν επιστράτευσε τη συγκινητική της εμπειρία/μάχη με μια σπάνια περίπτωση αρρώστιας, κάτι στο οποίο δε θέλω να επεκταθώ ακριβώς επειδή δεν αφορά ούτε εμένα ούτε και κανέναν.
Η βραδιά του τελευταίου performance show ήταν φοβερή γενικά, κάποιες ρουτίνες (όπως το country jive) έμειναν από καύσιμα στα μισά, αλλά η γενική εντύπωση ήταν άκρως θετική σε μια πολύ άνιση σεζόν. Αν η Jeanine δεν ήταν το φαβορί καθώς μπαίναμε σε αυτό τον τελικό, σίγουρα έγινε κατά τη διάρκειά του, κλέβοντας με τρομερή άνεση την παράσταση από τους πάντες, κυρίως με το αποστομωτικό σόλο της που το βλέπεις και το ξαναβλέπεις και δεν το πιστεύεις οτι έγινε.
Κάτι ήξερε λοιπόν ο Nigel και το γύρισε το τροπάρι του, ουσιαστικά πετώντας την κακομοίρα την Kayla να τη φάνε οι καρχαρίες (ξαφνικά απέκτησε πρόβλημα προσωπικότητας... μάλιστα) και υποστηρίζοντας τελευταία στιγμή τα δύο εμφανή πουλέν. Τελικά και ο Brandon να κέρδιζε δε θα με χάλαγε, αλλά νιώθω πως του έλειπε αυτό το κάτι παραπάνω, αυτό το μικρό κλικ που θες να έχει ο front-runner για να σε κερδίσει αμετάκλητα μια σεζόν. Αυτό που κάθε χρόνο το είχαν 3-4-5 από τα φαβορί, αλλά φέτος μόνο η Jeanette και από ένα σημείο και μετά η Jeanine-- ίσως γι'αυτό και δεν αγάπησα την 5η σεζόν όσο τις 2 προηγούμενες που είχα παρακολουθήσει.
Αλλά εντάξει, τι να λέμε τώρα. Αφού δεν κέρδισε ο Evan, πάλι καλά! Οι κριτές τον ξεσκίσανε και είχα αρχίσει να ανησυχώ οτι θα βλεπαμε το κοινό του να σκοτώνεται να τον ψηφίσει ακριβώς λόγω της τόσο αρνητικής αντίδρασης, αλλά ευτυχώς έγινε σαφές και από το μέγεθος των ουρλιαχτών στο άκουσμα του ονόματος του κάθε φιναλίστ, οτι αυτή ήταν μια κούρσα για δύο. Προς τιμήν τους, πάμε ξανά την αγαπημένη μου ρουτίνα της σεζόν, και μοναδική για μένα σοβαρή παράλειψη από το εντυπωσιακότατο κατά τα άλλα best of του τελικού.
Random σχόλια:
- Άλλη μία σεζόν, άλλος έναν Κάσπερτζακ. (Βαριέμαι να κοιτάζω αγγλικό spelling.) Sigh.
- Kodak Theater, wow. Πώς το είπε η Jeanine; 'I never thought I'd be giving an acceptance speech in the Kodak, but.... thank you Academy!' Aυτό.
- Louis van Amstel FOR THE WIN λέμε.
- H νικήτρια του SYTYCD Australia τι σας λέει; Random, but OK.
- Η Kherrington θα κάνει δηλαδή καριέρα τώρα; Ugh. Χίλιες φορές η Jeanine, ελπίζω να της δώσει ο Adam τον ρπωταγωνιστικό ρόλο στο Step-Up 4 or something.
- That said, can't wait για το Fame (Νύχτες Πρεμιέρας, hem hem) μεταξύ άλλων κι επειδή το έχει σκηνοθετήσει ο Kevin 'Tan-cha-ro-en' (κυρία Debbie Allen), δηλαδή ο μπατζανάκης του Joss Whedon. (And I kid you not.)
Ραντεβού ξανά το Σεπτέμβρη.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου