Survivor turns 20

Και γιορτάζει με την uber-season που του αξίζει.

Ο 20ος κύκλος Survivor είναι το απόλυτο all-star game. Η παραγωγή μάζεψε τους πιο αξέχαστους και πιο σημαντικούς παίχτες που έχουν περάσει από τα 10 χρόνια της σειράς (*), τους θέτει ως εμπόδια τις πιο αξέχαστες δοκιμασίες, και τους ντύνει με τα δύο μεγαλύτερα αρχέτυπα χαρακτήρων, ήρωες εναντίον villains. Και τι φοβερή έμπνευση που ήταν αυτό το τελευταίο: Δεν υπάρχει τίποτα πιο απολαυστικό από το να βλέπεις ώριμους και έξυπνους ανθρώπους να αποκαλούν τους εαυτούς τους villains και μετά χαράς να παίζουν το ρόλο. Ή, αντιστρόφως, να βλέπεις κάποιον σαν τον JT, το απόλυτο παράδειγμα 'ήρωα', που κέρδισε κάνοντας ένα από τα πιο καθαρά παιχνίδια στην ιστορία της σειράς, να δηλώνει πως τώρα είναι έτοιμος για να το παίξει ανάποδα. Έχουμε early favorite;

(* Φυσικά το λέω αυτό γνωρίζοντας πως από τους 3 μάλλον διασημότερους παίχτες της ιστορίας, Richard, Fairplay & Russell, εδώ έχουμε μόνο τον τελευταίο. Όμως ο Hatch δε μπορούσε να συμμετάσχει λόγω των μπλεξιμάτων του με το νόμο, και ο Fairplay είναι πλέον persona non grata στην Probst-ville λόγω του πώς παραιτήθηκε στο προηγούμενο all-stars edition. Ταυτόχρονα, συμμετέχουν άνθρωποι που δε βγάζουν και πολύ νόημα ως all-stars -hello, Candice!- αλλά ας μην ξεχνάμε πως τα ίδια λέγαμε και για την Parvati στην Micronesia, μέχρι που έκανε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που έχουν παιχτεί. Οπότε θες και κάτι τέτοιους 'μέτριους' για το ανακάτεμα.)

Μην προτρέχω. Η σεζόν ξεκίνησε με δίωρη εξτραβαγκάνζα που υπό άλλες συνθήκες θα με έκανε να χασμουριέμαι από τη νύστα, όμως όταν η συλλογή χαρακτήρων είναι τόσο απολαυστική και με αποδεδειγμένη αξία, νομίζω οτι θα μπορούσα να τους βλέπω για ώρες να αναταλάσσουν τσιτάτα και κακίες. Πρόκειται πράγματι για την απόλυτη γιορτή του Survivor και δε βλέπω πώς δε θα είναι μια από τις καλύτερες σεζόν στην ιστορία του show όταν μπούμε στο ψητό.

Επί της ουσίας εδώ είχαμε τους villains να επικρατούν χάρη στην καλμαριστή ηγεσία ενός μεταμορφωμένου Boston Rob (που πολύ θα στεναχωρηθώ αν αποχωρήσει από το παιχνίδι, όπως άφησε να εννοηθεί το preview) και να στείλουν τους ήρωες σε αυτό που πιστεύω πως είναι η αρχή του τέλους τους: αρνούμενοι να παίξουν το στρατηγικό παιχνίδι (ως Ήρωες που είναι) δείχνουν πως όταν φτάσει το merge θα πάνε λίγο σαν πρόβατα στο σφαγείο απέναντι σε ανθρώπους σαν τον Russell ή τον Rob ή την Parvati, χωρίς δικές τους εσωτερικές ισχυρές κλίκες.

Στο μεταξύ ο Tom Westman και ο JT έκαναν μια πολύ καλή διαπίστωση στη συζήτηση που είχαν μεταξύ τους, οτι πράγματι θα είναι εξαιρετικά απίθανο να κερδίσει κάποιος πρώην νικητής απέναντι σε κάποιον μη-νικητή. Δε θα εξέπληττε αν στην πορεία του παιχνιδιού έβλεπα τον JT να στήνει συμμαχίες με ανθρώπους σαν τον Tom και την Parvati γι'αυτόν ακριβώς το λόγο.

Αν υπάρχει ένα σκοτεινό σύννεφο πάνω από αυτή τη σεζόν, είναι η βεβαιότητά μου πως ο Russell δε θα φτάσει πολύ μακριά- στο τελευταίο tribal της Samoa ήταν έτοιμος να κλάψει. Σα να ήξερε πως η 19η σεζόν ήταν η ευκαιρία του να κινήσει, και όχι η 20 (την οποία είχε ήδη φιλμάρει). Αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

Για την ώρα ας χαρούμε που έφυγε η Sugar- καλό παιδί, αλλά χωρίς έναν Randy ή έναν Ace δίπλα της, έχει την προσωπικότητα και το χάρισμα ενός πυρσού. Σβηστού. Τουλάχιστον πριν φύγει μας χάρισε το στιγμιότυπο του πρώτου επεισοδίου, τα γυμνόστηθα middle fingers. Καλά πήραμε μπρος.

.