Lost: ReCon

Χάσαμε το προηγούμενο επεισόδιο που δε με ενθουσίασε όπως τον πιο πολύ κόσμο, αλλά ας πούμε δυο πράγματα για το φρέσκο που είναι μια χαρούλα.

Να’ναι καλά ο Sawyer δηλαδή. Γιατί νομίζω πως είναι η πρώτη φορά σε όλη τη σεζόν που έχω actually ενδιαφερθεί για ένα flash-sideway, με την εν τέλει όχι ακριβώς απρόβλεπτη, αλλά όπως και να έχει ενδιαφέρουσα από πλευράς story-telling, ανατροπή που έφερε τον λατρεμένο conman στην πλευρά του νόμου. Ίσως πάλι να είναι ότι απλά έχω παραιτηθεί μπροστά στο δεδομένο της ύπαρξης αυτών των ιστοριών οπότε έπεισα τον εαυτό μου να ενδιαφερθεί. Όπως αναρωτήθηκε κι η Sandra Bullock καθώς δεχόταν το Όσκαρ (να μια φράση που δεν πίστευα ότι θα έγραφα ποτέ μου), «Did I earn this or did I just wear y;all down;»

Αλλά δεν έχει πολλή σημασία. Η παράλληλη ιστορία του James Ford μου άρεσε, για έναν έξτρα λόγο ότι δεν επαναπαύθηκε σε κάποιο υπερδραματικό resolution με λυτρώσεις και όλα τα συναφή. Ήταν μια απλή, καλή ιστορία. Και η χημεία του με τον Miles είναι πάντα δεδομένη- δε με νοιάζει που η συνάντηση των δύο στο ίδιο στόρι είναι αποτέλεσμα του γνωστού κλισέ που με έχει ενοχλήσει ως τώρα (όλοι οι χαρακτήρες θα εμφανιστούν κάπως, κάποτε), απλά χαίρομαι που οι συγγραφείς αναγνώρισαν τη δύναμη που έχουν ως buddies.

Στα νησιού, very cool από πλευράς Sawyer να παίξει την κλασική τακτική «κάνω συμμάχους τους πάντες, τους λέω τα πάντα και τους αφήνω να βγάλουν ο ένας τα μάτια του άλλου.» Μάλλον θα βλέπει πολύ Survivor στο καιρό του μακριά από το νησί. Χαίρομαι που ο Widmore επέστρεψε ως βασικός παράγοντας στην ιστορία. Κάπου είχα αρχίσει να νιώθει πως οτιδήποτε παρακολουθούσαμε 5 σεζόν τώρα θα καταλήξει παντελώς irrelevant. Και δεν εννοώ μόνο σε επίπεδο Jack και Kate (που χέστηκα πατόκορφα) αλλά ακόμα και εκεί που μιλάμε για κάποιον σαν τον Widmore ή τον Ben. Οπότε cool.

Κατά τα άλλα απολαμβάνω τον Not-Locke, τη σταδιακή αποκάλυψη της αληθινής του ταυτότητας στους tentative συμμάχους του, αλλά από την άλλη βρίσκω την παρουσία των Κακών Claire και Sayid αυξανόμενα ενοχλητική. Δηλαδή εντάξει, το καταλάβαμε ότι ο Sayid έχει γίνει ζόμπι, δεν είναι ανάγκη να δούμε αυτή τη σαχλά γραμμένη σκηνή που η Claire ξαφνικά αποφασίζει να επιτεθεί στην Kate (κάποια βαλβίδα γύρισε… στο δωμάτιο των σεναριογράφων) και ο άλλος κοιτάει από πίσω παγερός και ατάραχος. Oooooo you’re bad. Very bad. You’ve been a very VERY bad BAD girl Gaga.

Αλλά είπαμε. Cool. Σε κρατάει για μια βδομάδα. Αλλά εξακολουθώ να νιώθω ότι θα έπρεπε να κινούμαστε ελαφρώς πιο γρήγορα. Αφήστε που η επιστροφή του Widmore μου θύμισε την Eloise, τον Faraday κι όλο το χωροχρονικό γιούχου. Αυτό πότε και πώς θα έρθει να μπλεχτεί με τα παράλληλα σύμπαντα, είναι μια απορία που την έχω. Fun.

.