Lost: The Last Temptation of Desmond

The brotha is back, και όπως συνηθίζει άλλωστε, μπορεί και να έσωσε για μια ακόμα φορά τη σειρά.

Δεν είναι το είδος του επεισοδίου που θα κάνει κάποιον να σηκωθεί όρθιος και να χειροκροτάει όπως άλλες ιστορίες του Desmond, αλλά αν μη τι άλλο καταφέρνει κάτι αξιοθαύμαστο, να δώσει ένα κάποιο context στο sideways σύμπαν και έναν ισχυρό αφηγηματικό στόχο σε μια -σε μεγάλο βαθμό- aimless season.

Έχει ξαναδώσει στη σειρά το focus της πίσω ο Desmond στο παρελθόν και προσπαθώ να καταλάβω τι το τόσο ιδιαίτερο έχει ο συγκεκριμένος χαρακτήρας, που όποτε εμφανίζεται μας κάνει να νοιαστούμε (ξανά). Είναι σαν το constant της ίδιας της σειράς, κάθε φορά που πάει να χαθεί τον βρίσκει και την φέρνει πίσω. Σε επεισόδια του Desmond έχουν θεμελιωθεί οι βασικοί κανόνες χρόνου και μοίρας που υπακούει η σειρά, έχει εισαχθεί για πρώτη φορά το time travel, και έχει καθοριστεί ένα συναισθηματικό κέντρο που μας κουβάλαγε για τουλάχιστον 2 σεζόν. Πολύ απλά, στο μυαλό μου, ο Desmond είναι το πιο νευραλγικό κομμάτι αυτής της τεράστιας, πολύπλοκης μυθολογίας, και εδώ η ανεξήγητη ισχύς του επιβεβαιώνεται ξανά, αλλάζοντας, όπως σωστά είχε tweet-άρει την περασμένη βδομάδα ο Damon Lindelof, την "Συζήτηση".

Δηλαδή, τα όσα κουβεντιάζαμε μέχρι χθες ήταν στα πλαίσια του τι είναι ο Smokey, ποιος θα αντικαταστήσει τον Jacob, τι κρύβεται πίσω από την αιώνια μάχη τους, με ποιον θα καταλήξει η Kate. (Not.) Τώρα η κουβέντα ανοίγει. Γιατί χάρη στις μαγικές ικανότητες του ξεχωριστού κυρίου Hume, έχουμε επιτέλους μια αίσθηση του παράλληλου σύμπαντος, του τι μπορεί να σημαίνει, γιατί υπάρχει, πώς εντάσσεται στην αφήγηση.

Αυτά όλα δε σημαίνουν ότι μου είναι απολύτως ξεκάθαρο το τι συμβαίνει. Αλλά θέλω να ξεκινήσω τις υποθέσεις. Φυσικά λοιπόν και είναι ο Desmond που, από όλους τους χαρακτήρες, καταφέρνει να διακρίνει τις ρωγμές ανάμεσα στα σύμπαντα, να δει στην απέναντι πλευρά. Βλέπει την Penny, βλέπουμε κι εμείς την Penny, και στο τέλος την βρίσκει, σα να την ήξερε από πάντα, επειδή φυσικά την ξέρει από πάντα. Αυτή η ερμηνεία της σύνδεσης δύο ανθρώπων δεν είναι κάτι ακριβώς ριζοσπαστικό, αλλά με την Penny και τον Dez είναι σα να το ζεις για πρώτη φορά.

Λες και βρήκε λοιπόν το constant του και ανάμεσα στα δύο σύμπαντα, ο Desmond τώρα υποπτεύομαι πως ενεργεί στο καθένα με πλήρη επίγνωση της ύπαρξης του άλλου, και των πράξεών του εκεί. Τώρα, τι σκοπεύει να κάνει γι'αυτό, είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα. Γιατί θέλει να βρει τους επιβάτες, και ποιο το σχέδιό του; Από την ηρεμία του καθώς αντίκρυσε ξανά τον Widmore υποθέτουμε με ασφάλεια πως πλέον βλέπει όλη την εικόνα, ξέρει τι συμβαίνει και τι να κάνει για να το φτιάξει, οπότε λογικά θα θέλει να τους ξυπνήσει, να τους πει πως αυτό που ζουν δεν είναι αλήθεια, αλλά ένα φτιαχτό σύμπαν που κάποιος δημιούργησε για να τους κοιμήσει.

Ποιος το δημιούργησε, και γιατί; Και ποιος ακριβώς ο μηχανισμός του; Τι επιτυγχάνει η ύπαρξή του; Ποια είναι συνέπεια της παράλληλης (;) ύπαρξής του; Ακόμα περισσότερο, τι ξέρει γι'αυτό ο Widmore της κανονικής πραγματικότητας και η Eloise της παράλληλης; Και πώς ξέρουν ό,τι ξέρουν; Για να θέλει ο Widmore να χρησιμοποιήσει τον Desmond ώστε να το σβήσει, λογικά θα πρόκειται για δημιουργία του Smokey, όχι; Ή απλώς πρόκειται για κάτι που δημιουργήθηκε τυχαία και για κάποιο λόγο η ύπαρξή του απειλεί την πραγματικότητα ή/και τα σχέδια του Widmore; Αν ήταν κάτι τόσο απλό ο Desmond δε θα είχε τόση προθυμία να βοηθήσει, σωστά;

Και τι ακριβώς είναι διατεθειμένος να θυσιάσει ο Dez; Την ενδεχόμενη ευτυχία του στο παράλληλο σύμπαν; Αλλά αφού και στο κανονικό ΟΚ είναι πια, εκτός κι αν δεν ξέρουμε κάτι. Η ουσία είναι ότι επιτέλους η σεζόν θέτει όλες τις σωστές ερωτήσεις, διαθέτει την αφηγηματική συνοχή που της έλειπε, και μοιάζει να οδηγείται κάπου. Αυτή είναι μια τελική ευθεία που γουστάρω να τρέξω.

Καμιά φορά αναρωτιέμαι, όταν οι Cuse & Lindelof αποφάσιζαν να βάλουν έναν random τύπο μέσα σε εκείνη την καταπακτή, ήξερα ότι εκείνη τη στιγμή έσωζαν τη σειρά τους;

.