Community: Abed is God is Abed

Εντελώς καθόλου χρόνου αυτή τη στιγμή, αλλά για το Community θα βρω ένα μικρό κενό έστω και με καθυστέρηση. Λιγοστά σχόλια μετά το άλμα.

Εγώ, εν συντομία, το βρήκα ενδιαφέρουσα αλλαγή ταχυτήτων, με το focus στην Shirley και τον Pierce να βγάζει νόημα: Και οι δύο είναι κατά κάποιο τρόπο outsiders ακόμα και στο γκρουπ των outsiders, και εδώ η σειρά βρίσκει έναν γλυκό αστείο τρόπο να το υπογραμμίσει, μαζί με το γεγονός ότι παρόλ'αυτά, μεταξύ losers υπάρχει αλληλεγγύη και αλληλοκατανόηση.

That said, το επεισόδιο το κλέβει κανονικότατα ο Abed και όλη η μετα-δόξα του. Εκτός του ότι τα πάντα που τον αφορούσαν ήταν ξεκαρδιστικά (το μαλλί, οι ψαλμοί Abed Abed που τον συνόδευαν), το concept είχε ενδιαφέρον, έστω κι αν δε νιώθω πως η σειρά το εξάντλησε με τον τρόπο που έχει κάνει σε άλλα genres. (Αν μπορούμε να θεωρήσουμε one-man genre τον Charlie Kaufman.)

Επίσης οι συγγραφείς του Community εδώ μοιάζουν να έχουν προσπεράσει τον βαθύ ουμανισμό ταινιών σαν το Eternal Sunshine of the Spotless Mind ή φυσικά την Synecdoche, New York, ταινίες που μιλάνε περισσότερο για τη ζωή, τη μνήμη και το θάνατο από ό,τι για τον εαυτό τους. Για να μην πολυλογώ, νομίζω πως η σάτιρα ήταν εκτός στόχου εδώ, και κάπως ημιτελής κιόλας.

Πέρα από αυτό, αστείο και τρυφερό επεισόδιο. Και περίεργο. Προφανώς.

Random αστεία πράγματα:

*Hipsters!
*Ο John Oliver, πάντα, και συγκεκριμένα όταν βάζει την τάξη να βλέπει βιντεάκια από το YouTube επειδή η ανθρωπολογία έχει ευρύ φάσμα.
*“Abed has broken the internet.”
*Το αμάξι των γερο-hipsters που πήγαινε με ταχύτητα χελώνας.
*Ο Leonard.
*“This is the movie.”

Indeed.

.