How I Met Your Mother: I heart NY

Λίγα λόγια μετά το άλμα για το πρώτο καλό φετινό How I Met Your Mother.

Είχε κάτι από τα παλιά. Το ότι δεν άφηνε να περάσει ένα λεπτό χωρίς να βγάλει από το μανίκι του κάποιο αφηγηματικό τρικ ή κάποιο running joke ή κάποια πρωτοτυπία στη δομή. Το ότι ήταν love/hate letter στη Νέα Υόρκη, την τελειότερη πόλη του κόσμου κι ας μην έχω πάει ακόμα. (Το ότι εύκολα τράβαγες τις δικές σου παραλλήλους με την Αθήνα- αν ζεις σε άλλη πόλη δεν ξέρω πώς θα σου φάνηκε το επεισόδιο.)

Σίγουρα, κάποια στοιχεία έγιναν γρήγορα προβλέψιμα. Ο 'Στάθης ο Παντού' της Νέας Υόρκης ας πούμε ήταν εμφανές ότι θα εμφανιζόταν κάθε ένα λεπτό σε διάφορα σημεία της πόλης- αν και ο τρόπος που αυτό το αστείο τραβήχτηκε μέχρι να σπάσει, το ξαναέκανε αστείο. (Είναι σαν κάποια από τα gags του Spongebob Squarepants ή το “Lois, mom, mommy” από το Family Guy.) Ή ας πούμε το 'Why Barney Needed A Win' που φυσικά και θα κατέληγε στο ότι ο Barney δεν τη χρειαζόταν.

Αλλά είχε τόσα πράγματα να λατρέψεις το επεισόδιο- άσε που ήταν επιτέλους ξανά αστείο. Το περιστατικό με το ανθρώπινο κομπιουτεράκι (άσε που έμαθα επιτέλους τι σημαίνει αυτό το CE), τα 4 βήματα της Robin προς την Νεοϋορκέζικη ολοκλήρωση, το ότι ο Barney έκανε πετάλι για 65 τετράγωνα και μύριζε υπέροχα, η τελική έκβαση (και το πώς παρουσιάστηκε), η παράλληλη δράση α λα 24 και τα διαρκή updates μέσω χάρτη της Νέας Υόρκης, η αντίδραση του Ted στις κριτικές-ύμνους των φοιτητών του αλλά και το τόσο συνεπές κόλλημά του με τη μία αρνητική, το ότι δεν είσαι αληθινός νεοϋορκέζος αν δεν έχεις συναντήσει τον Woody Allen(*), και πάνω από όλα το τραγούδι του Marshall, οι φορές που νίκησε τις μηχανές και η φορές που ηττήθηκε από αυτές.

(*Κάποιος θεούλης έγραψε στο twitter ότι το δικό μας αντίστοιχο είναι ότι δεν είσαι Αθηναίος αν δεν έχεις συναντήσει ποτέ τον Νίκο Περράκη. Απλά τέλειο!)

Είναι κρίμα βέβαια και διαρκές ξενέρωμα που Ο Λ Α τα character arcs δίνονται τόσο υπερβολικά μασημένα, αλλά τι να γίνει, δε μπορούμε να τα έχουμε όλα. Πολύ καλό επεισόδιο.

.