Terriers: Manifest Destiny

Και έτσι ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Απλά, ξέρεις. Όχι. Spoilers για ένα ακόμα φοβερό επεισόδιο μετά το άλμα.

Όπου η υπόθεση που ξεκίνησε στον πιλότο, σχετικά με τα σκοτεινά κίνητρα του Lindus, μοιάζει να λύνεται. Μέχρι μια ανατροπή την ύστατη ώρα, στην τελευταία κυριολεκτικά σκηνή του επεισοδίου, η οποία και δίνει πάσα για την υπόλοιπη σεζόν.

Βλέπω τι κάνουν εδώ οι Griffin, Ryan & Co. Θέλουν να διηγηθούν μια ιστορία ηθικής, για τον σταρχιδιστή λούζερ που βρέθηκε να πολεμάει απέναντι σε θεούς και δαίμονες, και το κάνουν αργά, σταθερά και μεθοδικά, ώστε να πιστέψουμε ότι θα έκανε αυτά τα βήματα. Πρώτα το κάνουν προσωπικό, και μετά σταδιακά αρχίζουν να μεγαλώνουν την παγίδα στην οποία έπεσε ο Hank. Ποτέ δε θα έμπλεκε με όλους αυτούς, ποτέ δε θα ήταν της λογικής 'να κάνω το σωστό'. Αλλά μπλέχτηκε αρχικά για άσχετους λόγους, και τώρα θα διαπιστώσει πως δε μπορεί να απεμπλακεί. Γιατί η υπόθεση όσο μεγαλώνει πλέον, γίνεται όλο και πιο προσωπική- τώρα έχουν εμπλακεί και η Gretchen, και ο Britt, και η Steph.

Ας μιλήσουμε λίγο για την Steph. Είναι ακριβώς το είδος της προσθήκης που δε λειτουργεί ποτέ σε μια σειρά. Το 'ας φέρουμε ένα τρελούτσικο συγγενή!' είναι συνήθως ιδέα που κατατάσσεται στα famous last words. Όμως εδώ έχει λειτουργήσει άψογα. Επειδή δεν έχει φρενάρει την πλοκή για να ασχοληθούμε μαζί της, ίσα-ίσα η πλοκή προχωράει γρηγορότερα από ποτέ. Ό,τι χρειάζεται να ξέρουμε γι'αυτήν περνάει μέσα από μικρές γραμμές διαλόγων, από βλέμματα, από τη γλώσσα του σώματος.

Ταυτόχρονα δίνει στον Hank η ύπαρξή της μια ακόμα πιο ανθρώπινη διάσταση, η χημεία των δυο τους είναι φοβερή (αδέρφια γαρ), και τη στιγμή που δεν το περίμενες, έπαιξε και τον σημαντικό ρόλο της στο season arc. Με λεπτότητα, και με τρόπο απόλυτα πειστικό. Τα πάντα γι'αυτήν είναι τέλεια- και ακριβώς επειδή ο Shawn Ryan είναι της σχολής Joss Whedon, φοβάμαι για αυτήν. Φοβάμαι πως θα γίνει η τελική αφορμή για να πάνε τα πράγματα στο διάολο και ο Hank να τα βάλει με όλους και με όλα.

Για την ώρα, έκανε ακριβώς όσα χρειάζονταν. Η πρώτη αυτή κορύφωση της σεζόν είχε ως αποτέλεσμα μια σειρά απολαυστικών σκηνών δράσης, με ενοχοποιητικά στοιχεία, απειλές, αγνοούμενα πτώματα, σκηνοθετημένους θανάτους, και διαλόγους σαν αυτόν:

-You have never been stoned in your life.
-Looking at me, you think yes,...

Amazing.

Ταυτόχρονα, ο δεσμός των Hank και Gretchen σκιαγραφείται με φοβερό τρόπο. Τη στιγμή που ο Hank είναι στην πιο λαμπρή του στιγμή -για όσο καιρό τον ξέρουμε-, και που αρχίζουμε να βλέπουμε την χαρισματικότητά του και πράγματα τα οποία μπορεί κάποιος αληθινά να έχει ερωτευτεί σε αυτόν, πετάει στην Gretchen τη βόμβα που περιμέναμε εδώ και καιρό να έρθει: “I still love you.” Και φυσικά δεν ξέρει τι να κάνει με αυτή την πληροφορία, όπως ακριβώς δεν είχε σχέδιο για τη ζωή του όταν προσπαθούσε να αγοράσει το σπίτι του. Όμως πάντα, ξεροκέφαλα, αρνείται να προχωρήσει. Επιστρέφει συναισθηματικά εκεί που αισθάνεται ασφαλής.

Η αγαπημένη μου όμως στιγμή του επεισοδίου (των 5 ως τώρα επεισοδίων για την ακρίβεια) ήταν στο μπαρ, μετά το κλείσιμο της υπόθεσης, που ο πρώην συνεργάτης του περνά και τον κερνάει ένα γύρο. Φυσικά τον ξέρει τον Hank, ξέρει ότι η ουρά του είναι χωμένη σε κάθε σπιθαμή αυτής της υπόθεσης, αλλά αυτό που τον νοιάζει τώρα είναι ότι ο πρώην συνάδερφός του βρήκε τον τρόπο -και δεν τον νοιάζει πώς- να τον βοηθήσει.

O Mark τον ευχαριστεί, σε μια σπάνια στιγμή ειλικρινούς ευγνωμοσύνης. Και ο Hank πνίγει ένα συγκρατημένο χαμόγελο. Αυτή η φευγαλέα στιγμή είναι ο λόγος που έχω ήδη αγαπήσει τόσο πολύ το Terriers. Γιατί όπως και οι ήρωές της, μπορεί να είναι too small to fail, αλλά διάολε, προσπαθεί κάνει την υπέρβαση. Ακόμα κι αν δεν το πολυδιαφημίζει.


ΥΓ. Το γαμάτο, Stephen Merritt-meets-surf rock theme song της σειράς, από τον Rob Duncan, θα γίνει σύντομα διαθέσιμο στο iTunes, στην πλήρη εκδοχή του. Είναι το πιο εθιστικό original theme song που έχω ακούσει εδώ και πολύ καιρό, οπότε yay!

.