Community: Cooperative Calligraphy

Μιλήσαμε για τα bottle episodes από πριν κιόλας δούμε το επεισόδιο. Γιατί όμως αυτό ήταν ένα από τα καλύτερα του είδους; Spoilers μετά το άλμα για ένα από τα καλύτερα Community.

Συνεχίζοντας τα θεματικά, homage επεισόδια, το Community πιάνει ένα από τα βασικότερα είδη 'ειδικών' επεισοδίων και παίζει με αυτό, με τους περιορισμούς του, και με τις δυνατότητες που προσφέρει, έχοντας και τον μετα-σχολιασμό του Abed να τρέχει παράλληλα. Η πλάκα είναι ότι δεν είμαι καθόλου μα καθόλου βέβαιος ότι αυτό ήταν πράγματι bottle episode με την παραδοσιακή έννοια. Το σκηνικό καταστρέφεται ολοσχερώς, και η σκηνή που κλείνει το επεισόδιο από μόνη της μοιάζει να κόστισε -αχρείαστα- όλα τα λεφτά που 'έκοψε' όλο το υπόλοιπο επεισόδιο από το μπάτζετ.

Κοινώς, έχω την υποψία ότι αυτό δεν ήταν ένα bottle episode που επιβλήθηκε στους δημιουργούς για λόγους οικονομικούς, αλλά περισσότερο ένα bottle episode homage που οι ίδιοι οι δημιουργοί επέβαλαν στους εαυτούς τους για λόγους καλλιτεχνικούς.

(Μπορεί και να είναι ιδέα μου. Δεν έχει σημασία, I'm just saying.)

Κατά παράδοση σε αυτά τα επεισόδια, ακριβώς επειδή το σενάριο δεν έχει την άνεση να περιλαμβάνει οτιδήποτε εξεζητημένο, περιορίζεται στους διαλόγους, και στη δύναμη των χαρακτήρων, συνήθως αναπτύσσοντας κάποιες βασικές πτυχές των προσωπικότήτων τους ή αποκαλύπτοντας κάποια κρίσιμη στροφή στις σχέσεις τους. Έτσι κι εδώ, το Community πάτησε πάνω σε όλα όσα ξέρουμε κι έχουμε αγαπήσει γι'αυτούς τους 7 losers, και παρέδωσε όχι κάποιο από τις συνηθισμένες pop cult εξτραβαγκάνζες, αλλά ένα lovefest πάνω σε αυτούς τους 7 και την αναπάντεχα δεμένη οικογένεια που έχουν σχηματίσει.

Οι διάλογοι δούλευαν υπερωρίες για να είναι αστειότεροι από συνήθως, καθώς δεν είχαν τίποτα οπτικό στο οποίο να μπορούν να στηριχθούν. Καμία δεύτερη πλοκή για να σπάει το ρυθμό. Τίποτα. 7 άνθρωποι και το χιούμορ τους. Έχω την αίσθηση πως αν ήθελα να εξηγήσω σε κάποιον γιατί αγαπάω τόσο πολύ το Community και είχα μόνο ένα επεισόδιο στη διάθεσή μου για να το καταφέρω, αυτό το επεισόδιο θα του έδειχνα, όχι το paintball, όχι τα ζόμπι, όχι το διάστημα, όχι το debate.

Ακριβώς επειδή (όπως λέγαμε και την περασμένη βδομάδα), αυτό που διαχωρίζει το Community από ένα σωρό άλλες σειρές (κυρίως καρτούν) που πακετάρουν στις ιστορίες τους αμέτρητες αναφορές, είναι ότι το κάνει έχοντας για πρόσωπα χαρακτήρες που αξίζει να αγαπήσεις, σε ιστορίες στις οποίες αξίζει να αφιερωθείς. Έχει ψυχή. Έχει τον Pierce που φοβάται τα γηρατειά του, τον Jeff και την αγωνία του να είσαι διαρκώς κουλ, το bromance του Abed και του Troy, κτλ κτλ.

Κάθε μία πτυχή τους εδώ ξεδιπλώθηκε υπέροχα, με αφορμή ένα μωβ στυλό της Annie, το οποίο όπως και η ίδια τσίριζε θυμωμένα όταν απαγόρευσε στους άλλους 6 να φύγουν από το δωμάτιο, δεν ήταν απλώς ένα στυλό. Ήταν πλέον μια ιδέα.

Αυτή ακριβώς η πίστη του σεναρίου στους ίδιους του τους ήρωες και στους λόγους για τους οποίους έχουν γίνει ο ένας οικογένεια του άλλου, ενισχύει ακόμα περισσότερο την πεποίθησή μου πως αυτό το επεισόδιο ήταν όπως ήταν από επιλογή. Κι αυτό, αν ισχύει, το κάνει περισσότερο φιλόδοξο κι από το 'Modern Warfare'.

~-~

Μερικά σχόλια:

>Είχε προβλέψει κανείς τον ένοχο; Εγώ ήμουν υπερβολικά σίγουρος ότι θα το είχε βουτήξει ο Pierce, αλλά κατά λάθος. Από την 6μελή παρέα με την οποία το είδαμε πάντως, μία ήταν που πρόλαβε να φωνάξει "Annie's boobs!!" πριν δούμε όντως τον πίθηκο.

>By the way, τρελό respect σε μια σειρά που μπόρεσε να κάνει μια κοπέλα να φωνάξει γεμάτη ενθουσιασμό "Annie's boobs!!"

>To resolution το λάτρεψα. Το set-up ήταν τόσο πολύ βασισμένο στις διαπροσωπικές σχέσεις των 7, που η απόφασή τους να μοιραστούν μια ομαδική παράκρουση προκειμένου να διατηρήσουν ανέπαφη την φιλία τους, μου έμοιασε τρομερά δυνατό και συγκινητικό statement. Κάθε φορά που πάω να πω ότι δε μπορώ να αγαπήσω το Community περισσότερο, πάνε και κάνουν κάτι τέτοιο.

>Και σε περίπτωση που δεν το πέτυχες τριγύρω, μπορείς όντως να δεις τη στιγμή της κλοπής του στυλό. Αυτή η έμφαση στη λεπτομέρεια κάνει όλη τη διαφορά στον κόσμο.

>Ξέρεις τι; Αν το επεισόδιο δεν ήταν από μόνο του αρκετό για 5 αστεράκια, η Annie να χοροπηδάει μες στα εσώρουχά της, θα το έκανε. Σόρι. Just keepin' it real.

>Και για να μην αισθανόμαστε άσχημα, η σειρά στην αμέσως επόμενη σκηνή έγδυσε τους τρεις άντρες πρωταγωνιστές της και τους είχε για μια ολόκληρη σκηνή με τα εσώρουχά τους. Για να μην παραπονιέται κανείς, δηλαδή.

>Αυτή η φάση με τον Chang και την Shirley και τον Abed που υπολόγιζε τις περιόδους και τα γουρλωμένα μάτια του Troy, τόσο μα τόσο γέλιο.

>Αλλά η πιο γαμάτη σκηνή του επεισοδίου ίσως ήταν η στιγμή που η Britta αποφασίζει να ξεσπάσει σε πολιτικό παραλήρημα ενώ το ξέρει (και φαίνεται από την έκφρασή της!) ότι θα φάει γιούχα και ειρωνεία.

>Για να μην τα πολυλογούμε κι άλλο, an epic of epic epicness. Μέσα σε ένα δωμάτιο.

.