Fringe: 6955 kHz

Χάσαμε ένα (καλό) επεισόδιο, και συνεχίζουμε ακάθεκτοι, με το σχετικά mythology-heavy 40λεπτο αυτής της εβδομάδας.

Σημαντικό επεισόδιο προφανέστατα, με την ομάδα Fringe να βρίσκει ουσιαστικά έναν χάρτη συντεταγμένων (μετά την αποκωδικοποίηση-μαγεία της detective Astrid "Watson") για όλα τα κομμάτια της μηχανής ζωής/θανάτου, που η Fauxlivia από ό,τι φαίνεται ήθελε να βρουν.

Όλα καλά και τυπικά και ωραία, το επεισόδιο αν περιοριστούμε σε αυτό είναι το στάνταρ απολαυστικό 40λεπτο που μας προσφέρει φέτος το Fringe, απλά με έξτρα δόση σημαντικότητας. Όμως εδώ το πήγαν ένα βηματάκι παραπέρα, και αυτό που επιχειρούν να πουν με κερδίζει, και κάνει και τη διαφορά. Το Vacuum, αυτό το υποτιθέμενο μηχάνημα καταστροφής, είναι, λέει, εξίσου ικανό για καταστροφή και για ζωή. Η ομάδα των Αποκεί θέλει η ομάδα των Αποδώ να το ανακαλύψει, προφανώς γιατί είναι βέβαιοι ότι θα επιφέρει την καταστροφή. Όμως, και γνωρίζοντας αυτό το δεδομένο δίπολο, οι Αποδώ παρόλαυτά προχωρούν στην αναζήτηση, ελπίζοντας -δια στόματος Walter- για το καλύτερο.

Η κοσμοθεωρία της "ορθής χρήσης του μαχαιριού" δεν είναι κάτι καινούριο ή εξαιρετικά πρωτότυπο, αλλά μου αρέσει ο τρόπος που την φέρνει στο προσκήνιο το Fringe. Βάζει τα δύο τιμημένα γερόντια της σειράς, τον Walter και τη Nina, να αράξουν σε ένα παγκάκι έξω από το κολέγιο και να αναπολούν τα δικά τους τα χρόνια, τότε που το γρασίδι ήταν πιο πράσινο και οι νέοι προσπαθούσαν να αλλάξουν τον κόσμο. “Τώρα είναι φοβισμένοι,” λέει ο Walter. Άτολμοι. Φυσικά, γιατί τους συνθλίβει μια γενιά που δοκίμασε, έπαιξε, κάηκε και τώρα λειτουργεί ως φρουρός.

Η Nina εξηγεί στον Walter αυτό ακριβώς το πράγμα, το πώς ο Peter έχει ανάγκη να πάρει τα δικά του ρίσκα, να δοκιμάσει κι εκείνος να σπάσει τους κανόνες, ακριβώς όπως το έκανε πριν από εκείνον ο Walter. Αν δεν το είχε κάνει, ο Peter δε θα ήταν καν εδώ. Μέχρι το τέλος του επεισοδίου, η θαυμαστή μεταστροφή του Walter είναι γεγονός. Πολύ απλά, αποφασίζει να εμπιστευθεί πως ο Peter θα μπορέσει να βγάλει, όταν πρέπει, το καλό μέσα από την κάθε διφορούμενη κατάσταση.

Είναι κάτι τέτοιες στιγμές -όλες τους συμπτωματικά (not) περιστρέφονται γύρω από τη σχέση του Peter με τον πατέρα του- που δίνουν στη σειρά αληθινό συναισθηματικό κέντρο, που πολύ απλά με κάνουν να νοιάζομαι για αυτό που παρακολουθώ, σε ένα επίπεδο λίγο πιο βαθύ από το "τι να κάνει αυτό το ματζαφλάρι;"

That said, το τι να κάνει όντως το ματζαφλάρι είναι ένα ερώτημα, φαντάζομαι δε θα αργήσει πολύ να απαντηθεί. Το χοροπηδητό της σειράς ανάμεσα στα δύο σύμπαντα ήταν και παραμένει έντεχνο, καταφέρνει να ισορροπεί ανάμεσα στις αυτοτελείς ιστορίες και στη μυθολογία πηγαίνοντας τα σύμπαντα εναλλάξ. Όμως, είναι εμφανές πως τα πράγματα οδεύουν κάπου, και γρήγορα.

Κοινώς, έχουμε ένα ακόμα επεισόδιο μες στα sweeps του Φλεβάρη, και μετά έχουμε και 2-3 μέχρι το break. Δε θα ήταν παράλογο να περιμένει κανείς μια πρώτη υποψία μάχης, τα προειδοποιητικά πυρά αν θες, ειδικά από τη στιγμή που η Olivia έχει αρχίσει να αποκτά συναίσθηση του αληθινού της εαυτού.

Κόλαση θα γίνει.

~-~

Λίγες σημειωσούλες ακόμα:

>Θα είναι η Nina η πρώτη που θα καταλάβει την αλήθεια για την Fauxlivia; Παντελώς μη ρεαλιστικό, αλλά αναπάντεχο. Θα μου άρεσε.

>By the way, αυτό το ζευγάρι πρέπει να τελειώνει. Δεν είχα προλάβει να είμαι σίγουρος για τον Peter με την Olivia, αλλά ο Peter με την Fauxlivia είναι λιγότερο πειστικοί από, εχμ, μπορώ να σκεφτώ διάφορα ζευγάρια της showbiz τώρα αλλά άσ'το καλύτερα.

>Kevin Weisman! Ο πάντα λατρεμένος Marshall του Alias σε ένα ακόμα guest spot. Πάντα χαίρομαι να τον τρακέρνω.

>Άσχετο, αλλά μιας και για το προηγούμενο δεν ανέβασα ποστ, πρέπει να το γράψω έστω τώρα. Πόσο εμπνευσμένο κάστινγκ οι αδερφοί Ashmore; Πόσο;

.