Λογικά αφού βγει και το #40 και ξαναδιαβάσω όλη τη σεζόν από την αρχή, θα γράψω κάτι πιο κειμενοειδές με περισσότερες και πιο σφαιρικές ματιές στην ιστορία σαν σύνολο, αλλά για την ώρα μερικές σκόρπιες σκέψεις πάνω στο πολύ σημαντικό γεγονός αυτού του τεύχους. (Σε αυτό το σημείο, αν ακόμα διαβάζεις χωρίς να έχεις, εχμ, διαβάσει, τότε δε μπορώ να κάνω τίποτα άλλο. You have been warned.)
> Poor old Giles, λοιπόν. H πρώτη μου σκέψη ήταν ότι ήταν ένας πολύ φτηνός θάνατος, γιατί δε σήμαινε τίποτα για τον Giles, δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιου arc. Ήταν απλά συνέπεια της ιστορίας ενός άλλου χαρακτήρα, της ΚΑΚΗΣ μάλιστα ιστορίας ενός άλλου χαρακτήρα. Και δε μιλάμε τώρα για κάποιον δεύτερο ρόλο, μιλάμε για τον Giles. Άξιζε καλύτερα.
> Αυτό που είναι ωραίο είναι που καθρεφτίζει τον θάνατο της Jenny που ήρθε με ίδιο τρόπο, και πάλι από έναν possessed Angel.
> Γενικά η 8η σεζόν είναι κάπως σαν 2η σεζόν on crack. Αν δηλαδή το crack σε κάνει να γράφεις ιστορίες με χειρότερο ρυθμό.
> Συνολικά πάντως, εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω για ποιο λόγο έπρεπε να έχει συμβεί όλο αυτό. Και ο Twilight, και ο θάνατος του Giles, και εν τέλει γιατί πρέπει να πληρώσει και πάλι ο Angel για κάποιο αμάρτημα που κάπως του φορτώθηκε χωρίς να είμαι σίγουρος γιατί. Αυτό το πράγμα έχει όλα τα χαρακτηριστικά του jump the shark, αλλά είναι τόσο εμφατικό και ολοσχερές που αναρωτιέμαι μήπως πρέπει να κρατήσει μια πισινή, μήπως κάτι δεν έχω καταλάβει σωστά.
> Πάντως αν πρέπει να υπερασπιστώ ένα-δυο πράγματα για την σεζόν, αυτά θα ήταν το theme της (περί εμπιστοσύνης και προδοσίας) καθώς και το πώς τελικά δένει με τα όσα ξέραμε ήδη για το μέλλον του buffyverse από το Fray. Απλά, και στις δύο περιπτώσεις, οι ιδέες τελικά δεν στάθηκαν στο ύψος των προθέσεων. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχει κάποιος καλύτερος τρόπος να μιλήσεις για την προδοσία από το να βάλεις μια μάσκα στον Angel για 30 τεύχη, και τελικά να καταλήξει να σπάει τον λαιμό του Giles.
> Δεν είμαι σίγουρος πώς σώζεται όλο αυτό το πράγμα κάπως. Επιφυλάσσομαι για ένα post που θα εξετάζει αναλυτικότερα όλη την 8η σεζόν.
> Παρά το γενικό χάλι που ήταν το β' μισό της 8ης, παραμένω πάντως σχετικά excited για την επερχόμενη 9η, κυρίως λόγω του προβλεπόμενου format της. (Πολλοί παράλληλοι τίτλοι, mini-series και one-shots που θα διαβάζονται παράλληλα. Σαν mini-universe αντί μίας σειράς που πηγαίνει για πάντα.)
> Και να πώς τίμησε το whedonesque τον συγχωρεμένο τον Giles. Awww.
RIP, λοιπόν.
.
Άσχημη σεζόν, ήμουν βεβαια προκατηλειμμένος από την αρχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως η ιστορία του Twilight ήταν από την αρχή ανούσια,χωρίς σκοπό ύπαρξης. Δε διάβασα ακόμα το 39, αλλά εμαθα τα νέα και εκνευρίστηκα.
Και είναι πραγματικά κρίμα,γιατί όπως έγραψες είχε πολύ ωραίες ιδέες και προυποθέσεις για τρομερή συνέχεια μετά το φινάλε της 7ης.
Μετά άρχισε η κατρακύλα, με τα arcs να είναι το ένα πιο βλακώδες από το άλλο, το τεχνικό κομμάτι (σχέδιο,χρώματα) να είναι απλά άσχημα και οι χαρακτήρες και οι πράξεις τους να μη θυμίζουν σε τίποτα τους χαρακτήρες της τηλεοπτικής σειράς.
Χάθηκε η μαγεία, εμπορικοποιήθηκε η σειρά, πέθανε ο Giles.
Κάτι που μου πέρασε αμέσως από το μυαλό. Το φαινομενικά απεριόριστο budget στην απεικόνιση που έχει ο κόσμος των κόμικς έκανε τον Whedon λιγότερο δημιουργικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μόλις μου έδωσες τον τίτλο του αναπόφευκτου Season Eight ποστ που θα κάνω, "Χάθηκε η μαγεία". Works on many levels. (LOL)
ΑπάντησηΔιαγραφήHellboy, ναι, συμφωνώ άπειρα. Δουλεύει τόσο καλά με τους περιορισμούς ο Whedon, που μπροστά στο απεριόριστο σκάλωσε.
ΑπάντησηΔιαγραφήναι για το μπάτζετ κι εγώ το σκέφτηκα διαβάζοντας το #39. Είπαν στη γριά να χέσει κι αυτή ξεκωλώθηκε... :D
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ πρέπει να την ξαναδιαβάσω από την αρχή.
Τα διάβαζα ένα ένα από τον θείο όποτε έβγαιναν και έχω χάσει τη μπάλα.
R.I.P Rupert Giles
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν επρεπε να γίνει αυτό...