Terriers: Hail Mary

Ένα φανταστικό φινάλε για μια φανταστική σεζόν/σειρά.

Αναρωτιόμασταν την περασμένη βδομάδα αν είναι δυνατόν να κλείσει αυτή η περιπέτεια δίχως η σειρά να μας κάνει την ψυχή σουρωτήρι και, παρότι οι ήρωές μας με την σκυλίσια τους επιμονή ξεφεύγουν από τη μάχη με μια μόλις και μετά βίας νίκη, αυτή η νίκη ήρθε με προσωπικό κόστος για όλους.

Θα φτάσω όμως σε αυτό σε λίγο, γιατί πρώτα θέλω να σταθώ στο μικρό θαύμα που είναι αυτό το φινάλε. Είχε την αποστολή να κλείσει ένα σωρό ανοιχτές πλοκές, να δώσει closure σε προσωπικά arcs, και ακόμα και να οδηγήσει σε μια κατεύθυνση που θα έχει μια ενδεχόμενη δεύτερη σεζόν, και αυτό τα έκανε όλα αυτά και ακόμα παραπάνω. Παραπάνω, γιατί έφερε πίσω στοιχεία και χαρακτήρες από όλη τη σεζόν, τα έδεσε απολύτως αρμονικά με τα όσα συνέβαιναν, και εμπλούτισε με μικρές στιγμές χαρακτήρων που έκαναν όλη τη διαφορά.

Πολύ απλά, ενώ παρακολουθούσες ένα -στη θεωρία- πηγμένο φινάλε, κάθε λίγα λεπτά, κάθε λίγες σκηνές εμφανίζονταν μικρές στιγμές ανταπόδοσης για εσένα προσωπικά, ως πιστό θεατή της σειράς. Από την επιστροφή της Steph μέχρι της κόρης του Mickey, και από τον Mark που καπνίζει ένα αληθινό τσιγάρο καθώς ακούει τον Hank να του εξηγεί τι συμβαίνει (η αγαπημένη μου ίσως στιγμή όλης της σειράς, τέλος), μέχρι το γλυκό meta-φλερτ του Hank με την Laura. (Υπέροχη ατάκα: “You are remarkable in a funny way. Or funny in a remarkable way.” Τόσο ωραίο πράγμα να πεις σε κάποιον, και τόσο σωστό για τον Hank, επίσης.) Όλο το επεισόδιο ήταν μια γλυκόπικρη ωδή σε αυτούς τους remarkable, funny ανθρώπους.

Πάρε ας πούμε τις σκηνές του Hank με την Gretchen. Μετά από όλη αυτή την αιματηρή ιστορία, η Gretchen φυσικά και σημειώνει πως ο Hank φέρνει τη δυστυχία σε ό,τι αγγίζει, αλλά ακόμα και τότε ξέρει πως δε θα ήταν ικανός να κάνει αυτό που έλεγαν ότι έκανε. Αργότερα, επιλέγουν επιτέλους και δύο να πάνε παρακάτω. Κάτι που η Gretchen επέλεξε να μη μισήσει καθόλου τον Hank για το ρόλο του στο θάνατο του Jason, κάτι ο συναισθηματικός αντίκτυπος όλης αυτής της ιστορίας, που δίδαξε στον Hank για πρώτη του ίσως φορά ότι κάποια πράγματα πρέπει να τα αφήνεις στο τραπέζι (*), η ουσία είναι πως έτσι μπόρεσε επιτέλους κι ο Hank να προχωρήσει, να κάνει το βήμα που στην αρχή της σεζόν δε μπορούσε: Να αφήσει το παρελθόν πίσω του και να κάνει μια νέα αρχή, αποχαιρετώντας την Gretchen, αποχαιρετώντας το σπίτι μιας άλλης του ζωής.

(* Ο παιδόφιλος που είχε προσλάβει τον Zeitlin τη βγάζει καθαρή. Για την ώρα. Το ότι ο Hank αναγνωρίζει πως αυτή είναι μια μάχη που αυτή τη στιγμή δε μπορεί να κερδίσει, και την αφήνει κατά μέρος για να πετύχει μια απαραίτητη για όλους νίκη -δηλαδή τη φυλάκιση του Zeitlin και το φρενάρισμα των σχεδίων για το αεροδρόμιο- δείχνει πόσο μακριά έχει έρθει ως χαρακτήρας σε αυτή τη σειρά. Ταυτόχρονα, επειδή παραμένει βαθιά μέσα του το ίδιο λατρεμένο Terrier που πάντα ήταν, η φωτογραφία του Ακόμα Μεγαλύτερου Κακού καρφιτσώνεται στον πίνακα, εκεί που πριν ήταν ο Zeitlin και τα blueprints. Ο τύπος παραμένει ένοχος, παραμένει κάθαρμα, παραμένει υπαίτιος για το θάνατο του Mickey. Αυτή είναι μια μάχη για μια άλλη μέρα.)

Με τον ίδιο τρόπο, η περιπέτεια αυτή έδειξε στον Britt ότι δεν τον απασχολεί ένα λάθος, διότι όλοι κάνουν λάθη. Η Katie τον απάτησε, ο Hank του το έκρυψε, ο ίδιος ο Britt πολτοποίησε το πρόσωπο ενός αθώου. Όλοι κάνουν λάθη. Αυτό που μένει όμως τελικά, είναι το τι σημαίνει ο ένας για τον άλλον. Όπως ο Hank είναι ο αδερφός του Britt (και τον συγχώρεσε αμέσως, πριν καν το συνειδητοποιήσει, όπως λέγαμε την προηγούμενη βδομάδα), έτσι και η Katie είναι η ζωή του. Το καταλαβαίνει, της το λέει, και μάλιστα παρέα με μια 'διαταγή': Να πετάξει το τεστ πατρότητας, γιατί του είναι αδιάφορο.

Και πάρε τέλος και τον Mark, που ήταν τόσο εντελώς ο MVP αυτού του φινάλε. Είναι ο χαρακτήρας που θα έπρεπε να μισούμε από την αρχή της σειράς, αλλά ποτέ δεν γράφτηκε ούτε παίχτηκε με απλοϊκό τρόπο. Όσο ο Mark μίλαγε και φερόταν άσχημα στον Hank, τόσο νιώθαμε πως κάπου μέσα του όλο και περισσότερο πόναγε γι'αυτό. Και πράγματι, στις δύσκολες στιγμές στάθηκε στο ύψος του απέναντι στον παλιό του συνάδελφο. Έκανε ένα τσιγάρο ακούγοντάς τον. Τον προστάτεψε όταν ήξερε πως θα έκανε ξεροκεφαλιά, πηγαίνοντας full force να την πέσει στον Zeitlin. Και τον έβγαλε από την δύσκολη θέση, όταν οι πληρωμένοι δολοφόνοι του Zeitlin τον είχαν στριμώξει στο περιπολικό μετά την ψευδή τους μαρτυρία.

Πρόσεξε: Τόσο καιρό μετά τα γεγονότα που είχαν ως αποτέλεσμα να εκδιωχθεί ο Hank από το σώμα, η ιστορία παραλίγο να επαναληφθεί. Και πάλι η σκυλίσια επιμονή του Hank, η εμμονή του αν θες, απέναντι σε κάποιον άνθρωπο που θεωρούσε ένοχο, πήγε να τον ρίξει στον ίδιο λάκκο. Η διαφορά είναι πως αυτή τη φορά ο ίδιος είχε καλύτερο έλεγχο του εαυτού του και, ακόμα κυριότερα, ήταν εκεί γι'αυτόν οι δικοί του άνθρωποι. Από τον Mark, μέχρι φυσικά τον Britt.

Διότι εδώ καταλήγει όλη η ιστορία, εδώ είναι η ουσία της. Στον Hank και τον Britt. Είναι μαζί οι δυο τους (με την ανεκτίμητη βοήθεια της υπέροχης κυρίας Laura Ross) που δεν παραιτούνται, που μαζεύουν στοιχεία, που φυλάνε ο ένας τα νώτα του άλλου, και που τελικά λύνουν αυτή την -πολύ μεγαλύτερη από τους ίδιους- υπόθεση. Στη σκηνή που χωρίζονται για τελευταία φορά, ο Hank καταλήγει να δίνει τη μάχη για τη ζωή του μόνος του, στο σκοτάδι, αυτός και το φάντασμα του Mickey Gosney απέναντι στον γορίλα του Zeitlin. “We gotta stop splitting up,” λέει ο Hank, όταν ο Britt μπαίνει με καθυστέρηση στο σπίτι. Ακριβώς αυτό.

Η καρδιά της σειράς ήταν εξαρχής ο αδερφικός δεσμός των δύο τους. Και εκεί επιστρέφουμε με το κλείσιμο. Από τη σκηνή που ο Hank και ο Britt μαζί ορμάνε στον Zeitlin (ωραίο buddy cop στήσιμο η σκηνή στο κότερο) μέχρι φυσικά την υπέροχη σκηνή του τέλους, το επεισόδιο επιστρέφει στην καρδιά του Terriers. Μαζί οι δυο τους πέρασαν μια περιπέτεια που τους έκανε καλύτερους ανθρώπους.Τη μεγάλη δοκιμασία, την πέρασαν με ένα αδελφικό άριστα. Στην τελευταία σκηνή του επεισοδίου, της σεζόν, της σειράς, στέκονται -μέσα στον γερο-πιστό που είναι το φορτηγάκι του Hank- σε ένα κόκκινο φανάρι με το μεγάλο ερώτημα να πλανάται από πάνω τους: Συνεχίζουμε ευθεία και δεχόμαστε τις συνέπειες, ή κόβουμε αριστερά και την κάνουμε για Μεξικό, και αραλίκι στη Baja;

Το ερώτημα είναι βεβαίως φιλολογικό. Αν μάθαμε κάτι βλέποντας τη σειρά είναι ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι δε θα πρόδιδαν ποτέ τους εαυτούς τους ή τους αγαπημένους τους με αυτό τον τρόπο. Όμως εκείνη τη μικρή στιγμή το ερώτημα υπάρχει, και στην τηλεοπτική πραγματικότητα κατά την οποία η συνέχεια δεν θα έρθει ποτέ, αφήνοντας αυτό το φορτηγάκι του Schrödinger αιωρούμενο για πάντα ανάμεσα σε δύο διαδρομές, το μόνο πράγμα που μετράει είναι ένα: Πως ο Hank και ο Britt είναι μαζί.

.