Fringe: Bringing up baby

Έχω να γράψω έναν αιώνα για Fringe για τους γνωστούς λόγους όπου ήταν ένα σερί ψιλομέτριων επεισοδίων και μετά δεν προλάβαινα και προτίμησα να δω κάτι άλλο και μετά μαζεύτηκαν και δεν προλάβαινα ακόμα πιο κτλ κτλ Κ Τ Λ.

Εσένα δε σε νοιάζει αυτό βέβαια, αλλά η ίδια η σειρά. Η οποία έχει πατήσει το fast forward κι όποιον πάρει ο Χάρος. (Δεν το λέω ως απαραίτητα κακό αυτό.) Spoilers μετά το άλμα.

Το fast-forward ίσως ήταν εν μέρει η φοβία των παραγωγών ότι η σειρά θα λήξει φέτος, και μεταξύ μας ποιος τους αδικεί. Ακόμα δεν το πιστεύω ότι το FOX έδωσε στο Fringe και 4η σεζόν, 22 επεισοδίων μάλιστα. Νά'ναι καλά οι άνθρωποι. (Και το αναμενόμενο syndycation deal φυσικά.)

Το καλό που βγήκε από αυτή την ιστορία είναι ότι δεν κάτσαμε να το πολυψειρίσουμε όσο αφορά μερικά storylines που αν είχαμε χρόνο να τα σκεφτούμε θα ήταν ίσως σαχλαμάρες. Θέλουμε να αναστηθεί ο William Bell; Ναι, αμέ, νταν η καμπανούλα, νά'τος ο δικός σου. Θέλουμε να γεννήσει η Fauxlivia το μωρό που μάθαμε στο προηγούμενο μόλις επεισόδιο (της) ότι έχει; Τσακ, νά'σου οι σκιώδεις επιστήμονες με τα αβέβαια κίνητρα. Και έχουμε ανάγκη να φέρουμε τον Peter και την Olivia στη φάση του ευτυχισμένου ζευγαρακίου τάκα-τάκα; Εμ, ναι ΟΚ, έτοιμη η παραγγελία σας.

(Εν μέρει μου φάνηκαν γρήγορες οι εξελίξεις επειδή είδα 3 επεισόδια στο καπάκι, αλλά παραμένουν όλες τους εξελίξεις τους ακριβώς ενός επεισοδίου each. Όμως και πάλι - δεν το λέω για κακό.)

Αυτό επέτρεψε στο Fringe να ξεκολλήσει λίγο από αυτή τη μικρή κοιλιά που είχε κάνει στα επεισόδια αμέσως μετά το επαναswitch των Ολίβιων, και να αποκτήσει πάλι αυτό τον "μπορεί να γίνει ό,τι νά'ναι" χαρακτήρα τρελού, καλού sci-fi που είχε χτίσει μέσα από τη 2η και την αρχή της 3ης σεζόν του.

Και στο σημείο που έχουν έρθει τα πάντα αυτή τη στιγμή, έχουν ανακατευτεί τόσο πολύ τα πιόνια, που αν συνυπολογίσουμε το 2/2 εντυπωσιακών φινάλε της σειράς ως τώρα, δεν τολμώ καν να φανταστώ τι χαλασμός μπορεί να γίνει στο φετινό.

Αυτό όμως που συνεχίζει να μου αρέσει τόσο σε αυτή τη σειρά, είναι η ενιαία προσέγγισή της σε ό,τι είδους ιστορίες skiffy φρίκης θέλει να πει. Ο Alan Ruck, 3 επεισόδια πίσω (και δεν το πιστεύω ότι ο κολλητός του Ferris Bueller παίζει πλέον τον γερασμένο επιστήμονα, ΠΟΣΟ ΕΧΟΥΜΕ ΓΕΡΑΣΕΙ;;) ήθελε να βοηθήσει το παιδί του. Ο Walternate θέλει το παιδί του πίσω. Και τα συναφή. Η σειρά, ό,τι τρελό και παλαβό κι αν συμβαίνει στην πλοκή της, φροντίζει να μην χάνει τη συναισθηματική αλήθεια που κρύβεται από πίσω. Γι'αυτό και πάντα θα μας κρατά.

Το ίδιο και με την επιστροφή του William Bell. Είναι μια μαγική σαχλίτσα στην πραγματικότητα, αλλά όταν βλέπεις την παιδική χαρά στο πρόσωπο του Walter που έχει ξανά τον φίλο του, κι όταν τον αποκαλεί συνεχώς 'Belly' δε γίνεται να μην χαίρεσαι.

Τώρα, στα της πλοκής, η γέννηση του μωρού σε fast-forward ήρθε να εξυπηρετήσει τόσο τα λογιστικά ζητήματα της σειράς (οι fantasy & sci-fi σειρές έχουν μια εμμονή με τα γεννητούρια, όσο και με το να προσπερνούν αυτά ή/και την βρεφική περίοδο του παιδιού) όσο και τα σκοτεινά κίνητρα του Walternate. Ο οποίος υποθέτω ότι σκοπεύει να λύσει το ζήτημα που έχει προκύψει με τη λειτουργικότητα της μηχανής, χρησιμοποιώντας το αίμα του παιδιού του Peter, ναι;

Αυτό βέβαια δεν ξέρω πώς κολλάει ή αντικρούει με την πάγια φιλοσοφία του Walternate που είναι, όχι πειράματα σε παιδιά. Διότι δεν ξέρω κατά πόσο μια σταγόνα αίματος θα είναι αρκετή για ό,τι σκοπεύει να κάνει. Ίδωμεν.

Α. Κι επίσης χαριτωμένη η μπλόφα με τoν Observer. Να δούμε κι αυτοί τι ρόλο θα παίξουν - ο υπέρ πάντων αγών ανάμεσα στα δύο σύμπαντα δε μπορεί πλέον να απέχει και πάρα πολύ.

.