Community: Critical Film Studies

I love you, Honey Bunny.

Αυτό που δοκίμασε να κάνει το Community αυτή τη βδομάδα προστίθεται στη μακρά λίστα πραγμάτων που μόνο το Community θα μπορούσες ποτέ να δεις να δοκιμάζει. Έστησε δηλαδή για εμάς ένα πάρτι με θέμα το Pulp Fiction επειδή ήξερε πως αυτό θα μας άρεσε (και πράγματι, στο early buzz για το επεισόδιο όλοι περίμεναν να δουν την κάθε μεταμφίεση) αλλά τελικά μας κάθισε σε ένα τραπέζι και είχε μαζί μας μια συζήτηση που έμοιαζε να είναι τελείως out of character για το show. Αλλά τελικά δεν ήταν.

Αν σε αυτή τη σκέψη συγχέονται οι ρόλοι, ο Abed, ο Jeff, το show, το κοινό, εγώ, εσείς, ο Chad και ο Andre, τότε αυτό μπορεί να συμβεί μόνο σε μια σειρά που τόσο έντεχνα πλέκει τις θεματικές και τα αστεία της γύρω από την ίδια τη σχέση με το κοινό της.

Πατώντας λοιπόν στην σχετικά άγνωστη, εξαιρετική ταινία My Dinner with Andre, το Community βάζει τον Jeff σε έναν εξίσου εγκάρδιο και αστείο διάλογο με μια περσόνα που έχει υιοθετήσει ο Abed για τις ανάγκες αυτού του εξεζητημένου αστείου. Το ότι είναι αστείο βέβαια δεν το μαθαίνουμε παρά αργότερα στο επεισόδιο, ενώ ως εκείνο το σημείο απλά ακολουθούμε μια υπέροχη κουβέντα πάνω πώς επιλέγει ο Abed να ζει τη ζωή του, βασισμένη σε πράγματα που πολλοί απορρίπτουν ως ψέμματα ή βλακείες - o Jeff αντιπροτείνει πως η ίδια η έννοια της κουβέντας, του να βάζουμε λόγια σε κάτι, αποτελεί ένα είδος ψέμματος.

Πόσες σειρές και ταινίες έχουμε δει όμως που μας παρουσιάζουν έναν ήρωα που αποκλίνει από τα 'αποδεκτά' πλαίσια, μόνο για να τον αποχρωματίσει ως το τέλος προκειμένου να μπορέσει να τον αγκαλιάσει ο περίγυρός του; Για κάθε μία Amelie (όπου η κούκου ηρωίδα παραμένει πεισματικά αλυσοδεμένη στον δικό της, υπέροχο κόσμο απαιτώντας από το σύμπαν να της στείλει εκεί την ευτυχία παρά να αλλάξει τον εαυτό της για να την βρει αλλού, χάνοντας την ουσία) υπάρχουν 10,000 Bridget Jones (τυχαίο παράδειγμα) με την απεγνωσμένη ανάγκη για αποδοχή να οδηγεί σε αλλοίωση του εαυτού.

Το Community όχι μόνο παίρνει μια θαρραλέα θέση, αλλά την υπερασπίζεται με πράξεις. Λίγο αφότου ο Jeff έχει εξηγήσει στον Abed πως όχι, δεν χρειάζεται όλοι οι άνθρωποι να 'ωριμάζουν' με τον ίδιο τρόπο, η σειρά επιβεβαιώνει πως ενστερνίζεται αυτή την άποψη: Ο Abed πράγματι, δεν νοιάστηκε ποτέ του για τον 'Chad'. Ήταν μόνο μια pop culture φάρσα που έστησε στον φίλο του τον Jeff (και κατ'επέκταση, σε εμάς) επειδή του έλειπε, ήταν ο δικός του τρόπος για να συνδεθεί με τον άλλον. Ναι, πράγματι. Ο Abed είναι απλά αυτός που είναι.

Την ίδια ώρα, στην άλλη ποπ φάρσα του επεισοδίου, η υπόλοιπη παρέα παραδίδει τα μεγαλύτερα γέλια (τη στιγμή που το Dinner with Chad δεν προσφερόταν ακριβώς για κάτι τέτοιο) με μεγαλύτερο μακράν όλων την Shirley ως Samuel L. Jackson. EPIC!

Αλλά, σε μια σεζόν με σφιχτό continuity και εντυπωσιακή ανάπτυξη χαρακτήρων, αυτό το επεισόδιο στέκεται να μας θυμίζει πως ο Abed εξελίσσεται μόνο στον τρόπο με τον οποίο ζει τις pop culture φαντασιώσεις του. Κι αυτή είναι, στην πραγματικότητα, όλη η ανάπτυξη που έχει (και έχουμε, ως θεατές) ανάγκη.

~~~

Άλλα σχόλια:
> Βαλτοί είναι κι αυτοί πια με το Cougar Town; Λύσσα πια όλοι! Δεν το βλέπω λέμε!

> Ναι, ΟΚ, το αστείο με το τι βρίσκεται μες στη βαλίτσα ήταν προφανές, αλλά πετυχημένο.

> Αίσθησή μου είναι πως, όπως συμβαίνει και με τα περισσότερα πράγματα που παρωδεί ή απλά χρησιμοποιεί το Community, η γνώση του Pulp Fiction ή/και του Dinner with Andre δεν ήταν καθόλου απαραίτητα για την απόλαυση του επεισοδίου. Αν και, ναι, προφανώς ποιος δεν ξέρει το Pulp Fiction :p

> Είχα το ίδιο ακριβώς πορτοφόλι Bad Motherfucker, αλλά μου το κλέψανε. Motherfuckers.

> Η Britta ως μελαχροινή μου αρέσει πιο πολύ από ό,τι ξανθιά, #peste_na_me_fate.

> Μιλώντας για τη Britta, το προηγούμενο επεισόδιο (που δεν πρόλαβα να το γράψω) της αφιέρωσε το αστείο μισό του - ξέρω ότι σε πολλούς ξίνισε, εγώ το βρήκα αστείο και απόλυτα συνεπές με τον χαρακτήρα της ως Britta the Spoiler. Ο τρόπος που ο Abed κι ο Troy την κορόιδευαν και προέβλεπαν κάθε κίνηση και λέξη της ήταν ξεκαρδιστικός.

> Και μιας και ανέφερα τον spoiler χαρακτήρα της, βρήκα επίσης ιδιοφυές (και εξίσου douchey βεβαίως) εκ μέρους της σειράς που για ακόμη μια φορά φέρθηκε σα να μην υφίσταται τέταρτος τοίχος. Θέλω να πω, προκειμένου να σε πείσει πως η Britta όντως θα έκανε εκεί χύμα spoiler, θα μπορούσε είτε να εφεύρει μια ταινία από το πουθενά (και από τις αντιδράσεις των Abed και Troy να καταλάβουμε ότι τους έκανε spoiler), είτε να το κάνει για κάποια εντελώς προφανή ταινία που απλά δεν είχε δει ο Troy ('Sixth Sense' ή 'Usual Suspects', λέει η λογική.) Όμως το Community την έβαλε να spoil-άρει το Catfish, ένα αρκετά obscure ντοκιμαντέρ που τώρα έχει αρχίσει να συζητιέται και να βλέπεται κάπως πιο ευρέως. Κάνοντάς αυτό, βάζει την Britta στη θέση του spoil και για τον θεατή, εξισώνοντάς σε με τους χαρακτήρες που το υπέστησαν. Ευφυές - και douchey. Ναι, το ξέρω, δυο μέτρα και δυο σταθμά, αλλά ακριβώς επειδή ήταν μέρος του αστείου (και, μη γελιόμαστε, επειδή ήταν το Community) είναι μάλλον η μοναδική φορά που μπορώ όχι μόνο να συγχωρέσω ένα χύμα spoiler, αλλά και να γελάσω με αυτό.

> Στο μεταξύ, από την τελευταία φορά που έγραψα για το show, ανανεώθηκε για 3η σεζόν από το NBC. Η χαρά μου είναι ανείπωτη - τόσο για το γεγονός ότι το NBC τα πάει τόσο χάλια που μπορεί μια σειρά σαν το Community να επιβιώνει για 3 χρόνια, όσο και για το ότι φυσικά η σειρά θα επιστρέψει. 40+ επεισόδια μετά, δεν δείχνει το παραμικρό σημείο κώπωσης. Amazing.

.