The Office: Yes.

To τελευταίο επεισόδιο Office ήταν πραγματικά υπέροχο, σε σημείο που να καθιστά ανούσια την ύπαρξη όχι μόνο της επόμενης, αλλά και της υπόλοιπης σεζόν.

Νωρίτερα αυτό το μήνα είχα γράψει αναλυτικά τις ενστάσεις μου για όλους αυτούς τους ατελείωτους αποχαιρετισμούς του Michael Scott και για τη βεβιασμένη ωρίμανση του χαρακτήρα του. Ισχύουν ακόμα τα πάντα, και αυτό το επεισόδιο υπογραμμίζει πως μπορείς να πας έναν χαρακτήρα μπροστά, να του δώσεις και το ονειρεμένο φινάλε του, χωρίς να φύγεις πανηγυρικά έξω από τις γραμμές που εσύ έχει θέσει χρόνια τώρα.

Στο περιθώριο ενός garage sale που έδωσε σχεδόν vintage κωμικές στιγμές ανάμεσα στους υπόλοιπους χαρακτήρες της σειράς (#WIN τα μαγικά φασόλια του Jim, δεν έχω λόγια), ο Michael έκατσε και σκέφτηκε, και αποφάσισε όχι μόνο να παντρευτεί την Holly, αλλά και να μετακομίσει μαζί της πίσω, όπου πρέπει να γυρίσει για να φροντίσει τον άρρωστο πατέρα της. So far, so soapy.

Όμως δες πώς γίνεται σωστά αυτό το πράγμα: Η Holly είναι έτοιμη να ζητήσει τον Michael σε γάμο από κάτι ανάμεσα σε αγάπη και υποχρέωση και γενικότερα logistics, αλλά ο Michael δε θέλει καν να το ακούσει. Η μαγκιά που έχει κάνει η σειρά όσο αφορά αυτούς τους δύο, είναι που δεν επιχειρεί καν να προσποιηθεί ότι δεν ξέρει την κατάληξή τους. Βλέπεις, από τη στιγμή που ο Carell ανακοίνωσε την αποχώρησή του, δεν υπήρχε αμφιβολία: Μαζί με τη Holly Flax θα περπατήσουν χέρι-χέρι στο ηλιοβασίλεμα.

Το θέμα λοιπόν είναι το πώς. Ακριβώς όπως και ο Michael, έτσι και η ίδια η σειρά γνωρίζει το αναπόφευκτο (και ευτυχές) σενάριο, οπότε το μόνο που έχει πια σημασία είναι ο τρόπος. Και μια ερώτηση σαν από υποχρέωση στο break room δεν είναι αυτός ο τρόπος.

Αντ'αυτού, μετά από μερικές σκηνές αγωνίας και σχεδιασμού, όπου η Pam καταρρίπτει τη μία μετά την άλλη, τις καθαρά MichaelScott-esque ιδέες του αφεντικού της, βλέπουμε να υλοποιείται μπροστά στα μάτια μας κάτι σαν την τέλεια ρομαντική σκηνή. Ούτε ένα ολόκληρο επεισόδιο αφιερωμένο γύρω από τις κοινές τους στιγμές χρειάστηκε, ούτε τίποτα. Εξάλλου, αν κάτι ξέρουμε πέραν πάσης βεβαιότητας, είναι ότι αυτοί οι δύο γεννήθηκαν για να βρουν ο ένας τον άλλον. Δε χρειαζόμαστε υπενθύμιση ή μελοδραματικά λογύδρια.

Αρκεί μόνο μια βόλτα μισού λεπτού, από την είσοδο, στις σκάλες που πρωτοφιλήθηκαν, στο watercooler που ο Michael πήγαινε απλώς για να την κοιτάει, στο διάδρομο με τα κεριά και τα fake proposals, στο γονάτισμα και στην ερώτηση - που φυσικά ετέθη με ομιλία Yoda, επειδή, γιατί όχι. Και βεβαίως μετά, στο σύστημα αυτόματης πυρόσβεσης, γιατί είναι ο Michael Scott και δε γινόταν να μην κάνει την υπερβολή του.

Αλλά ανάμεσα σε όλα αυτά, η σκηνή με την οποία έκλεισε η σειρά, καταφέρνει να είναι ταυτόχρονα αστεία, πάρα πολύ συγκινητική, και απόλυτα πιστή στον χαρακτήρα του Michael. Η υπερβολή με τα κεριά σε κλειστό χώρο, ο Yoda, η ειλικρινής αδεξιότητα - όλα ήταν υπέροχα, και σωστά μέχρι τελείας. Το ιδανικό φινάλε σε μια σχέση, και σε μια ολόκληρη σειρά. Δεν ξέρω τι άλλο έχει να πει το Office πέρα από αυτό το σημείο. Όχι μόνο στο προφανές επίπεδο του "δεν υπάρχει σειρά μετά τον Steve Carell", αλλά και στο πιο άμεσο, του "και τώρα τι θα κάνουμε για τρία επεισόδια;"

Αλλά όπως και να έχει, είμαι χαρούμενος που η κάποτε υπέροχη σειρά βρήκε ξανά το πάτημά της, λίγο πριν το ουσιαστικό της φινάλε, για να παραδώσει στον σπουδαίο leading man της το τέλος που του άξιζε. Όλα τα άλλα, είναι ερωτήματα για αύριο.

.