Doctor Who: The Curse of the Black Spot

Μια αδιάφορη ιστορία με 3-4 απλές υπενθυμίσεις ερωτημάτων που παραμένουν, σε ένα κυνικό cash-in που συμπίπτει με το μεγάλο marketing push των επερχόμενων 4ων 'Pirates'. Ως εκ τούτου απλώς περίμενα να περάσουν τα 45 λεπτά για να φτάσουμε στο τρέιλερ του επεισοδίου του Neil Gaiman που ακολουθεί. Η αλήθεια είναι ότι σε κάθε σεζόν πρέπει να υπάρχουν τέτοιου είδους εντελώς ακίνδυνα επεισόδια που να μην πολυμπλέκουν τα κεφάλια των θεατών, οπότε καλομαθημένοι όπως είμαστε από το διπλό opener, ας μην πολυασχοληθούμε αυτή τη βδομάδα.

Σκέψου, αντ'αυτού θα μπορούσαμε πάλι να πρέπει να υποστούμε την 1,001η επιστροφή των Daleks.

Εδώ είναι λοιπόν, για να μην πολυλογώ, που τοποθετείς το υποχρεωτικό "ναι, εντάξει, αν αυτό είναι το 'σαχλό' επεισόδιο της σεζόν τότε εγώ είμαι ευχαριστημένος" σχόλιο και κάπως έτσι ξεμπερδεύεις με αυτό, το ξεκάθαρα 'σαχλό' επεισόδιο της σεζόν. Που απλά επειδή δεν είχε εξωγήινους να κλάνουν δε σημαίνει ότι μου ήταν λιγότερο αδιάφορο. Έτσι κι αλλιώς τους πειρατές τους έχω βαρεθεί, κι έχεις και μια πλοκή παντελώς αδιάφορη από πάνω.

Αν κάτι έχει ενδιαφέρον στο όλο σκηνικό, είναι το ότι αρχικά ο Moffat ήθελε ο Eleven να έχει πράγματι στοιχεία πειρατή, στυλιστικά κυρίως, αλλά όταν είδε τον Matt Smith έπαθε πλάκα, το γύρισε σε νεαρότερο, και ακολούθησε μάλιστα και τις ιδέες του, σχετικά με το πώς πρέπει να μοιάζει ο Doctor. Οπότε, κάπως κατά λάθος, γεννήθηκε ο Eleven που ξέρουμε και αγαπάμε, και που ουδεμία σχέση με πειρατές έχει - παρά τους όχι-ακριβώς-subtle παραλληλισμούς αυτού του επεισοδίου.

So! Gaiman!

.