Τα Halloween επεισόδια είναι μια από τις πιο αγαπημένες μου παραδόσεις στην αμερικάνικη τηλεόραση, ιδίως στις κωμωδίες που κάθε χρόνο προσπαθούν να ξεπεράσουν αλλήλους (και εαυτούς) στην κούρσα για το πιο εφευρετικό κουστούμι, το καλύτερο τρόμαγμα ή την εξυπνότερη ατάκα.
Είναι λοιπόν μια καλή αφορμή για μια μαζευτική στα Halloween επεισόδια της περασμένης βδομάδας των κωμωδιών που παρακολουθώ.
Suburgatory
(1x05, 'Halloween')
Η ιδέα: H Tessa κι ο μπαμπάς George της προσπαθούν να γιορτάσουν το Halloween σα φυσιολογικοί άνθρωποι αλλά η αστυνομία γούστου του Suburgatory τους, δεν γουστάρει αυτά τα τρομακτικά και τους το απαγορεύει. Α κι επίσης η Tessa καταλαμβάνεται από ένα πνεύμα.
Η διακόσμηση: Η μπροστά αυλή τους, κατά βάση. Μερικές κολοκύθες και μαύρα πέπλα, αλλά κι ένας τάφος (του μπαμπάκα, μάλιστα) και μια γκιλοτίνα επειδή, γιατί όχι.
Οι στολές: Υποθέτοντας ότι τα outfits των suburb-ιτών δεν μετράνε για στολές Halloween, έχουμε βασικά την Tessa ντυμένη Misty και την Allie Grant ντυμένη ladybug. Κι ο Malik ντυμένος αιδεσιμότατος, δηλαδή βασικά 'ο τύπος από τους Run-D.M.C.' επειδή αυτό είχε.
Ο φόβος: Τα προάστια ως σκηνικό ταινίας τρόμου (κάτι που η σειρά ξανάκανε 2-3 επεισόδια πιο πριν, αλλά εντάξει, Halloween επεισόδιο είχαμε, δεν τους κακίζεις που επιστρέφουν σε αυτή την ιδέα) και ο φόβος του κάθε χαρακτήρα για το lifestyle του άλλου. Οι γείτονες φοβούνται να φοβηθούν, οι φίλοι της Tessa φοβούνται μη τους γίνει σαν την Misty, η Tessa φοβάται μην πάθει κανά ατύχημα σαν την Misty.
Η ατάκα: George: “I'm going to kill you last.” Dallas: “I appreciate that. I have dinner plans tomorrow.”
Η σύγκριση: Είναι η πρώτη σεζόν του Suburgatory οπότε δεν υπάρχει σύγκριση με άλλα Halloween επεισόδια της σειράς. Μόνο με άλλα σκέτα επεισόδια της σειράς, από τα οποία δεν ήταν καλύτερο.
Community
(3x05, 'Horror Fiction in Seven Spooky Steps')
Η ιδέα: Το study group κάθεται και λέει ο ένας στους υπόλοιπους ιστορίες τρόμου κατόπιν παρότρυνσης της Britta (κλαίω με του Pierce), η οποία έχει ανακαλύψει πως ανάμεσά τους υπάρχει ένας εν δυνάμει παράφρων δολοφόνος. Φυσικά τα έχει κάνει μαντάρα (#britta'd) και στην πραγματικότητα όλοι είναι παράφρονες εκτός φυσικά από τον Abed, που είναι ο μόνος ισορροπημένος χαρακτήρας μέσα στο πλαίσιο της σειράς.
Η διακόσμηση: Μια μιζέρια με δυο κεριά, τρία πατατάκια και μια πλαστική αράχνη. #britta'd
Οι στολές: O Dean μάγισσα, ο Dean διάβολος, ο Dean-- όχι, αυτό. Αν και θα μπορούσε να πηγαίνει για πάντα αυτή η σειρά. ΕΠΙΣΗΣ! Ο Abed κι ο Troy ντυμένοι ως Inspector Spacetime και, φαντάζομαι, companion του Inspector Spacetime; Bzt bzzt meta-βραχυκώκλωμα.
Ο φόβος: Ότι κάποιος δεν ανήκει. Αλλά ως φανταστικοϋπέροχο που είναι, το Community φυσικά καταλήγει στο συμπέρασμα πως όποιος κι αν είναι, τον αγαπάμε με την τρέλα του, γιατί έτσι είμαστε εμείς οι αγαπημένοι outsiders. ΕΠΙΣΗΣ! Μέσα σε 15 λεπτάκια ο Dan Harmon μας σκάει τσάκα-τσάκα μια μίνι αποδόμηση του horror genre που θα έκανε κάτι φλύαρους Kevin Williamson circa 'Scream 4' να βάλουν τα κλάμματα, με τον κάθε χαρακτήρα να ακουμπάει εκείνη την πτυχή του είδους που ταιριάζει στην προσωπικότητά του
(Παρένθεση: Το ταίριασμα είναι τόσο τέλειο που με κάνει να αναρωτιέμαι. Μπορεί ο Dan Harmon να βάσισε τη δημιουργία των χαρακτήρων του Community στα αρχέτυπα των ταινιών τρόμου; Κι αν ναι, για ποιο λόγο να το κάνει; Ή μήπως πολύ απλά, η σειρά αποδεικνύει πως τα αρχέτυπα αυτά είναι πανομοιότυπα, φτιαγμένα από το ίδιο πατρόν, όσο κι αν χοροπηδήξεις από genre σε genre; Discuss.)
Η ατάκα: “Troy and Abed sewn togeeeether!”
Η σύγκριση: Πάει κόντρα στο 'Epidemiology', a.k.a. Εκείνο Με Τα Ζόμπι Και Τους ΑΒΒΑ. Διαλέχτε εσείς, εγώ δεν ξέρω. Δε θέλω, επίσης.
Parks and Recreation
(4x05, 'Meet 'n' Greet')
Η ιδέα: Η Leslie προσπαθεί να πλησιάσει έναν τοπικό μεγαλοπαράγοντα αλλά καπελώνεται η εκδήλωσή της από τον Tom και την δυσνόητη εταιρεία του. Το οποίο φαντάζομαι πως, ΟΚ, είναι τρομακτικό υπό μία έννοια. Αλλά το βασικό στόρι του επεισοδίου είναι το πάρτι του Andy και της April.
Η διακόσμηση: Κλασική τηλεοπτικού τύπου εξτραβαγκάντζα για ένα σπιτικό πάρτι ζευγαριού δημοσίων υπαλλήλων. Κεριά, χαμηλός φωτισμός, κουρτίνες, σκελετοί, αράχνες, ιστοί, όλο το πακέτο.
Οι στολές: Ένας 'UFC legend' (προφανώς δε συγκράτησα και όνομα), μια Sadako (ή 'Samara' #gelaeiokosmos), μια 'αστυνομικίνα', ένα dick in (pizza) box, Mr. Potatohead, βαριεστημένος πειρατής, και όλα αυτά τα μυστήρια λυμένα από τον Sherlock Traeger.
Ο φόβος: Του Ben, να ανοιχτεί σε άνθρωπο για αυτά που τον ενοχλούν.
Η ατάκα: April: “Someone will die!” Andy: “...of fun!” April: “...and of murder.”
Η σύγκριση: To 'Grek Pikitis' της 2ης σεζόν ήταν ίσως το πρώτο σπουδαίο επεισόδιο της σειράς, είχε την Ann ως, εχμ, Raggedy Ann, είχε τον Louis CK, είχε το βαρετό πάρτι που έγινε αριστούργημα όταν ήρθε ο Tom, και είχε τη νέμεση της Leslie από το σχολείο, το Greg του τίτλου. Γενικά ήταν φανταστικό επεισόδιο, το φετινό παρά το ωραίο περιτύλιγμα δεν ήταν από τα πιο δυνατά της σειράς. Θα το θυμόμαστε κατά βάση για τον Ron. (“I know more than you.”)
The Office
(8x05, 'Spooked')
Η ιδέα: Η ιδέα. Ναι. Δυσκολάκι. Η ιδέα εδώ είναι, πάρε τους χαρακτήρες, ντύσε τους, και πέτα τους στον εργασιακό τους χώρο να δούμε τι θα γίνει.
Η διακόσμηση: Κολοκύθες, μάγισσες στον τοίχο, ιστοί αράχνης να καλύπτουν την πόρτα του γραφείου του Andy (όλη), το γνωστό. Όπως γιορτάζουν όλα τα γραφεία στον κόσμο δηλαδή.
Οι στολές: Καταρχάς. “Ο σεφ από το South Park.” Κλαίω! Από τις υπόλοιπες ξεχωρίζω την 3άδα των Miami Heat (ευτυχώς που το επεισόδιο δεν είχε 4th act γιατί ο Darryl δε θα μπορούσε να εμφανιστεί), την Erin ως Wendy (!), τους 3 σκελετούς, τον Creed ως Ταλιμπάν, τον γιο του Robert ως ζόμπι. Ξέχασα κανέναν; Α ναι, τον Dwight που παραδοσιακά προσπαθεί υπερβολικά. (Και ο ίδιος, και αυτοί που τον γράφουν.) Άντε και του χρόνου με το καλό σαν αυτόν ξερωγω.
Ο φόβος: Πολλοί και διάφοροι (και αδιάφοροι), συνοψίζονται ιδανικά όσο και τρομερά forced στο λογύδριο του Robert California που κλείνει το επεισόδιο. Ωραίο delivery της ιστορίας όμως από τον James Spader.
Η ατάκα: Andy: “Chef from South Park! It's genius.” Stanley: “It's just some chef.”
Η σύγκριση: Το 'Halloween' (#empneysi) της 2ης σεζόν είναι ένα από τα σπουδαία επεισόδια της σειράς. Είχε το δεύτερο κεφάλι του Michael (δεν εννοώ ΑΥΤΟ, ανόητε), τον Creed ως βαμπίρ, και το φανταστικό φινάλε με τον Michael μόνο στο σπίτι να δίνει κουβάδες γλυκά στα πιτσιρίκια που χτυπάνε για trick or treat. Ξεκαρδιστικό και συναισθηματικό, είναι το Office στα καλύτερά του. Το περσινό 'Costume Contest' από την άλλη ήταν από αυτά τα τυπικά ανυπόφορα late-series επεισόδια της σειράς που υπερκάλυπταν την έλλειψη έμπνευσής τους με στολές τύπου 'ο Gabe ντύνεται Lady Gaga'. Το φετινό μπαίνει ανάμεσα στα δύο, αλλά προφανώς πολύ πιο κοντά στο low του περσινού (παρόμοια η λογική τους κιόλας) παρά στο άφταστο high του προ 7ετίας.
Και τώρα ΕΚΠΛΗΞΗ!: Βγάζουμε και νικητές.
Βραβείο 'Dan Harmon' Καλύτερης Ιδέας
Στον Dan Harmon για την σπονδυλωτή αποδόμηση του horror genre στο 'Horror Fiction in Seven Spooky Steps' (μάλλον το είδατε να έρχεται αυτό)
Βραβείο 'Ιδανικό Σπίτι' Καλύτερη Διακόσμησης
'Ιδανική Αυλή' για την ακρίβεια, για το front lawn των Altmans στο 'Halloween'
Βραβείο 'Γκάλης Cooper' Καλύτερης Στολής
Στον σεφ Stanley, την Erin/Wendy και το υπόλοιπο καστ του 'Spooked'
(Αν είναι να το πάρει ένας βέβαια, ας είναι η Erin)
Βραβείο 'Hush' Καλύτερου Τρόμου (*)
Είχε χαρακτήρες να προσπαθούν ο ένας να πείσουν τον άλλον για την αξία του φόβου, οπότε θα ήταν αποτυχία αν αυτό δεν πήγαινε στο 'Halloween' με τα κομμένα του χέρια, τις slasher movie ατάκες του και τα bitchy ανήσυχνα πνεύματά του
(*δε θα πάρω Βραβείο Καλύτερου Συντακτικού anytime soon)
Βραβείο 'The hammer is my penis' Καλύτερης Ατάκας
Εξ ημισείας στον διάλογο των Andy/April και στον Ron Effin' Swanson που πήγε για ψώνια στο 'Meet 'n' Greet'
Βραβείο 'Halloween' (#empneysi) Καλύτερης Παράδοσης Halloween Επεισοδίων
Στο Community και το επικό 2/2 του
Και τέλος,
Η Νυχτερίδα Καλύτερου Halloween Επεισοδίου 2011
Απονέμεται στον
Dan Harmon
για το
'Horror Fiction in Seven Spooky Steps'
Καλό σας βράδυ.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου