survivin: "oh you GUYS! that was good"

5 σημεία (κι ένα φωτοκολλάζ αγάπης) για ένα ακόμα πολύ καλό Survivor.

1, Καταλαβαίνω πως είναι αναπόφευκτο σε ένα παιχνίδι στρατηγικής το να κουβαλάς νεκρό βάρος μέχρι όσο πάει για λόγους στρατηγικής, αλλά πραγματικά τσαντίζομαι όταν επιβιώνουν τούβλα σαν τον Eddie. Την προηγούμενη βδομάδα άφησε τον Cochran να πάρει ένα βοήθημα δοκιμασίας ενώ το είχε ανάγκη ο ίδιος και η συμμαχία του- τώρα αφήνει μια δοκιμασία ασυλίας για να φάει ντόνατς. Ωραία δικαιολογία το 'δε θα άντεχα οπότε γιατί να μη φάω', αλλά άφησε να τον άλλον να το πάρει όλο πάνω του. Ήμαρτον. Ούτε ο Colby την τρίτη του φορά δεν προσπαθούσε τόσο λίγο.

2, Τον λατρεύω παιδιά, δεν μπορώ. Είναι καρτούν με σάρκα και οστά. Η αντίδραση του Cochran όταν ο Erik βρήκε το HII και απλά άφησε την Andrea να του το πάρει από τα χέρια: "Το έκανε ξανά!" Απλά φανταστικός. Drinking game για τη φετινή σεζόν θα έπρεπε να είναι: Κάθε φορά που ο Erik νομίζει πως είναι σημαντικός στο παιχνίδι. Εύκολα ο μεγαλύτερος χαζούλης που έχει παίξει ποτέ Survivor. Αξιαγάπητος.

3, Reynold, δεν είσαι σοβαρός με αυτό το μουστάκι. (Επίσης, λατρεύω αντίδραση. Δεν είναι τόσο ωραίο το Survivor όταν παίζουν άνθρωποι που το απολαμβάνουν και δεν είναι πικρά κομπλεξικά όντα γεμάτα δηλητήριο;)

4, Άλλο ένα φανταστικό TC, κυρίως χάρη στην απλότητα με την οποία οι παίχτες έλεγαν τις κυριότερες αλήθειες αυτού του παιχνιδιού. "Είναι τόσο δύσκολο να εμπιστευτείς κάποιον επειδή ξέρεις ότι κι εσύ λες ψέμματα." Wow, εύγε. "Μου έχουν πει ψέμματα κι έχω πει κι εγώ." Ερώτηση. Ισχύει και για εσένα αυτό; "Ναι, φυσικά." Τι υπέροχοι παίχτες; Πού είναι οι εποχές των self-righteous douchebags τύπου Rupert και Lex; Τίποτα, απλά φρέσκο κι όμορφο. Παίχτες που καταλαβαίνουν τι κάνουν εκεί πέρα.

Και τώρα κρατηθείτε από κάτι γιατί έρχεται το καλό.

5, Το επεισόδιο των δύο αποκλεισμών ως concept φαντάζομαι υπάρχει επειδή η παραγωγή εικάζει πως σε αυτό το σημείο θα συμβούν προβλέψιμα ξεσκαρταρίσματα, όμως τελικά καταλήγουν σε φανταστικά επεισόδια πιο συχνά από ό,τι έχουν δικαίωμα. Θυμάμαι ας πούμε ακόμα εκείνο το συναισθηματικό trainwreck από το 'Heroes v Villains' όπου ο Russell έδιωξε τη Danielle. Με ένα δυνατό φινάλε, κι εφόσον δεν υπάρχει filler, μπορείς να έχεις αριστουργήματα.

Εδώ είχαμε κάτι ακόμα ωραιότερο. Από τις στιγμές ακόμα πριν το διώξιμο του Reynold, το επεισόδιο είχε αρχίσει να χτίσει με φανταστικό τρόπο την αφήγηση γύρω από την κόντρα Andrea και Brenda. Υποψίες υπήρχαν για το πού στέκεται η κάθε μία μέσα στην κεντρική συμμαχία, αλλά βγήκαν όλα στην επιφάνεια στην πρώτη δοκιμασία του επεισοδίου. Λάτρεψα το ότι καμία δεν άφηνε την άλλη να κερδίσει παρότι ήξεραν πως καμία τους δεν κινδυνεύει. Λάτρεψα το ότι εφηύραν ένα νέο στάδιο στη δοκιμασία προκειμένου να λήξει κάπως. Λάτρεψα το ότι μοιράστηκαν το στοιχείο, κρατώντας την κόντρα ακόμα ανάμεσα στις γραμμές.

Είμαι φαν και των δύο παικτριών by the way. H Brenda ήταν το καλύτερο πράγμα στην κακή σεζόν της, η Andrea με έχει κερδίσει εδώ γιατί έχει κότσια, έχει θράσος, είναι πολύ συμπαθής αλλά και πανούργα, έχει ιδέες- απλά είναι τρομερά ανασφαλής (έχει καταστρέψει φανταστικό της σχέδιο απλώς επειδή άκουσε το όνομά της να κυκλοφορεί) και δεν έχει καμία συναίσθηση του status της, το οποίο είναι καταστροφικό σε αυτό το παιχνίδι. Σε κάθε περίπτωση, έκανε πράγματα να συμβούν, κινούσε το παιχνίδι πολύ.

Γούσταρα το πώς στόχευσε η μία την άλλη- και ομολογώ πως λόγω της περιορισμένης ως τώρα παρουσίας της Brenda πίστεψα αρχικά αυτό θα ήταν το τυπικό showcase επεισόδιο του παίχτη που πρόκειται να ψηφιστεί για να φύγει. Έκανα λάθος, όπως και η Andrea έκανε λάθος, και τώρα είμαι βέβαιος πως αποκλείεται η Brenda να μη βρεθεί τελικό, έτσι όπως έχει τοποθετήσει τον εαυτό της.

Στο τελικό TC βρήκα φανταστικές τις αντιδράσεις και των δύο: Η μεν Andrea να φωνάζει ένα σχεδόν ενθουσιώδες "WHAT!" όταν διαπίστωσε πως την έχουν στοχεύσει, το οποίο δε θυμάμαι ποτέ να έχει ξανασυμβεί στη σειρά, σίγουρα όχι με θετική χροιά. Λες και αφενός σοκαρίστηκε που την πάτησε αλλά ταυτόχρονα, εκείνη τη στιγμή, αναγνώριζε την ωραία ανατροπή. Η δε Brenda που σούφρωσε τα χείλη σα να έλεγε "ναι, εγώ, χιχι" και ύστερα γελώντας πηγαία (αλλά όχι χαιρέκακα) όταν η Andrea την κοίταξε κατευθείαν με το που ανακοινώθηκε η αποχώρησή της.

Η Andrea αποχώρησε με ένα "Oh you GUYS! That was good!" και ένα ειλικρινέστατο χαμόγελο, αφήνοντας πίσω την πιο ευχάριστη γεύση που νομίζω ότι έχει υπάρξει ύστερα από ένα blindside σε TC της σειράς. Θα το ξαναπώ, θα το κάνω ρεφρέν: Πόσο ευχάριστο είναι το να έχεις στο καστ παίχτες που αναγνωρίζουν το παιχνίδι, χαίρονται που είναι εκεί, αναγνωρίζουν μια μαγκιά και μια ήττα;

Σε κάθε περίπτωση, φανταστικές και οι δύο, σταθερά φανταστικός ο Cochran, υπέρτατα φανταστική η σεζόν, πάντα τέτοια.

.