Procedurals catch-up

Δε φταίω, εγώ κάνω ό,τι μπορώ! Αλλά πάνω που πάω να κάτσω να γράψω σκάει το leak-άρισμα των καινούριων Girls Aloud οπότε πάει η μισή μέρα. Καταλαβαίνετε. Όχι; Oh well.

Girl-on-girl action δεν είχαμε μόνο στη μουσική όμως, είχαμε και στο latest 'House'. Σχόλια μετά το άλμα για αυτό και για άλλα δύο procedurals, κατά σειρά 'Life on Mars' και 'CSI'.

Για το 'House' (5x05 Lucky Thirteen) δεν ξέρω τι έχω να πω που να μην είπε από μόνο του το ιδιοφυές “Another live saved by girl-on-girl action.” Πείτε με αδύναμο, πείτε με θύμα, αλλά εμένα και το επεισόδιο μου άρεσε, και η Olivia Wilde με ικανοποίησε, και η δυναμική House/Wilson/Cuddy πήγε σε ενδιαφέροντα μέρη... Βασικά δεν είχα κανένα παράπονο από το επεισόδιο. Ναι, με κουράζει που κάθε βδομάδα πρέπει να υπάρχει αυτός ο κουραστικός παραλληλισμός ασθενών/γιατρών, αλλά αυτή τη φορά δεν ήταν τόσο εκνευριστικά τα πράγματα όσο συνήθως, και επιπλέον για αλλαγή ο ασθενής είχε και ευθεία σύνδεση με τον εν λόγω γιατρό παρά μια συμπτωματική παρόμοια ιστορία.

Η Wilde δε θα διεκδικήσει Όσκαρ πουθενά κοντά, αλλά για αυτό που είχε να κάνει εδώ ήταν μια χαρά. (Δηλαδή να δείχνει όμορφη, να κάνει τις girl-on-girl σκηνές να παίρνουν φωτιά, και να είναι απλώς καλή σε ένα πολύ βασικό επίπεδο στις δραματικές σκηνές της.) Ο χαρακτήρας της Thirteen εξακολουθεί να μη μου είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρων φυσικά, αλλά τουλάχιστον εδώ στήθηκε μια αξιοπρεπής δραματική ιστορία με αρχή, μέση και... εντάξει, όχι ακριβώς τέλος (γιατί εξακολουθεί να είναι εβδομαδιαία σειρά αυτό που βλέπουμε) αλλά έστω ένα καλό σημείο για παύση.

Όσο αφορά στους υπόλοιπους χαρακτήρες, οι σκηνές του House με τον Wilson ήταν χρυσός (τέλειο το δούλεμα του Wilson στον κολλητό του), η αντίδραση του House στα νέα για την εγκυμοσύνη της Cuddy μάλλον αναπάντεχη και γι'αυτό πολύ ενδιαφέρουσα, και επίσης η σκηνή του Chase με τον Foreman με έκανε λίγο να πεθυμήσω τις ημέρες που είχαν κι οι δυο τους πολύ μεγαλύτερους ρόλους στο show. All in all, μια πολύ δυνατή ώρα, ίσως η πιο σταθερή και καλή για φέτος ως τώρα.

~-~

Aρχίζω δυστυχώς να χάνω το ενδιαφέρον μου για το 'Life on Mars' (1x03 My Maharishi is Bigger Than Your Maharishi), ενδεχομένως γιατί είχα άδικο όταν έλεγα οτι δε με πειράζει αν εξελιχθεί απλώς σε procedural, και αυτοί που έλεγαν οτι θα τους πείραζει, είχαν δίκιο. :(

Δεν είναι οτι γίνεται κάτι λάθος στα επί μέρους στοιχεία. Οι ερμηνείες και οι χαρακτήρες μου κρατάνε το ενδιαφέρον (από το μουστάκι του Michael Imperioli μέχρι τον φοβερά ουσιαστικό και κεφάτο Harvey Keitel) αλλά βδομάδα μετά τη βδομάδα επανερχόμαστε εντελώς στα ίδια στοιχεία και αν δεν συμβεί κάτι αληθινά ενδιαφέρον, αληθινά σύντομα, με βλέπω απλά να βάζω να δω το αγγλικό original και να ξεμπερδεύω. Ξανά, ':(', γιατί επί της ουσίας είναι ένα show που πραγματικά μου αρέσει.

~-~

Ο πατέρας των procedurals συνεχίζει να διδάσκει, όμως. Το 'CSI' (9x03 Art Imitates Life) έφτασε η ώρα να εισάγει τον πρώτο του μόνιμο νέο χαρακτήρα εδώ και πόσα χρόνια; Well, δεν ξέρω γιατί το παρακολουθώ μόνο εδώ και 2-3, but still. Η ερευνήτρια της Lauren Lee Smith (την οποία είχα ψιλο-ερωτευτεί από το 'L Word' και βασικά σταμάτησα να το βλέπω όταν έφυγε) μπήκε στο παιχνίδι με μια κάποια διακριτικότητα, χωρίς οι συγγραφείς να πέσουν στην κλασική σχετική παγίδα του να στηρίξουν βασικά όλο το επεισόδιο πάνω της. Σε πολλές σκηνές ήταν απλώς στο background και η συνεισφορά της στην υπόθεση δεν έγινε ποτέ over the top για να μας φωνάξει ΚΟΙΤΑΧΤΕ ΠΟΣΟ ΚΑΛΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ!!!

Έχει τα quirks της (και την πολύ... αρρωστημένη; Κακή;) αίσθηση του χιούμορ και είχε ωραία χημεία με τον William Petersen. Το οποίο είναι ενδιαφέρον, και μόνο για το γεγονός οτι οι συγγραφείς μπήκαν στον κόπο να τη φέρουν κοντά με το νέο της αφεντικό, ακόμα και γνωρίζοντας οτι δεν πρόκειται να τον έχουν τριγύρω για πολύ ακόμα. Speaking of, ωραίος τρόπος να θέσουν τις βάσεις για την αποχώρησή του. Όχι υπερβολές, απλά μικρές πινελιές εξέλιξης, απόλυτα συνεπείς με όσα έχουν συμβεί στον Gil τον τελευταίο καιρό. (Και δε θα διαμαρτυρηθώ ποτέ για screen time για την Alex Kingston, που κάποιοι θα ξέρουν από το 'ER' και κάποιοι θα λάτρεψαν ως time-traveler's wife River Song στο 'Doctor Who'.)

Όσο για την υπόθεση της βδομάδας, δεν ήταν κάτι που δεν είχαμε ξαναπεί, πού είναι τα όρια της τέχνης κτλ. Δεν πολυνεδιαφέρθηκε το show να απαντήσει, παρά μόνο να χρησιμοποιήσει το gimmicky concept για να πουλήσει μερικούς πολύ ιντριγκαδόρικυος φόνους, αλλά από την άλλη δεν έβλεπα ποτέ το show για το πώς εξετάζει κοινωνικά ζητήματα, οπότε θα δώσω pass για το συγκεκριμένο θέμα.