Να βγάλω ένα πράγμα από τη μέση: O Boston Rob είναι πανάξιος νικητής. Είναι γελοίο το ότι δεν είχε κερδίσει ήδη μια φορά. Καλώς κέρδισε. Και έκανε κάτι σαν το τέλειο παιχνίδι.
Αλλά βαρέθηκα.
Βαρέθηκα αυτόν, βαρέθηκα το παιχνίδι, βαρέθηκα τα πάντα. Γιατί από τη στιγμή που η μία από τις δύο φυλές έκανε την επικών διαστάσεων ανοησία να χάσει επίτηδες απλώς και μόνο για να ξεφορτωθεί τον Russell, όλη η υπόλοιπη σεζόν είχε πορεία προδιαγεγραμμένη. Στην πραγματικότητα το καστ ήταν λες και είχε επιλεγεί ώστε κανείς να μη μπορεί να σταθεί ανάμεσα στους δύο βετεράνους και το χρήμα. Παίχτες χωρίς θέληση, χωρίς στρατηγική σκέψη, χωρίς τίποτα.
Από τη στιγμή που ο ένας βετεράνος έφυγε (και τόσο νωρίς ειδικά) η πλάστιγγα όχι απλά έγειρε, αλλά ακούμπησε το έδαφος στην πλευρά του άλλου. Η φυλή του Rob άρχισε να κερδίζει τα πάντα, στο merge το ξεπάστρεμα πήγε σύμφωνα με το σχέδιο, και εν τέλει οι πολλαπλές συμμαχίες του Rob τον οδήγησαν στον τελικό, με τους τέλειους αντιπάλους, και δίχως την παραμικρή εναλλακτική ή την παραμικρή αμφιβολία. Αυτή ήταν πράγματι, η πιο εύκολη απόφαση στην ιστορία του Survivor.
Αλήθεια όμως έχω την ανάγκη να μην ξαναδώ ποτέ τον Boston Rob. Σε τίποτα, ποτέ. Νιώθω πως ξέρω πλέον πώς σκέφτεται, πώς φλερτάρει, πως κάνει φίλους, πώς τρώει τη μακαρονάδα του. Έχοντας δει 4 φορές να παίζει το παιχνίδι, παρατηρώ πως επαναλαβάνει τις ίδιες ακριβώς τακτικές, απλά πιο ραφιναρισμένες. (Ή απλά οι υπόλοιποι παίκτες γίνονται πιο ηλίθιοι.) Στην πρώτη του συμμετοχή η στρατηγική του -πάντα ίδια- τον πρόδωσε μόνο από ένα παιχνίδισμα της τύχης, από μια μαλακία των κανονισμών. Στο δεύτερο, το πιο bitter jury this side of Samoa. Στην τρίτη, εντάξει, εκεί έφυγε νωρίς γιατί έπεσε πάνω στην ανωμαλία του Survivor, τον Russell. Ε, την 4η θα έφτανε η ώρα του.
Δε μπορώ να μην παρατηρήσω την αναλογία ανάμεσα στη σχέση του με τον Grant εδώ και με τον Lex στο All-Stars. Δεν μπορεί να είναι τυχαίοι ότι και στις δύο περιπτώσεις πρόδωσε και έδιωξε τους πάντες, αλλά εκείνοι που δε μπρούσαν να τον κοιτάξουν καν στα μάτια μετά ήταν οι δύο 'bros' του. Είμαι υπέρμαχος του δόγματος Hatch, πως δηλαδή αυτό είναι ένα παιχνίδι, κι εκεί έξω είναι η πραγματική ζωή. Αυτά τα δύο, δεν μπλέκονται. Αλλά κάτι στον τρόπο του Rob θα πρέπει να κάνει αυτούς τους τύπους να νιώθουν πως υπάρχει κάτι πολύ αληθινό εκεί. Anyway. Κρίμα γι'αυτούς που η ζωή και το παιχνίδι όσο αφορά στον Rob μπλέκονται μόνο όταν η κουβέντα φτάνει στην Ambuh.
Καθώς στρατηγικά δεν υποάρχουν και πολλά να σχολιαστούν (και αν υπήρχαν, τα κάλυψε με το ενθουσιώδες endorsement speech του ο David στο τελευταίο συμβούλιο), μερικές χύμα παρατηρήσεις:
> O Philip πρέπει να είναι ο μοναδικός άνθρωπος στην ιστορία του παιχνιδιού που διαολοστέλνει αβέρτα τους εν δυνάμει ψηφοφόρους του.
> Αλήθεια Ralph; Αλήθεια; Το ότι αυτή η ψηφοφορία δεν πήγε όλα-μηδέν υπέρ του Rob είναι γελοίο.
> Η απουσία του μοντάζ των πεσμένων συμπολεμιστών ήταν το πιο ευχάριστο νέο στην όλη υπόθεση.
> Ο (ακόμα) ταραγμένος Russell με κάνει να ανησυχώ πραγματικά για την κατάστασή του. Ανακοινώθηκε κιόλας ότι αντί να κάτσει σπίτι του να ηρεμήσει, θα ηγηθεί ενός καινούριου ριάλιτι του A&E, με θέμα μεσιτικά deals (!). Ρε άνθρωπε, κάτσε σπίτι σου και ηρέμησε, δες ξανά τη ζωή σου από την καλή. Εξάλλου ο Probst το έπιασε το νόημα. Θα σε ξαναφωνάξει στο Survivor σε κάποιο διάστημα. (Αλλά please, ας είναι κάποιο διάστημα.)
> "Just keep my number."
> Να σχολιάσουμε τη Natalie και την Ashley, που στο μικρό τους, όμορφο κεφαλάκι είναι πεπεισμένες πως δεν είχαν σε κανένα σημείο του παιχνιδιού την ευκαιρία να στοχεύσουν τον Rob; ΟΚ, το φαντάστηκα.
> Αυτή η πρόταση γάμου του David στην παλιά συμμετέχουσα που κανείς δε θυμόταν, ήταν από τα πιο άβολα πράγματα που έχουν συμβεί ποτέ στην οθόνη μου. Σχεδόν Άννα-Μαρία Λογοθέτη/Γιώργος Δασκουλίδης δηλαδή, τι να λέμε τώρα.
> Επόμενος κύκλος, South Pacific. Που το λένε South Pacific, αλλά στην πραγματικότητα είναι πάλι στη Samoa. Wow, πραγματικά το έχουν ξεσκίσει το μπάτζετ, έτσι; Και αυτή τη φορά θα έχει gimmick κι από τον χειμωνιάτικο κύκλο. Πάλι Redemption Island (που τουλάχιστον, αυτή τη φορά ας είναι island) και πάλι 2 παίχτες που επιστρέφουν. Δηλαδή θα δούμε το concept της φετινής σεζόν, στην τοποθεσία της περσινής. Erm, yay;
> Το Redemption Island, μιας και το ανέφερα, χαριωτμένη προσθήκη, αλλά δεν ξέρω αν θέλω να το δω να επιστρέφει. Από τη μία, μου χάλασε πολύ τον ρυθμό του παιχνιδιού, τόσο επειδή τα challenges έγιναν ένα ανά επεισόδιο, αλλά κι επειδή μείωνε δεδομένα την αξία της ψήφου του συμβουλίου (η στιγμή της αποχώρησης πλέον δεν κρύβει καμία απολύτως κορύφωση, γιατί χωρίζεται στα δύο). Από την άλλη, ΟΚ, έπαιξε το ρόλο του στη σεζόν (με τον Rob να χρησιμοποιεί τον Matt ως μηχανισμό εκφοβισμού), μας έδωσε ένα καλό γέλιο (με τον Matt που βγήκε και ξαναμπήκε) και σίγουρα, είχε με το καλημέρα τη φοβερή περίπτωση ενός διαγωνιζόμενου απολύτως κυρίαρχου. Οπότε δεν ξέρω. Δεν είναι κακό, αλλά δεν είμαι και φαν.
> Ποιοι θα είναι οι δύο που θα επιστρέψουν; Έχω οργώσει τα ίντερνετς, τα γυρίσματα ξεκινούν σε λίγες μέρες αλλά ακόμα δεν υπάρχει το info πουθενά. Θα σκάσω! Αν ήταν να μπω στη διαδικασία να σκεφτώ ποιους θα ήθελα, θα επέλεγα σίγουρα τον Russell Swan από τη Samoa και τον Mike Skupin από την Αυστραλία, δηλαδή τους δύο πιο διάσημους 'φαβορί' παίχτες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το παιχνίδι.
Όπως και νά'χει, δεν ξενερώνουμε ποτέ! Το Σεπτέμβρη πάλι εναγωνίως.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου