Ας θυμηθούμε πώς μοιάζει ένα πραγματικά γαμάτο επεισόδιο Fringe.
O τρόπος που σεναριακά χειρίστηκε η σειρά το στοιχείο της χρονικής μετατώπισης μου έφερε στο νου τα X-Files, που επίσης είχαν κάποιες σπουδαίες αναλαμπές σε πειραματικά επεισόδια-της-βδομάδας. Επεισόδια δηλαδή που δεν εξέλισσαν απαραιτήτως κάποια μεγαλύτερη ιστορία, αλλά αφηγούνταν ένα αυτοτελές στόρι με αρχή και τέλος, με στέρεο συναισθηματικό πυρήνα, και με κάποιο εντυπωσιακό gimmick που έκανε ακόμα και τα πιο διαδικαστικά κομμάτια του επεισοδίου να μοιάζουν φρέσκα και cool.
Ο αποφασισμένος Peter που πέρασε μέσα από το χρονικό τοίχωμα που εξαϋλωσε έναν πράκτορα λίγο πιο πριν; Uber-cool. Η ίδια η εξαϋλωση του πράκτορα; Uber-cool. Η σκηνή με τις χωροχρονικές ντρίμπλες που άθελά του έκανε ο Peter στη σκηνή του εγκλήματος; Uber-cool. Η μητέρα που είδε το σπίτι γύρω της (και την κόρη) της να γυρνάνε 4 χρόνια πίσω; Uber-cool.
Γενικά ήταν ένα 40λεπτο σκέτη απόλαυση, παρότι δεν ώθησε άμεσα κάποια εξέλιξη ή κάποια απάντηση στα πολλά ερωτήματα και ενστάσεις που υπάρχουν για τη σεζόν.
Κι όμως, μέσα από αυτή την αρχική μπλόφα ή (αν θες) υποψία ότι ο Peter σχετίζεται κάπως με αυτές τις ανωμαλίες, το focus ήταν ούτως ή άλλως πάνω του. Στην άσβεστη ανάγκη του να αποδείξει πράγματα. Στην θέλησή του να καλύψει την απόσταση που τον χωρίζει από τον πατέρα του. Στην καλά μασκαρεμένη κατήφεια του από το γεγονός πως η Olivia δεν τον θυμάται.
Ταυτόχρονα, το επεισόδιο ανοίγει την πόρτα προς μια πολύ ενδιαφέρουσα ενδεχόμενη κατεύθυνση, βάζοντας τον Peter να τονίσει αυτό που ίσως να υποψιαζόμασταν ούτως ή άλλως: Ότι αυτό δεν είναι το σύμπαν όπως το άφησε πίσω του.
Θα το έβρισκα απολύτως συναρπαστικό ενδεχόμενο, αυτό το Peter-less σύμπαν όντως να μην είναι το αρχικό. Εξάλλου αν για κάθε φορά που πραγματοποιείται ένα εκ 4-5 ενδεχομένων δημιουργούνται τα αντίστοιχα υπόλοιπα 3-4 σύμπαντα, τότε είναι μόνο λογικό ότι τη στιγμή που εξαφανίστηκε ο Peter, άφησε πίσω του ένα σύμπαν στο οποίο υπάρχει, κι ένα που όχι. Μπορεί όντως να μιλάμε για κάτι τέτοιο; Ούτως ή άλλως, από το cliffhanger του προηγούμενου επεισοδίου, με το διαφορετικό είδος shapeshifters και τη διαφορετική γραφομηχανή, γεννήθηκε μια υποψία πως ίσως υπάρχει και κάτι άλλο. Κάτι καινούριο.
Δεν ξέρω ακριβώς πώς θα λειτουργούσε ένα τέτοιο σενάριο (ή αν υποψιάζονται κι άλλοι κάτι παρόμοιο) αλλά σίγουρα θα έδινε σε όλο αυτό το περίεργο φετινό arc της εξαφάνισης του Peter -και της παρακολούθησης ενός σύμπαντους που ουσιαστικά είναι 'λάθος'- λόγω ύπαρξης. Και σε αυτό το 'προσωρινό' σύμπαν, έναν ουσιαστικό λόγο ύπαρξης.
Αλλά όπως και νά'χει, αυτό ήταν ένα φανταστικό επεισόδιο.
O τρόπος που σεναριακά χειρίστηκε η σειρά το στοιχείο της χρονικής μετατώπισης μου έφερε στο νου τα X-Files, που επίσης είχαν κάποιες σπουδαίες αναλαμπές σε πειραματικά επεισόδια-της-βδομάδας. Επεισόδια δηλαδή που δεν εξέλισσαν απαραιτήτως κάποια μεγαλύτερη ιστορία, αλλά αφηγούνταν ένα αυτοτελές στόρι με αρχή και τέλος, με στέρεο συναισθηματικό πυρήνα, και με κάποιο εντυπωσιακό gimmick που έκανε ακόμα και τα πιο διαδικαστικά κομμάτια του επεισοδίου να μοιάζουν φρέσκα και cool.
Ο αποφασισμένος Peter που πέρασε μέσα από το χρονικό τοίχωμα που εξαϋλωσε έναν πράκτορα λίγο πιο πριν; Uber-cool. Η ίδια η εξαϋλωση του πράκτορα; Uber-cool. Η σκηνή με τις χωροχρονικές ντρίμπλες που άθελά του έκανε ο Peter στη σκηνή του εγκλήματος; Uber-cool. Η μητέρα που είδε το σπίτι γύρω της (και την κόρη) της να γυρνάνε 4 χρόνια πίσω; Uber-cool.
Γενικά ήταν ένα 40λεπτο σκέτη απόλαυση, παρότι δεν ώθησε άμεσα κάποια εξέλιξη ή κάποια απάντηση στα πολλά ερωτήματα και ενστάσεις που υπάρχουν για τη σεζόν.
Κι όμως, μέσα από αυτή την αρχική μπλόφα ή (αν θες) υποψία ότι ο Peter σχετίζεται κάπως με αυτές τις ανωμαλίες, το focus ήταν ούτως ή άλλως πάνω του. Στην άσβεστη ανάγκη του να αποδείξει πράγματα. Στην θέλησή του να καλύψει την απόσταση που τον χωρίζει από τον πατέρα του. Στην καλά μασκαρεμένη κατήφεια του από το γεγονός πως η Olivia δεν τον θυμάται.
Ταυτόχρονα, το επεισόδιο ανοίγει την πόρτα προς μια πολύ ενδιαφέρουσα ενδεχόμενη κατεύθυνση, βάζοντας τον Peter να τονίσει αυτό που ίσως να υποψιαζόμασταν ούτως ή άλλως: Ότι αυτό δεν είναι το σύμπαν όπως το άφησε πίσω του.
Θα το έβρισκα απολύτως συναρπαστικό ενδεχόμενο, αυτό το Peter-less σύμπαν όντως να μην είναι το αρχικό. Εξάλλου αν για κάθε φορά που πραγματοποιείται ένα εκ 4-5 ενδεχομένων δημιουργούνται τα αντίστοιχα υπόλοιπα 3-4 σύμπαντα, τότε είναι μόνο λογικό ότι τη στιγμή που εξαφανίστηκε ο Peter, άφησε πίσω του ένα σύμπαν στο οποίο υπάρχει, κι ένα που όχι. Μπορεί όντως να μιλάμε για κάτι τέτοιο; Ούτως ή άλλως, από το cliffhanger του προηγούμενου επεισοδίου, με το διαφορετικό είδος shapeshifters και τη διαφορετική γραφομηχανή, γεννήθηκε μια υποψία πως ίσως υπάρχει και κάτι άλλο. Κάτι καινούριο.
Δεν ξέρω ακριβώς πώς θα λειτουργούσε ένα τέτοιο σενάριο (ή αν υποψιάζονται κι άλλοι κάτι παρόμοιο) αλλά σίγουρα θα έδινε σε όλο αυτό το περίεργο φετινό arc της εξαφάνισης του Peter -και της παρακολούθησης ενός σύμπαντους που ουσιαστικά είναι 'λάθος'- λόγω ύπαρξης. Και σε αυτό το 'προσωρινό' σύμπαν, έναν ουσιαστικό λόγο ύπαρξης.
Αλλά όπως και νά'χει, αυτό ήταν ένα φανταστικό επεισόδιο.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου