Checking up on Up All Night

Οι κωμικές σειρές είναι η κατεξοχήν περιοχή στο τηλεοπτικό πεδίο όπου το αρχικό προϊόν δεν έχει καμία σχέση με αυτό που τελικά παίρνεις, όταν μιλάμε για τις καλές κωμωδίες τουλάχιστον. (Σκέψου: The Office US, Parks and Recreation, 30 Rock, κλπ.) Φέτος ένιωσα ένα έντονο τέτοιο συναίσθημα απέναντι στο Up All Night, δηλαδή εκείνο το sitcom από όλα τα καινούρια, που ενώ δε θα έλεγα ποτέ ότι μου άρεσε αυτό που είδα, ένιωθα ταυτόχρονα πως α) έχει τεράστια περιθώρια βελτίωσης αν φτιάξει κάποια συγκεκριμένα πράγματα και β) εξακολουθούν να μου είναι τρομερά συμπαθείς οι πρωταγωνιστές, με αποτέλεσμα να κουβαλάω μπόλικη καλή θέληση απέναντί του.

Έκανα λοιπόν αυτό το πράγμα που μου αρέσει καμιά φορά να κάνω, δηλαδή να τσεκάρω τυχαία επεισόδια σειρών για να δω πώς πάνε.

Και τι είναι το πρώτο πράγμα που βλέπω καθώς ξεκινά το 13ο επεισόδιο, 'Rivals'; Τον Will Arnett και την Christina Applegate να μιλάνε για το Friday Night Lights.

Spoilers μετά το άλμα. (Όχι για το Friday Night Lights.)

Έτσι κι αλλιώς μου ήταν συμπαθής, τώρα ξαφνικά ένιωσα αγάπη προς μια σειρά που δεν ξέρω καν αν μου αρέσει. Κυριολεκτικά το a-story του επεισοδίου περιστρέφεται γύρω από την προσπάθεια του ζευγαριού να καταφέρει να συγχρονιστεί ώστε να δει το series finale της αγαπημένης σειράς. Το αποτέλεσμα είναι o Chris να απατά τη Reagan με μια άλλη μαμά, που έχει κι εκείνη το ίδιο πρόβλημα.

Αυτό που στην αρχή είναι απλώς μια αστεία σκηνή με εμφανείς αναλογίες σεξουαλικής απάτης, γρήγορα μεταμορφώνεται σε μια γλυκιά ιστορία νέας φιλίας και απειλής σε ένα άλλο επίπεδο, καθαρά πλατωνικό. Η Reagan ανησυχεί πως δε μπορεί να μοιράζεται με τον Chris όλα τα in-jokes του κόσμου, κι εκείνος δεν είναι σίγουρος πως είναι αρκετά σημαντικός γι'αυτήν. Όλα είναι δοσμένα με πολύ όμορφο κι ευαίσθητο τρόπο - η τελευταία σκηνή του επεισοδίου (όχι αυτή με την κωμική παρεξήγηση, η επόμενη, στο πάρκο) σίγουρα θα σε κάνει να χαμογελάσεις.

Πέρα από την αγάπη των δύο κεντρικών χαρακτήρων (τόσο του ενός για τον άλλον όσο και των δύο για τον Coach Taylor), αυτό που με ενδιέφερε να δω είναι πώς διαχειρίζεται σε αυτό το σημείο η σειρά τον χαρακτήρα της Ava. Η Ava της Maya Rudolph, ένας αταίριαστα over the top χαρακτήρας που έμοιαζε να είχε ξεπηδήσει από κάποια δική του σειρά δημιουργώντας πλήρη τονική αντίθεση με την υπόλοιπη σειρά, ήταν τεράστιο πρόβλημα για μένα όταν ξεκίνησα να βλέπω τη σειρά. Βασικά, ήταν ο λόγος που τη σταμάτησα. Με αποσπούσε τόσο πολύ από το υπόλοιπο χαμηλών τόνων ανθρώπινο κομεντί που αποφάσισα πως δεν είχε νόημα.

Ο χειρισμός της είναι σαφώς βελτιωμένος σε σχέση με το τελευταίο επεισόδιο που είχα δει πίσω τον Οκτώβριο. Ο ρόλος της είναι πλέον καθαρά supporting ως προς της Applegate - και θα ήταν τεράστιο λάθος να έχει συμβεί το αντίθετο. Δεν είναι πως κάνει κάτι όντως ενδιαφέρον, να διευκρινήσω. Απλώς είναι εκεί. Από ενεργό εμπόδιο στην απόλαυση, τώρα έχει εξελιχθεί σε νεκρά λεπτά. Το storyline της Ava, της Reagan και της Megan Mullally ήταν παντελώς αδιάφορο, σε αντίθεση με τις διασκεδαστικές σκηνές του Will Arnett ως stay-at-home dad.

Ο Chris περνάει την ώρα του διασκεδάζοντας (με) άλλες μαμάδες, και είναι μάλιστα σε μια επίσκεψη της Applegate στην 'έδρα' του Arnett που της επιτρέπει να είναι όντως κι εκείνη αστεία: Όταν διαπιστώνει ποια είναι η Laura (η εντελώς μη εντυπωσιακή μαμά κι όχι εκείνη που μοιάζει να βγήκε από σειρά του CW) ανακουφίζεται με πολύ αστείο τρόπο, με αποκορύφωμα το “You're not invited” που λέει στην CW-mom θυμίζοντας μια πιο subtle εκδοχή της Jennifer Aniston εποχής πρώιμων Friends.

Όλο το Friday Night Lights storyline καταφέρνει τελικά να μιλήσει για κάτι ωραίο και αληθινό και αναγνωρίσιμο, μην αφήνοντας τον τυφώνα Ava να συνεχίζει να καταπίνει τα πάντα στο διάβα της. Είμαι περίεργος να δω αν υπάρχει αρκετό 'κάτι' εκεί ώστε να με κρατήσει η σειρά αυτή τη φορά περισσότερο από όσο με κράτησε την προηγούμενη φορά, πάντως σε πρώτη ματιά είναι ξεκάθαρο πως έχει βελτιωθεί πολύ από την τελευταία φορά που της έριξα μια ματιά.

.