30 Rock does Leap Day!

Έκανα τις προηγούμενες μέρες ένα γενικό catch-up σε μια ντουζίνα σειρές, κι ενώ σταδιακά θα ξαναπιάσω να γράφω για όλες (λέμε τώρα), απλά δε μπορούσα να μη γράψω για ένα επεισόδιο που με είχε κάνει να το χαζεύω με ανοιχτό το στόμα, χαχανίζοντας non-stop. Αναφέρομαι στο πρόσφατο Leap Day celebration του 30 Rock.

Και μα τον Leap Day William, αυτό ήταν απλά γαμάτο.

Με συγκίνησε πάρα πολύ η Tina Fey, γιατί σα να μην έφτανε η δημιουργική αναζωογόνηση της σειράς φέτος, βάζει με αυτό το επεισόδιο το κερασάκι στην τούρτα. Αφιερώνοντας ένα 20λεπτο στην πιο μαγική γιορτή, όχι απλά του χρόνου, αλλά της 4ετίας.

Η Leap Day από όταν ήμουν μικρός ήταν από τις αγαπημένες μου γιορτές και πάντα με στεναχωρούσε το πόσο την αγνοούσε η δημιουργική κοινότητα. Είχαμε εορταστικά επεισόδια και ταινίες για τα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά, το Χάνουκα, το Πάσχα, μέχρι και για το Chrismukkah, αλλά για την Leap Day τίποτα.

Η Fey εώ καταφέρνει μέσα σε 20 λεπτά να πιάσει και να μεταδόσει όλο το νόημα αυτής της υπέροχης γιορτής. Από φανταστικές ξεχσμένες παραδόσεις σαν το ότι πρέπει να πειράζεις όποιον δε φοράει κίτρινο και μπλε (μα ποιος δε φοράει κίτρινο και μπλε στη Leap Day), μέχρι τις λεπτότερες των θεματικών που αντιπροσωπεύει αυτή η γιορτή. Η ουσία αυτής της μέρας ήταν πάντα το να πάρεις μεγάλα ρίσκα για τον εαυτό σου, να πάρεις τολμηρές αποφάσεις, να οδηγήσεις τον εαυτό σου εκεί που συνήθως δε θα είχες τα κότσια. Είναι πολύ εύκολο, όπως είχε συμβεί με κάποιες παλιότερες ταινίες πάνω στο θέμα, να μεταφράσεις το πνεύμα της Leap Day σαν "κάνε καφρίλες", αλλά το 30 Rock θυμάται τι σημαίνει πραγματικά τι σημαίνει το να κοιτάς τον εαυτό σου μέσα από τις Leap Days του παρελθόντος, να σκέφτεσαι που τον οδηγείς σε εκείνες του μέλλοντος, και να αποφασίζεις τελικά τι είναι καλό για σένα στο σήμερα.

(Η οκογενειακή κωμωδία 'Leap Dave Williams' με τον Jim Carrey ήταν επίσης αρκετά πιστή πάνω σε αυτές τις θεματικές. Αν και σίγουρα κάπως απλοϊκή σε σημεία -και χιλιοπαιγμένη* από το Star σε σημείο λοβοτομής πια-, σίγουρα καταφέρνει τουλάχιστον να υπογραμμίσει τη διάθεση ενός απλού ανθρώπου να κάνει το άλμα και να αλλάξει τη ζωή του. Αν δε το κάνεις αυτό την Leap Day, πότε θα το κάνεις!)

(*Btw δεν ήξερα ότι γυρίστηκε σίκουελ. 'Leap Baby'; Ugh. Ακούγεται σαν εντελώς φτηνιάρικο cash-in στην πρόσφατη αναθέρμανση του ενδιαφέροντος για αυτή τη γιορτή.)

Τα διάφορα storylines του επεισοδίου έκαναν πολύ καλή δουλειά στο να αναδείξουν διαφορετικές πτυχές του τι σημαίνει να γιορτάζεις τον πνεύμα αυτής της ημέρας. Τόσο τυπικό ότι η Liz θα προσπαθούσε να κάνει το άλμα αλλά κάτι θα πήγαινε στραβά, για παράδειγμα. Το Leap Day miracle που έπεσε στα χέρια του Tracy ήταν μια φανταστική πινελιά επίσης, ιδίως του πώς τελικά μεταφράστηκε σε μια μέρα ελπίδας και φαγητού για όλους. Γλυκό :)

Στου Jack έριξα το πιο πολύ γέλιο βέβαια, αρχικά γιατί ΟΚ, έβγαλε την ΚΚΚ να μαστιγώνει έναν μαύρο στην παρουσίαση του 3D internet, δηλαδή υποκλίνομαι. Αλλά το όραμα των Leap Days του παρελθόντος και του μέλλοντος ήταν ένα φανταστικό κλείσιμο στο επεισόδιο, με τη Fey να κάνει έξυπνη χρήση ενός trope που φτάνει πίσω στις πρώτες Leap Day ιστορίες (και που αργότερα μεταφέρθηκε με πολύ πιο φτηνό τρόπο σε ιστορίες άλλων γιορτών**). Και δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ από την πρώτη στιγμή που είδα τον Kenneth πίστευα πως θα έκανε έναν τρομερό Leap Day William! Brilliant.

(** Σκεφτείτε το. Η λογική του να δούμε τους εαυτούς μας στην αντίστοιχη μέρα του παρελθόντος και του μέλλοντος έχει απόλυτο νόημα στην Leap Day- από τη μία ως την επόμενη έχεις αλλάξει ουσιαστικά. Όταν έγινε το ίδιο με τα Χριστούγεννα ήμουν σε φάση "εεεμ, σε 2 συνεχόμενα Χριστούγεννα είμαι ο ίδιος άνθρωπος, πόσο να έχω αλλάξει;" Lame.)

Σε κάθε περίπτωση, ένα αστείο, πανέξυπνο και συναισθηματικό επεισόδιο 30 Rock. Ευτυχώς αυτά δεν έρχονται μόνο κάθε Leap Day.

.