Fringe: Season 5, Part 1

Spoilers για την τελευταία επιστροφή του Fringe, μετά το άλμα.

Είμαστε όλοι σύμφωνοι με το 'season 5, part xx' κομμάτι στον τίτλο του ποστ; Επειδή αν κάτι είναι σαφές στο ξεκίνημα αυτής της τελευταίας σεζόν, είναι πως μπαίνοντας στην τελική ευθεία της σειράς, οι συγγραφείς παρατούν οριστικά πλέον το φορμάτ του fringe event of the week, και ξεκινάν να πουν μια ενιαία επική ιστορία για την προσπάθεια απελευθέρωσης της μελλοντικής μας κοινωνίας από τους καταπιεστικούς Observers.

(Μέρος αυτού ίσως είναι η αλλαγή showrunner, με τον J.H. Wyman να αναλαμβάνει σόλο τα καθήκοντα που προηγουμένως μοιραζόταν με τον Jeff Pinkner. O Wyman δεν έχει γράψει κάτι της προκοπής πέραν της δουλειάς του στο Fringe, όπου βρίσκεται από την 1η σεζόν, οπότε δεν υπάρχουν προσδοκίες προς τη μία ή την άλλη.)

Τελοσπάντων, όλα καλά με το φορμάτ, από τη στιγμή η σειρά μοιάζει να είναι πιστή στους χαρακτήρες. Έπρεπε να ταξιδέψουμε 4 δεκαετίες στο μέλλον για να ξαναβρούμε τον Walter Bishop (και τον Peter, και την Olivia) που είχαμε χάσει πέρσι, όταν οι συγγραφείς έδωσαν λευκή επιταγή στους εαυτούς τους για να τους γράφουν όλους όπως τους έρθει;

Το επεισόδιο ξεκινά με την προσπάθεια αυτού του παράνομου, μελλοντικού fringe division να εντοπίσει την Olivia με την ελπίδα πως θα έχει κεχριμπαριστεί κι εκείνη, ώστε να επανενωθούν. Το σημείο εκκίνησης είναι λίγο μετά τα γεγονότα εκείνου του Fringe-does-Dollhouse επεισοδίου πέρσι με το flash-forward στο μέλλον εκεί στο ξεκούδουνο, από όπου οι σημαντκές πληροφορίες που πρέπει να θυμόμαστε είναι:

α) H Henrietta είναι κόρη του Peter κα της Olivia
β) O brotha Desmond από το Lost θυσιάστηκε για να απελευθερωθούν οι Fring-ers που ξέρουμε και αγαπάμε
γ) O William Bell είναι πάλι εκεί ο κερατάς, βαλσαμωμένος μες στο κεχριμπάρι
δ) Όλος εκτός από το χέρι του
ε) Και α ναι, η Γη έχει γίνει παιδότοπος των Observers που μια μέρα αποφάσισαν να μας κάνουν ό,τι θέλουν.

Αυτά λίγο ως πολύ. Τώρα συγκεντρώθηκε πάλι όλη η ομάδα (συν την Etta, σε flash-back της οποίας ως πιτσιρίκας να διασκεδάζει με τους γονείς της στο πάρκο πρωτοβλέπουμε σκηνές από την τρομακτική απόβαση των Observers) με στόχο να σώσουν αυτό το μέλλον. Όλα καλά ως εδώ, και ένα από τα ωραιότερα στοιχεία του επεισοδίου είναι το πόσο πειστικά πλάθει αυτό το μέλλον: Από τα γκράφιτι των Observers στους τοίχους, στην ιδέα πως η μολυσμένη ατμόσφαιρα έχει φέρει το προσδόκιμο ζωής στα 45, στα κακόφημα σοκάκια με τις μηχανικές ανθρωποκούκλες, με το φυσικό φαϊ ως θησαυρό και υπερπολυτέλεια, ακόμα με την Star Trek αναφορά "Resistance is futile!". Όλα ταιριαστά, όλα αποπνικτικά.

Η έντασή μου αφορά τη γενικότερη κατεύθυνση αυτής της σεζόν και το κατά πόσο θα είναι μια φυσική εξέλιξη όσων μας έφεραν ως εδώ στη σειρά, καθώς δε θα ήθελα να νιώσουμε πως βλέπαμε μια σειρά επί 4 χρόνια και μια άλλη για φινάλε 13 ωρών. Θα δείξει, όμως σε κάθε περίπτωση αυτό το πρώτο κεφάλαιο ήταν πολύ ενθαρρυντικό και έκανε όσα ένα πρώτο κεφάλαιο πρέπει να κάνει σωστά.

Έχτισε τον κόσμο, επανεισήγαγε τους χαρακτήρες (με τον Walter ειδικά, μετά την ανάκρισή του που είχε ως αποτέλεσμα να του διαλυθεί πάλι ο εγκέφαλος, να θυμίζει τον Walter που μας ενδιέφερε να παρακολουθούμε), έδωσε mission statement (η Olivia κάποια στιγμή ρωτάει συγχυσμένη αν έσωσαν τον κόσμο, και όλοι ξέρουμε την απάντηση, καθώς και τι πρέπει να γίνει τώρα γι'αυτό) και, κυρίως, στο τέλος μας άφησε με λίγη ελπίδα.

Γιατί σε αυτό το καταθλιπτικό σκηνικό, σα να μη μας έφτανε ο τρόμος των Observers, θα ήταν ακόμα χειρότερη η κατάσταση αν δεν είχαμε από κάπου να πιαστούμε, και σίγουρα μετά την απελευθέρωση του Walter, το βρήκαμε. Ναι, ο Walt είνα ξεκάθαρα πειραγμένος -και δε θα γινόταν αλλιώς, μαις και η σειρά πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες της για να κλείσει σωστά τον κύκλο της- αλλά να, εκεί στην τελευταία σκηνή κάθισε αναπαυτικά σε ένα ρημαγμένο όχημα, βρήκα ένα CD που δούλευε, κι έβαλε να ακούσει μουσική.

Το ότι είδε ΚΑΙ φυτρωμένο λουλούδι μπροστά του ήταν το κάτι παραπάνω που δε χρειζόταν, αλλά τη γλυκιά γεύση του φινάλε δε μου τη χάλασε.

Fringe is back. Και εδώ σε εμάς, και εκεί στο μέλλον.

.