Στο τέλος της 4ης σεζόν η Αλίσια αποδέχεται την πρόκληση του Κάρι για να ξεκινήσουν μαζί νέα φίρμα, κάτι το οποίο δικαιολογείται βάσει λογικής με χίλιους διαφορετικούς τρόπους, αλλά όλοι ξέρουμε πως το κάτι παραπάνω που έδωσε το σπρώξιμο στην Αλίσια, ήταν η σχέση της με τον Γουίλ. Αυτό δεν είναι αδυναμία, είναι αλήθεια. Αν δεν ήταν οι προσωπικές αδυναμίες, οι ελλείψεις, οι πόθοι, δε θα συνέβαινε ποτέ τίποτα.
Και να, τώρα, ξανά. Επί τρία επεισόδια έχουμε κόσμο να ανυψώνει και να θεοποιεί το Φαινόμενο Αλίσια. Ο Ιλάι, ο Πίτερ, φεμινιστικά είδωλα, τα polls, το σύμπαν ολόκληρο συνωμοτεί. Ναι, είπαμε, όταν ο κόσμος είναι έτοιμος για κάτι, αυτό το κάτι θα συμβεί. Οπότε φυσικά και η Αλίσια θα αποδεχόταν κι αυτή την πρόκληση, αργά ή γρήγορα. Μα τι θα ήταν αυτό που θα της έδινε το τελικό σπρώξιμο;
Ο Κάστρο, να την εκφοβίζει, πατώντας σε ακραία προσωπικά δεδομένα. Μπορεί να έχεις όλο το σύμπαν να σου ψιθυρίζει στο αυτί νούμερα και λογικές και δεδομένα, αλλά ποτέ δεν αποφασίζεις να πράξεις αν κάποιος δε σου πατήσει έναν κάλο. Ο Κάστρο το έκανε προσωπικό. Αν κάτι δεν γίνει προσωπικό, τότε δεν υπάρχει λόγος να γίνει καθόλου. Ο βλάκας ο Κάστρο. Το έκανε προσωπικό.
***
Παραμερίζοντας λίγο την Αγιοποίηση της Αλίσια (το οποίο θα μου την έσπαγε τόσο πολύ αν το έγραφε ο Άαρον Σόρκιν ας πούμε, αλλά εδώ απλά περιμένω με ενδιαφέρον να δω πού θα το πάνε οι Κινγκς), το επεισόδιο αποτέλεσε μια τύποις επιστροφή στο φορμάτ των ιστοριών της βδομάδας, αλλά πάντα την έγνοια του πώς αυτό επιδρά στους βασικούς χαρακτήρες που βρίσκονται εν μέσω μιας ακόμα δίνης αλλαγής.
Πάντα ευχάριστο το να βλέπουμε αγαπημένα πρόσωπα ως γκεστ σε τέτοιες ιστορίες, και ο Ρόμπερτ Σον Λέοναρντ είναι ένα από αυτά, κάνοντας ακόμα κι ένα sub-plot απέναντι στο οποίο θα είχα κανονικά ελάχιστες αντοχές, να μου φανεί συμπαθές. Η υπόθεση των δύο αντιμαχόμενων καλλιεργητών που εν τέλει τα βρίσκουν σαν άνθρωποι 'ενώπιον θεού' κάνει τέλεια αντίθεση με οτιδήποτε συμβαίνει σε όλο το υπόλοιπο επεισόδιο, όπου οι πάντες αποκρύπτουν καίρια στοιχεία από άλλους, σε κάθε πιθανό επίπεδο. Η Καλίντα ας πούμε τη γλιτώνει εκεί ακριβώς που φαίνεται πως η υπόθεση του Κάρι θα λάβει απότομη στροφή εναντίον της. (Και δεν είμαι 100% σίγουρος πως όντως με αυτό έχουμε ξεμπερδέψει. Η σειρά έχει την υπέροχη συνήθεια να επιστρέφει ακόμα και στην πιο μικρή λεπτομέρειά της, ακόμα και χρόνια μετά.)
Επιπλέον, ο Κάρι μοιάζει να ξεμπέρδεψε από αυτή την τρομερή εναρκτήρια πλοκή της σεζόν, όμως πραγματικά, το πιστεύει κανείς αυτό; Εκτός του ότι η εισαγγελία δεν πρόκεται να σταματήσει να κυνηγά τον Μπίσοπ (και την Αλίσια) μέσω τρίτων, ακόμα και ο ίδιος ο Κάρι είναι πια αλλαγμένος. Όσο εκείνος ήταν στη στενή αγωνιώντας για βασικά πράγματα επιβίωσής του, εκεί έξω η φίρμα που εκείνος ξεκίνησε, αναπτύχθηκε παρακάμπτοντάς τον. Δε νομίζω πως αυτό είναι κάτι που θα του αφήσει ευχάριστες αναμνήσεις, και ξέρουμε πως αυτές οι τρύπες γίνονται μεγαλύτερες όσο περνάει ο καιρός. Τι θα συμβεί όταν η Αλίσια κατέβει στις εκλογές και ο Κάρι μείνει μόνος να διευθύνει μια φίρμα (του), περιτριγυρισμένος από ένα μάτσο αποστάτες της Lockhart/Gardner;
Όσο για τον τρόπο που ο Κάρι όντως ξεμπέρδεψε; Τέλειος. Η κατάθεση της υπεύθυνης για την εγγύησή του έδωσε μια πολύ όμορφη στιγμή. Το επεισόδιο ήταν τέλεια δομημένο με αυτό τον τρόπο: Έδωσε σύντομα updates για οτιδήποτε έπρεπε να ξέρουμε -τη δυναμική στα γραφεία, την αποχώρηση πελατών, τη θέση του Κάρι, τη σχέση του με την Καλίντα, τη σχέση του με την Αλίσια- μέσα από μικρές φλασιές εν μέσω καταθέσεων, που και οι τρεις τους μαζί σχημάτιζαν ένα πλήρες και ακριβές πορτρέτο της κατάστασης του Κάρι αυτή τη στιγμή. “The Good Wife”: Καλή τηλεόραση παιδιά.
Συνεχίζω να περιμένω να δω γιατί ακριβώς προστέθηκε στο καστ ο Τέι Ντιγκς, αναμφίβολα υπάρχουν πλάνα, όπως και περιμένω να δούμε σύντομα ποια είναι η κατάσταση πίσω στη Lockhart/Gardner.
Αλλά για την ώρα, αυτό μίνι αρκ 3 επεισοδίων κλείνει τέλεια δίνοντας πάσα σε ό,τι θα ακολουθήσει.
Υπήρχαν στιγμές στη διάρκεια αυτών των πρώτων εβδομάδων που έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται πως είναι μεγάλη νίκη της σειράς το ότι δεν σκεφτόμουν καν τον Γουίλ. Η σειρά επέλεξε να μας τον θυμήσει η ίδια, με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, υπογραμμίζοντας το ότι κάποιοι άνθρωποι, με τον τρόπο τους, θα είναι πάντα εκεί. Υπό μία έννοια, η Αλίσια συνεχίζει να κάνει τα πάντα για τον Γουίλ.
Και για τον εαυτό της φυσικά. Αλλά και για τον Γουίλ.
Mε πολυ εμφανη τροπο τη σπρωχνουν την Αλισια για να βαλει υποψηφιοτητα και κατι μου λεει οτι στο τελος "δεν".
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακαρι κι ολας, γιατι ολη αυτη η φρενιτιδα με τα "life changing events" το ενα μετα το αλλο πρεπει λιγουλακι να κωπασει.
Εφτιαξε τη δικη της φιρμα, ηρθε και η Νταιαν, ε ας δωσουμε λιγο χρονο και ανασες στη florick /agos/lockhard .
Προσωπικα δε με ιντριγκαρει καθολου να ασχοληθει η Αλισια με την πολιτικη καθως και τα παρασκηνια μιας τετοιας καμπανιας.
Αν και ολη η προσπαθεια του Ηλαι να την τουμπαρει με χιλιους και δυο τροπους ειναι απολαυστικη!
Καλη τηλεοραση που λες κι εσυ, πολυ καλη, εχει αρχισει πλεον και ειναι πολυ ψηλα για μενα στις αγαπημενες μου σειρες. Τοσο σταθερα υψηλη ποιοτητα σε σειρα 22 επεισοδιων απο ποτε εχουμε να δουμε?
Σε δράμα; Έλα ντε. Σίγουρα πριν την έκρηξη της καλωδιακής. Καλή ερώτηση.
ΔιαγραφήΑυτό με τα events δε με ενοχλεί γιατί καμιά φορά έτσι γίνεται, χιονοστιβάδα. "Η ζωή μας είναι η σκόνη που δεν πέφτει στο έδαφος". Αλλά ναι, κι εγώ θα ήθελα να δούμε κάτι σαν νέο status quo για λίγο. Δεν ξέρω αν θα στεκόταν πολύ πλέον, μετά από αυτούς τους ρυθμούς, αλλά θα το ήθελα.
Αυτό με την πολιτική ειλικρινά δε ξέρω πού το πάει.
Να απαντησω στην ερωτηση μου (χα!) , απο τις σειρες που εζησα σε πληρη ακμη, μονο τα x-files μπορω να σκεφθω, τουλαχιστον μεχρι 5η σαιζον.
ΔιαγραφήΔε ξερω αν πιανεται το Lost μιας και δε το εβλεπα οποτε δε μπορω να εχω γνωμη.
Το φοβερο ειναι, οτι το Good Wife, δεν καταπιανεται ομως ουτε με μυστηρια ουτε με sci-fi, που οσο ναναι εχoυν μεγαλυτερο ευρος γραφης και δρασης και γοητειας, κι ομως παραμενει αμειωτα ενδιαφερον .
Και παρολο που εχει σαν ηρωες μια συγκεκριμενη ταξη/κυκλο ανθρωπων (δικηγοροι, πολιτικοι, μεγαλοαστοι+, μεγαλοεγκληματιες, μεγαλοεπιχειρησεις, white collar γενικως) δε με ενοχλει καθολου (ενω για παραδειγμα το Modern Family που για μεγαλοαστους των προαστιων μιλαει, μου προκαλει αηδια).
Θα χαρακτηριζα τη σειρα, ψιλοβελονια, οπως φτιαχνανε οι γιαγιαδες μας, σιγα σιγα, κομματι κομματι με το βελονακι, με προσοχη στις λεπτομεριες και με αποτελεσμα ενα κομψοτεχνημα :)
Χωρις να συγκρινω σε ποιοτητα, υπαρχει και μια σχετικα νεα σειρα, αλλου επιπεδου, που ομως εχει μια σταθερα καλη ποιοτητα και στα 23 επεισοδια των 2 μεχρι τωρα σαιζον της, το Arrow.
Μια σειρα που την ξεκινησα ως guilty pleasure και εξελιχθηκε σε πραγματικη ευχαριστηση. Good Wife δεν ειναι και δε νομιζω οτι θελει να γινει, αλλα πραγματικα δεν υπηρχε ουτε ενα επεισοδιο, ειδικα στη 2η σαιζον, που να ειπα βαριεμαι. Και δεν ειμαι φαν των κομικς (ο Αστεριξ πιανεται?)
Το κακο ειναι οτι οπου τη συστηνω με κοιτανε με μισο ματι "Arrow, υπερηρωες και τριχες κατσαρες!". Δε με πιστευουν :)
Zaffy
Είναι αλήθεια τόσο καλό το Arrow; :o
ΔιαγραφήΚι εγώ πάντως σε αυτό που ρώτησες εκεί θα πήγαινα, τόσο πίσω. X-Files, West Wing, Gilmore Girls(*), Buffy/Angel.
Το Friday Night Lights θα ήταν καλός ενδιάμεσος υποψήφιος αλλά κλάταρε μετά από μια σεζόν 22 επεισοδίων και ξανάγινε καλό πέφτοντας στα 13. Γενικά είναι τρομερά δύσκολο, τι να λέμε τώρα.
(*Επίσης σειρά της οποίας αγαπώ την ενασχόληση με μια συγκεκριμένη τάξη ανθρώπων. Ίσως επειδή τους εξετάζει ταυτόχρονα κι από μέσα κι από έξω ψάχνοντας την ισορροπία, μιας κι η Λόρελαϊ ανήκε αλλά και δεν ανήκε σε αυτό τον κόσμο.)
Το Arrow ειναι CW. Αλλα CW ηταν και η Veronica, σωστα?
ΔιαγραφήΜην περιμενεις απο το Arrow τη περιτεχνη ψιλοβελονια του Good Wife. Αλλα για κομικ ηρωα, την πινεις στο ποτηρι τη σειρα.
Βεβαια εμενα μου αρεσαν οι Avengers και ο τελευταιος Captain A και δεν μπορω με τιποτε τα Barman του Nolan.
A και το ξαδερφακι του το Flash φαινεται εξισου καλο. Φλεβα χρυσου χτυπησανε αυτοι.
zaffy
Οι Avengers είναι πιθανότατα μες στις 10 αγαπημένες μου ταινίες των 2000s και τα Μπάτμαν του Νόλαν (τα 2 πρώτα τουλάχιστον, το 3ο ήταν κακό) τα αποδέχομαι αλλά δεν τα αγαπώ καθόλου οπότε χτύπησες φλέβα με τα διαπιστευτήρια.
Διαγραφή