Week 27/11-3/12: A Buffy reunion on Mars

Σε αντίθεση με όλα σχεδόν τα δράματα που παίζονται αυτή τη στιγμή, η Veronica Mars (2x09 My Mother, the Fiend) είναι αυτό που κάθε εβδομάδα ξεπερνάει τα στάνταρ που έχουν τεθεί την αμέσως προηγούμενη. Όσο καλό κι αν είναι ένα επεισόδιο, το επόμενο σταθερά το επισκιάζει. Αυτό είναι κάτι που συνέβη και πέρσι, μέχρι το εκρηκτικό φινάλε, οπότε είναι ασφαλές να υποθέσουμε πλέον οτι δεν πρόκειται επ'ουδενί περί σύμπτωσης.

Στο τελευταίο ως τώρα επεισόδιο, κατόρθωσαν οι συγγραφείς να στήσουν ολόκληρο δράμα γύρω από έναν χαρακτήρα που δεν εμφανίζεται δευτερόλεπτο! Επιπλέον φέρνουν την Alyson Hannigan (Buffy) σε ένα μικρό κενό από τις υποχρεώσεις της στο How I Met Your Mother, για ένα encore στο ρόλο της ως αδερφής του Logan, και αυτή η εμφάνισή της εξαφανίζει τις αντίστοιχες στην πρώτη σεζόν. Η σκηνή του bitchfight με την, ημιμόνιμη στο Neptune, Charisma Carpenter (Buffy, Angel) δεν ήταν παρά το κερασάκι στην τούρτα για τους φαν της Buffy, που έτσι κι αλλιώς πρέπει να αποτελούν τουλάχιστον ένα 90% των θεατών του Veronica Mars. Και μέσα σε όλα έρχεται το εντελώς απροσδόκητο φινάλε του επεισοδίου για να μπλέξει ακόμα πιο πολύ τα πράγματα για τη Veronica σε προσωπικό επίπεδο.

O Rob Thomas και η ομάδα σεναριογράφων του έχουν καταφέρει φέτος να στήσουν ένα μυστήριο που μπροστά του ωχριά το περσινό, και έχουν πλαισιώσει την Veronica με ένα σαφώς μεγαλύτερο cast. Kάθε βδομάδα βλέποντας τη σειρά νιώθω πως συμβαίνουν πολλά πράγματα επί της οθόνης, μια που το μέσο επεισόδιο διαθέτει τουλάχιστον 3 storylines, αλλά την ίδια στιγμή κοντεύουμε τα μισά της σεζόν και για το κεντρικό μυστήριο έχουμε τόσα να μάθουμε. Αυτή η λεπτή ισορροπία ανάμεσα στις πλοκές της εβδομάδας και το season arc ούτε στην ίδια τη Buffy δεν είχε επιτευχθεί τόσο πετυχημένα.

This Week
Αργή βδομάδα με ελάχιστα highlights αυτή που πέρασε. Ένα από αυτά περιλαμβάνει έναν ανανά και την Danica McKellar (The West Wing)! Στο σταθερά ξεκαρδιστικό How I Met Your Mother (1x10 The Pineapple Incident) η ιστορία αναπτύσσεται με ασυνήθιστο τρόπο, καθώς ο Ted επιτέλους αφήνει τον εαυτό του να διασκεδάσει και να μεθύσει σαν να μην υπάρχει αύριο. Σε ένα πραγματικό high point της σειράς, οι ατάκες πέφτουν βροχή, η ιστορία έρχεται σε συνεχείς ανατροπές και επιτέλους κάνει την εμφάνισή της μια πρώτη ένδειξη εξέλιξης στη σχέση 2 χαρακτήρων. Και τα χρωστάμε όλα σε έναν ανανά.

Kαι στο House (2x08 The Mistake) είχαμε όμως ένα από τα καλύτερα επεισόδια της σεζόν. Με την πλοκή να είναι δομημένη με βάση το περσινό αριστούργημα "Three Stories" και με τις συνέπειες να στέκονται απειλητικά πάνω από τον House και τον Chase. Ήταν σαφές οτι η σειρά φέτος κινείται ταχύτερα, και οτι δε θα περιμέναμε το δεύτερο μισό της σεζόν για να υπάρξουν αλλαγές στις επαγγελματικές και προσωπικές σχέσεις των πρωταγωνιστών. Εδώ παίρνουμε μια πρώτη γεύση, με τον Foreman να τοποθετείται επιβλέπων γιατρός του House, σε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να εξερευνηθεί περαιτέρω η όλο και πιο εμφανής ομοιότητα των δύο χαρακτήρων. Επιπλέον το ειδύλλιο του House με τη Stacy είναι από τα πλέον ενδιαφέροντα που έχω παρακολουθήσει φέτος- έχω πραγματική περιέργεια σχετκά με το ποια μπορεί να είναι η κατάληξή του.

Prison Break Fall Finale
Πάει και αυτό. Στο Prison Break (FALL FINALE! 1x13 End of the Tunnel) τα πράγματα γίνονται πιο εξωφρενικά με κάθε επεισόδιο που περνάει! Πραγματικά δηλαδή, δε θυμάμαι να έχω δει σειρά που να αγαπάει τόσο πολύ τις σεναριακές μαύρες τρύπες. Και, ειλικρινά, όταν αγαπάνε τα κενά οι ίδιοι οι δημιουργοί, γίνεται να μην το απολαύσουμε εμείς? Ακόμα και το 24 όταν περνάει κάποια όριο δεν γίνεται τόσο τραβηγμένο όσο έχει γίνει το Prison Break σε 13 μόλις επεισόδια. Ο Paul T. Scheuring βασίζεται όμως σε μια απλή λογική- αν κάποιος κάτσει και παρακολουθήσει όλο τον (σεναριακά διάτρητο) πιλότο, δε θα έχει πρόβλημα στη συνέχεια να δεχτεί οτιδήποτε άλλο. Σε αυτή τη λογική λοιπόν, παρουσιάζει μπόλικες διαστημικές ανατροπές σε αυτό το φινάλε του πρώτου μέρους της σεζόν. Ενοχλούν όμως τόσα πολλά σεναριακά άλματα? Προσωπικά, ούτε στο ελάχιστο! Το να φτιαχτεί ένα περιπετειώδες δράμα φυλακής με... γήινη εξέλιξη και λογικές συνέπειες θα ήταν βαρετό.

Στο Prison Break αντ'αυτού, παίρνουμε μια σειρά ανεπανάληπτα απενοχοποιημένη γι'αυτό που είναι. Καμία έγνοια για τους χαρακτήρες και την όποια ανάπτυξή τους, ανθρώπους που λειτουργούν είτε με -βολικά- υπεράνθρωπη ευφυία είτε με -ακόμα βολικότερα- τρομακτική βλακεία στις αποφάσεις τους. Δηλαδή, ο Michael είναι πρακτικά υπερήρωας! Μέχρι και origin έχουν δώσει στις δυνάμεις του. Προς τιμής όμως των σεναριογράφων, οι τρελές ανατροπές δε λειτουργούν μόνο υπέρ των πρωταγωνιστών, αλλά εξίσου παλαβά πράγματα συμβαίνουν εις βάρος τους. Στημένες δολοφονίες σχεδόν χωρίς στοιχεία που δε θα στέκονταν ούτε με σφαίρες, άτυχες συμπτώσεις της τελευταίας στιγμής, εν ψυχρώ δολοφονίες όποιου βρεθεί στο δρόμο των κακών, και τα λοιπά.

Από το εισαγωγικό της πεντάλεπτο, όπου η σειρά μας ζητάει να δεχτούμε το απίθανο, μέχρι το απάνθρωπο (για θεατές και πρωταγωνιστές) cliffhanger της, όπου συμβαίνει η απόλυτη ανατροπή, το Prison Break υπήρξε συνεπέστατο στο να πάρει κάτι φαινομενικά τυπικό και να το γυρίσει προς όποια κατεύθυνση μπορεί να σκεφτεί ανθρώπινος νους- κι αν αυτή ήταν λογικά ανέφικτη, αυτό δεν αποτέλεσε ποτέ εμπόδιο! Οι Δευτέρες του Μαρτίου, με καθημερινό double feature 24-Prison Break, αναμένονται εξωφρενικά υπέροχες. Can't wait!

Still to Come
Πολλές επιστροφές! Μετά από ολόκληρο μήνα επιστρέφουν τα 2 καλύτερα ίσως show on air αυτή τη στιγμή: West Wing και Arrested Development. Και με 2 ολόκληρους μήνες καθυστέρηση θα ξαναδούμε και το κομμένο Kitchen Confidential. Υπό κανονικές συνθήκες θα έλεγα "why bother?" αλλά απόψε έχουμε την επανένωση των Bradley Cooper-Michael Vartan, (ή αλλιώς Will Tippin και Michael Vaughn για τους φαν του Alias), ξανά μαζί μετά από 3 χρόνια.

Μιλώντας για Alias, ο Julien Sark κάνει αυτή τη βδομάδα την πολυαναμενόμενη επιστροφή του. Και το κάνει with a Bang! (in the dirtiest sense...) Όλα αυτά στην μετακίνηση της σειράς την Τετάρτη, τουλάχιστον για το Δεκέμβριο.

Χριστουγεννιάτικα επεισόδια μας επιτίθενται από παντού! My Name is Earl, Smallville και The Office αποχαιρετούν το 2005 στο κλίμα των ημερών.

Quotes
There's only one reason he's taking her to this dinner and it's not so little Mutu can get his malaria pills.
(Ο Barney του How I Met Your Mother αμφισβητεί τις φιλανθρωπικές προθέσεις του ραντεβού της Robin με όχι ιδιαίτερα κομψό τρόπο)

I think my soul just threw up a little bit.
(Η Lily, συνεχίζοντας τον παραπάνω διάλογο, δεν δείχνει να πήρε καλά τον κυνισμό του Barney)

You know what time it is? It's do o'clock.
(3 μαντεψιές για το ποιος Barney είπε την πιο quotable ατάκα των τελευταίων εβδομάδων)

Look, kid, I've worked very hard over the years, to avoid working.
(Η Kendall Casablancas του Veronica Mars μαθαίνει στο θετό γιο της την αξία της σκληρής δουλειάς)

And my roommate wants to meet everybody because I'm pretty sure he thinks I'm making Dwight up.
(Ο Jim του Office συμφωνεί οτι ο Dwight παραείναι καλός για να είναι αληθινός)