Season Finale: Gilmore Girls (s6)

Κλιμακώνοντας μια σεζόν που είδε το ένα μεγάλο χτύπημα για τη Lorelai να ακολουθείται από ένα ακόμα μεγαλύτερο, η Amy Palladino έχει τα κότσια να μην υποκύψει στην μαζική απαίτηση για happy end και να κλείσει το τελευταίο αυτό επεισόδιο ακριβώς όπως το ξεκινάει: με το κενό βλέμμα της Lorelai να τρυπάει την οθόνη, σε ένα μακράς διαρκείας close-up που με έκανε να θέλω να ουρλιάξω.

Διανθισμένο με ξεκαρδιστικά bits περαστικών τροβαδούρων (τους οποίους ερμηνεύουν γνωστά συγκροτήματα, Yo La Tengo, Sonic Youth, και Sparks, η απίστευτη Mary-Lynn Rajskubb του 24 και ο Dan Palladino), το φινάλε έρχεται να ρίξει σε ακόμη μεγαλύτερη αβεβαιότητα τα δύο κεντρικά ζευγάρια της σειράς. Η Rory αναγκάζεται να αποχωριστεί τον αγαπημένο της ακριβώς μόλις συνειδητοποίησε οτι δε μπορεί χωρίς αυτόν, και η τελευταία τους σκηνή θα βάλει σε χρήση αυτά τα χαρτομάντηλα που είναι πεταμένα δίπλα στο κρεβάτι. Η θέα του Logan ενώ χάνεται μέσα στο ασανσέρ στο βάθος του διαδρόμου έφερε σε εμένα την ίδια αντίδραση με τη Rory, και δεν τον συμπαθώ καν τον τύπο!

Αντιθέτως, δάκρυα δε θα φέρει η κατάληξη της Lorelai, παρά ένα μεγάλο σφίξιμο στο στομάχι. Ολοκληρώνοντας το θεώρημά της οτι όσο κι αν αγαπιούνται δύο άνθρωποι, αυτό δεν προϋποθέτει πως όλα τα κομμάτια θα έρθουν να πέσουν στη θέση τους με την πρώτη προσπάθεια, η Palladino βάζει την πρωταγωνίστριά της επιτέλους να βγάλει τα καταπιεσμένα συναισθήματα μηνών, κι ενώ για πρώτη φορά λέει στον Luke το πολυαναμενόμενο "I Love You", αλλά η κατάληξη δεν είναι δυστυχώς αυτή που θα επιθυμούσε.

Αυτά τα 40 λεπτά, γεμάτα κεφάτη μουσική, κλασικές ατάκες από την Emily της πάντα υπέροχης Kelly Bishop ("Gerta, did I fire you?"), και μια ακόμα συγκλονιστική ερμηνεία από την Lauren Graham, μας αφήνουν να αγωνιούμε για τη συνέχεια, τόσο όσο αφορά τους αγαπημένους χαρακτήρες, όσο και το επίπεδο του storytelling, δεδομένης της αποχώρησης της δημιουργού της σειράς. Η Amy μας αποχαιρετά με ένα νοκ άουτ που ξεπερνά ακόμα και εκείνο το κλασικό cliffhanger της 4ης σεζόν με τον Dean και τη Rory, ένα κλείσιμο σπαρακτικό, ως συνειδητοποίηση της οριστικής (?) καταστροφής μιας σχέσης που όλοι θεώρησαν δεδομένη. Η ζωή -όπως και το Gilmore Girls- ποτέ δεν είναι προβλέψιμη. Άλλοτε μας επιφυλλάσσει τα καλύτερα, και άλλοτε μας παρατά σαν τη Lorelai στην τελευταία της σκηνή με τον Christopher-- βουβούς, και ανήμπορους για την παραμικρή αντίδραση.