Entourage: Guys and Doll

Mild spoilers, yadda-yadda-yadda.

Και το collective 'Phew!' ακούστηκε από άκρη σε άκρη.


Το φτηνό plot point "Dom" εξαφανίστηκε όσο απότομα έκανε την ανεπιθύμητη είσοδό του, προς μεγάλη χαρά όλων μας. Κοιτάχτε, retrospectively κοιτώντας αυτά τα δύο επεισόδια, οι προθέσεις του Ellin ήταν ανώτερες του τελικού αποτελέσματος. Μια παρουσία σαν του πρών κατάδικου δοκίμαζε τις ανοχές της παρέας του Vince, τους έβαλε όλους να τεστάρουν τους εαυτούς τους, να σταματήσουν να αισθάνονται σίγουροι (έτσι κλεισμένοι που ήταν τόσο καιρό στην "Hollywood is dreamy" φούσκα τους, καθώς και το κατά πόσον ο ίδιος ο σταρ μπορεί να αποδεχτεί οτι δεν είναι πια το παιδί της γειτονιάς που ήταν όσο μεγάλωνε.

Πανέμορφα υπογραμμίζονται εδώ όλα τα παραπάνω, και ενώ σίγουρα εκτιμώ το πόσο αποτελεσματικά δόθηκε στον κεντρικό χαρακτήρα της σειράς ένα ουσιαστικότερο ηθικό εμπόδιο από το αν πρέπει να κυνηγήσει τη Mandy Moore ενώ δουλεύουν μαζί (και μια ευκαιρία για τον Adrian Grenier να ερμηνεύσει κάτι ελαφρώς πιο πολύπλοκο από το "The Cool"), δεν γίνεται παρόλ'αυτά να συγχωρεθεί το πόσο άτσαλα επιχειρήθηκε να μας φορτωθεί ο χαρακτήρας του Dom. Υπήρξε μια φτηνή καρικατούρα, καθόλου redeemable (αν και εδώ έγινε μια σχετική προσπάθεια, αλλά το προηγούμενο επεισόδιο φρόντισε να είναι εξαρχής καταδικασμένη), και δύσκολο να χωνέψουμε οτι ακόμα κι ένας προστατευμένος από την κακία του κόσμου Vince, δε θα στεκόταν πιο σκεπτικός απέναντί του. Η αληθής πρόταση οτι οι 4 φίλοι έχουν πλέον αλλάξει, καθώς και το οτι χρειαζόταν ένα τέτοιο περιστατικό για να το συνειδητοποιήσουν, θα ερχόταν με πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα αν αναγκαζόντουσαν να διώξουν μακριά τους ένα πρόσωπο πιο συμπαθές από τον χαρακτήρα του Lombardozzi.

Σε κάθε περίπτωση, χαίρομαι που τον ξεφορτωθήκαμε, χαίρομαι που βλέπω την πλοκή να προχωράει, (δύο ταινίες που συμπίπτουν? Χαριτωμένο. Paul Haggis reference? Not sο much.) και χαίρομαι σαφώς που ο Ellin δείχνει ακόμα να έχει ιδέες για την εξέλιξη της σειράς χωρίς να παρεκκλίνει από το "όλα θα πάνε καλά" αλλά και δίχως, την ίδια στιγμή, να εξαντλείται. Α, και... cuntmuscle?!? Αυτό έχει μπει χαλαρά στους 10 Λόγους για να Αγαπάτε τον Ari Gold.