BSG: The Resistance

Τα webisodes και το recap επεισόδιο της περασμένης εβδομάδας μου θύμισαν πόσο πολύ περιμένω την επιστροφή του Battlestar Galactica. Στα δίλεπτα επεισοδιάκια με γενικό τίτλο Resistance, παίρνουμε μια μικρή ιδέα του κεντρικού θεματικού άξονα της 3ης σεζόν, δηλαδή την οργανωμένη προσπάθεια μιας ομάδας ανθρώπων να επαναστατήσουν κατά των Cylons. Τη στρατολόγηση έχουν αναλάβει ο Tigh με τον Chief (παντρεμένος με παιδί, πλέον, με την Callie), πιθανότατα υπό την πρώην πρόεδρο Roslyn. Το twist βέβαια εδώ είναι οτι, επειδή παρακολουθούμε το Battlestar Galactica κι όχι το Star Trek, τίποτα δεν είναι άσπρο-μαύρο, και η επανάσταση αυτή δεν θα σημαίνει κάτι καλό, απαραιτήτως. Η ένωση των ανθρώπων με τους Cylons δείχνει να είναι η τελική κατεύθυνση της σειράς, και όχι η αντιπαράθεσή τους μέχρι θανάτου- απλώς η ώρα αυτής της ένωσης δεν έχει φτάσει ακόμα, όπως είχε υπογραμμίσει έξοχα στην περσινή σεζόν το storyline του μωρού της Sharon. Δυο ακόμα πραγματάκια που θυμήθηκα για τη σειρά με το recap episode, είναι πόσο πολύ με σόκαρε το cliffhanger της πρώτης σεζόν (ακόμα και τώρα που ήξερα τι θα συμβεί, τινάχτηκα) και πόσο πολύ με ανατρίχιασε αυτό της δεύτερης (η παράδοση του Baltar είναι χωρίς αμφιβολία μια από τις κορυφαίες στιγμές της χρονιάς). Αλλά κυρίως, το πόσο σπουδαίο ήταν το follow-up σε κάθε σημαντική στροφή της σειράς. Έχω κάθε πίστη οτι το νέο σετ 20 επεισοδίων (που ξεκινάει σε λιγότερο από ένα μήνα) θα είναι εξίσου σπουδαίο. Ίσως μάλιστα η θεματική του να το στείλει ακόμα ψηλότερα.

Ψηλότερα, από πέρσι τουλάχιστον, κινήθηκε στην πρεμιέρα του το Nip/Tuck. Επιστροφή σε αυτό που καθορίζει τη σειρά, με τα πάντα να ξεκινούν και να επιστρέφουν στους 3 πρωταγωνιστές, και πλήθος υποσχόμενων storylines έκανα για μια πολύ δυνατή πρεμιέρα. Η σκηνή που η Sanaa Lathan φλερτάρει τον Christian καθώς αυτός χειρουργεί τον υπερήλικο άντρα της κρατώντας στα χέρια του τα μπαλάκια του? Αυτή ακριβώς είναι η ουσία του Nip/Tuck και αυτό που με ενθουσίασε πιο πολύ είναι που ο Murphy την ξαναβρήκε. Το επεισόδιο αυτό ήταν σκηνοθετημένο και γραμμένο από το δημιουργό της σειράς, και είναι σχεδόν αδύνατο να πιστέψει κανείς οτι πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που μας έδωσε το καρα-άστοχο περσινό φινάλε. Κατά τα άλλα, είδα μια έξέλιξη που πάντα την περίμενα από αυτή τη σειρά (τον Christian να αμφισβητεί την σεξουαλικότητά του και τη σχέση του με τον Sean), αλλά και μια υπερβολικά ακραία κατεύθυνση που έχω μάθει να περιμένω από αυτή τη σειρά (η δυσμορφία του αγέννητου μωρού). Το φινάλε με τον Sean να καλεί την Cindy και τον Christian να παίρνει την Brooke Shields από πίσω με κέρδισε ολοκληρωτικά, ενώ περιμένω πώς και πώς τη συνέχεια του απρόσμενου storyline που έφερε τον J.R. νέο ιδιοκτήτη της McNamara/Troy.

Μου άρεσε το Standoff, εξίσου απρόσμενα. Δεν είχα πρόβλημα, όπως οι περισσότεροι, με το γεγονός οτι η σχέση αποκαλύπτεται στο teaser του πιλότου, μιας και το όλο point της σειράς είναι να την εξερευνήσει από εκεί και πέρα. Τα συναισθήματα του ενός για τον άλλον είναι σαφή στη συνέχεια, χάρη στις παρουσίες των Ron Livingston και Rosemarie DeWitt (μου άρεσαν πάρα πολύ και οι δύο τους, ενώ έχουν εξαιρετική χημεία) και σε μερικά πολύ καλογραμμένα κομμάτια διαλόγου. ("I can't win when she gets all smart like that.") Τα όποια προβλήματα ήρθαν στη συνέχεια, όπου η κατάσταση ομηρίας δεν ήταν και η πλέον ενδιαφέρουσα εξαρχής. Δε με χάλασε, αλλά με βλέπω να δυσκολεύομαι να το ακολουθώ στη συνέχεια αν κάθε βδομάδα έχουμε κάτι τόσο by-numbers. Αλλά την προσπάθειά μου θα την κάνω, γιατί το τελικό αποτέλεσμα ήταν αξιοπρεπέστατο (χωρίς φυσικά να είναι και τίποτα καινοτόμο) αλλά κυρίως γιατί η πρωταγωνιστική τριάδα μου είναι απίστευτα συμπαθής.