Semper Fi

Πήξιμο στη σχολή, μαζεύτηκε και πράμα εδώ, ήταν και τίποτε-το-φοβερό τα επεισόδια, οπότε εν τάχει σχολιασμός και spoilers για Prison Break και House αυτής της εβδομάδας.

Είδα το επεισόδιο του Prison Break πριν μια ώρα, και ήδη δε μπορώ να θυμηθώ ποιο ήταν το A-story σχετικά με τους δύο αδερφούς. Θα μου έρθει, κι αν όχι, είμαι σίγουρος οτι δε χάνω τίποτα. Οι σκηνές της νοσοκόμας (με κάθε σοβαρότητα, δε θυμάμαι καν το όνομα του χαρακτήρα της) πάντοτε με αποκοιμίζουν, αλλά στις εναλλαγές που έκανε με Abruzzi ή T-Bag ξύπναγα πάλι. Η ιστορία με τον μαφιόζο ούρλιαζε εξ αρχής οτι θα μας αφήσει χρόνους ο John, αλλά το twist στο φινάλε με έπιασε αδιάβαστο, πιθανώς επειδή μέσα στην τραγική προβλεψιμότητα όλου του υπόλοιπου επεισοδίου μέχρι να πέσουν οι τίτλοι είχα σβήσει το διακόπτη.

Αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο όμως αυτή τη στιγμή στη σειρά, είναι ο χαρακτήρας του T-Bag. Η ανατριχιαστική ερμηνεία του Robert Knepper φυσικά και στηρίζει αυτό που προσπαθούν να κάνουν οι συγγραφείς, που δεν είναι άλλο από το να δώσουν μια ιδέα controversy σε μια κατά τα άλλα "ακίνδυνη" περιπέτεια. Τι εννοώ. Ο Sucre είναι ληστής, ο C-Note θύμα των περιστάσεων και, επί της ουσίας, ήρωας. Ο Michael και ο Lincoln θύματα συνωμωσίας. Ο Abruzzi μαφιόζος μεν αλλά πρώτον δεν τον είδαμε να παρενοχλεί κάποιον μη-μαφιόζο, και δεύτερον ακόμα κι έτσι οι παραγωγοί τον ξεπαστρέψανε λίγο μετά την απόδρασή του. Στην ουσία δηλαδή, θα είχαμε μια ενέργεια (την απόδραση) χωρίς συνέπειες για την κοινωνία ή για τον πρωταγωνιστή που παραδοσιακά παίρνει το βάρος στις πλάτες του. Θα είχαμε, αν δεν ήταν ο T-Bag. Αυτή η μικρή ανωμαλία, για τη network τηλεόραση, που φέρνει έναν διεστραμμένο κοινωνιοπαθή ξαμολημένο να σκορπίζει το θάνατο, ως αντίδραση της δράσης του righteous πρωταγωνιστή, είναι που δίνει ένα ενδιαφέρον spin στη σειρά, ειδικά από τη στιγμή που ο χαρακτήρας του κακοποιού δεν έχει αλλοιωθεί στο ελάχιστο. Φοβόμουν οτι στη δεύτερη σεζόν θα τον βλέπαμε πιο μαζεμένο, αλλά εδώ όχι μόνο δεν επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι μου, αλλά στην πραγματικότητα η κατάσταση κινδυνεύει να γυρίσει από την ανάποδη. Eξηγώ: o T-Bag είναι ελεύθερος, σκοτώνει ανθρώπους χωρίς δεύτερες σκέψεις, βιάζει κοριτσάκια, καταστρέφει οικογένειες. Φοβάμαι όμως οτι επάνω στη χαρά τους για το κατόρθωμά τους, οι σεναριογράφοι του Prison Break θα υποβιβάσουν τον τόσο ενδιαφέροντα αυτό χαρακτήρα σε αφορμή για gratuitous violence κάθε βδομάδα, είτε αυτή είναι σωματική (κομμένο χέρι, δολοφονία γιατρού), είτε ψυχολογική (αγκαλιά με κοριτσάκι δίπλα στην πισίνα, και κυρίως τα λόγια που της έλεγε). Θα έλεγα πως μαζί με τον T-Bag, αυτές τις πράξεις βίας σχεδόν τις απολαμβάνει και η ίδια η σειρά. Θα έχει ενδιαφέρον για το πώς θα εξελιχθούν εδώ τα πράγματα.

Δεν έχω πολλά να πω για το House. Η πάθηση της εβδομάδας μπορεί να ήταν ridiculously cool, αλλά το setup για να φτάσουμε ως εκεί ήταν υπερβολικά X-Files για να μπορώ έστω να προσποιηθώ οτι το παίρνω στα σοβαρά. Αλλά πέραν αυτού, ομολογώ οτι αυτό το arc 3 επεισοδίων (το περσινό season finale και οι δύο πρώτες ώρες αυτής της σεζόν) που ασχολήθηκε με την αλληλοεξάρτηση της σωματικής και της ψυχολογικής παραπληγικότητας του House, το καταδιασκέδασα. Στην πραγματικότητα ήταν ό,τι πιο focused μας έχει παρουσιάσει ποτέ η σειρά στα πλαίσια ενός storyline με αρχή-μέση-τέλος. (ο Chi McBride ήταν over the top, την Sela Ward δεν ήξεραν τι να την κάνουν) Η παρακολούθηση αυτού του συναρπαστικού χαρακτήρα μέσα από τη νέα του κατάσταση με έκανε, αν είναι δυνατόν, να τον εκτιμήσω ακόμα περισσότερο! Ο House δεν είναι εύκολο να διαβαστεί όπως η Cameron ή ο Wilson, είναι μια περίπτωση ανθρώπου που αναγκάζει ακόμα και τους πλέον κοντινούς του να αμφισβητούν το αν είναι η ασθένεια που τον κάνει μισάνθρωπο, αφήνοντάς του ως μόνη πηγή αδρεναλίνης το συνεχές κυνήγι ιατρικών αινιγμάτων ή αντίστροφα, αν το God complex του τον απομονώνει από τους γύρω του, με το limping να είναι γι'αυτόν απλώς μια αφορμή. Το αιώνιο ερώτημα με την κότα και το αβγό, ανανεωμένο χάρη στους συγγραφείς του House, πακεταρισμένο σε νέα συσκευασία. One for the ages. Υποθέτωντας οτι τελείωσε αυτή η υπέροχη παρένθεση, να δούμε τώρα τι άλλο έχει το μενού για τη συνέχεια.

Λίγα ακόμη πράγματα για αυτή την εβδομάδα, αλλά ακονίζουμε τα δόντια μας για την ερχόμενη, όπου κάνει πρεμιέρα ο κύριος όγκος της νέας τηλεοπτικής σεζόν. Μια γρήγορη ματιά στις πρεμιέρες της επόμενης βδομάδας θα είναι έτοιμη μές στο επόμενο διήμερο.