Catching up...

Βρίσκοντας λίγο χρόνο πριν μπουν τα November sweeps, είδα σχεδόν όλα στα οποία είχα μείνει πίσω. Λίγα, πολύ-πολύ σύντομα σχόλια για το καθένα, με spoilers, κατά σειρά για Desperate Housewives, How I Met Your Mother, Nip/Tuck, Ugly Betty και Weeds. Και στο τέλος, huge spoilers για το What About Brian...

Τι ωραία που ήταν όσο κράτησε... Οι Housewives αυτή τη στιγμή με κρατάνε κι επισήμως μόνο χάρη στη Bree, κάτι που εν τέλει δεν διαφοροποιεί την τρίτη σεζόν και τόσο, σε σχέση με τη δεύτερη. Για να μην είμαι εντελώς άδικος, το μυστήριο με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο (τα νέα hints αυτή την εβδομάδα ήταν ψιλο-gasp-worthy) αλλά κάπου μεταξύ της αμνησίας του Mike και ενός παρατραβηγμένου, faux-War of the Roses type στόρι μεταξύ Gaby και Carlos, τα πρώτα 3-4 επεισόδια της σεζόν αρχίζουν ήδη να μοιάζουν με ατύχημα.

Η Jane Seymour σκοράρει πολλούς πόντους... για την ακρίβεια θα της έδινα ένα Β+... ;)
O χαρακτήρας που υποδήθηκε στο τελευταίο How I Met Your Mother μοιάζει σαν φυσική εξέλιξη εκείνου από το Wedding Crashers, και ο Barney φυσικά θα ήταν ο ιδανικός παρτενέρ! Το αστειάκι με το κτίριο-πέος ήταν λίγο πιο τραβηγμένο (συγχωρήστε μου το pun) από όσα θα ήθελα, αλλά η Alyson Hannigan έσωσε όλο το επεισόδιο. Και το έχω αναφέρει πάλι, αλλά μου αρέσει ο τρόπος με τον οποίον ο Ted και η Robin χάνονται στο background ως ζευγάρι. Είναι απλά χαρούμενοι, και οι συγγραφείς δεν το κάνουν θέμα.

To Nip/Tuck μου έκανε μια κοιλίτσα στις αρχές του μήνα, γι'αυτό και ξέμεινα με μπόλικα επεισόδια, αλλά τα πιο πρόσφατα είναι πάλι καυτά. Το άβολο ρομάντζο της Julia με τον nanny, οι σκηνές που μοιράστηκαν Roma Maffia και Rosie O'Donnell, το ατύχημα του Burt, η φοβερή σκηνή όπου ο Christian ξεγελάει την Kimber και την κάνει για μια ακόμη φορά να αισθάνεται σα σκουπίδι... Αλλά πιο πολύ, ποιος να το έλεγε, με έπιασε ο συγκινητικός αποχαιρετισμός σε έναν αγαπημένο recurring χαρακτήρα της σειράς, της απαιτητικής Mrs. Grubman. Πλέον έχουμε μπει στο δεύτερο μισό της σεζόν, και teasers επερχόμενων επεισοδίων με προδιαθέτουν για τα καλύτερα.

Και το Ugly Betty γίνεται όλο και καλύτερο. Συνεχίζω να σφυρίζω αδιάφορα όποτε επισκεπτόμαστε την τύπισσα με τις γάζες, και κάθε δευτερόλεπτο παρουσίας του Alan Dale με αφήνει παγερά αδιάφορο. Αλλά το ραντεβού της Betty ήταν περιέργως ενδιαφέρον, ο τρόπος που ο πρώην της συνεχίζει να την κυνηγάει μετατράπηκε από ενοχλητικός σε clumsily cute, ενώ η Amanda γίνεται όλο και πιο αγαπημένη, επεισόδιο με επεισόδιο! Είτε χλαπακιάζει ό,τι σαβούρα βρει μπροστά της, είτε εκμυστηρεύεται στη Betty αισθήματα που κράταγε πολύ καιρό μέσα της (και δεν πιστεύαμε πως ήταν ικανή να νιώσει), η bitchy βοηθός γίνεται γρήγορα ένας από τους αγαπημένους μου current TV χαρακτήρες.

Στο season finale του Weeds μάζευα το σαγόνι μου. Το cliffhanger της πρώτης σεζόν είχε έρθει εντελώς αναπάντεχα, και ήταν απλό, μικρό, ξαφνικό και σοκαριστικό. Εδώ και λίγα επεισόδια στη δεύτερη σεζόν, όμως, τα πάντα ούρλιαζαν gang war! Φοβόμουν οτι η σειρά θα έχανε την ουσία της, αλλά είναι εν τέλει φυσική αυτή η εξέλιξη-- αν μπλέξεις με τα πίτουρα, αργά ή γρήγορα οι κότες θα σε περικυκλώσουν! Τώρα περιμένω πώς και πώς να ανανεωθεί για 3η σεζόν αυτή η αισμηρή σάτιρα που από ευχάριστο 20λεπτο έγινε must μέσα σε λίγα επεισόδια! Ένας από τους λόγους που δε βλέπω την ώρα για το επόμενο installment είναι και η παρουσία της θεάς Zooey Deschanel στο ρόλο μιας παλαβής πρώην του Andy, και η οποία είναι η απόλυτη scene stealer του show, κι αυτό λέει πολλά για ένα ensemble τόσο wacky σαν του Weeds!

Kαι τέλος... ΟΚ, ξαφνικά νιώθω τον JJ Abrams να έχει όντως δημιουργική συμμετοχή στο What About Brian! Tι τρελό reboot ήταν αυτό που έγινε ξαφνικά στη σειρά?! Πάνω που θα πέταγα λευκή πετσέτα (το επεισόδιο του γάμου και το αμέσως επόμενο ήταν βαρετάααα), αποχωρεί για τα καλά η Marjorie, και κάπως πιο εμφατικά ο Angelo. O χαρακτήρας της Sarah Lancaster μου άρεσε (όπως και η ίδια) αλλά η αλήθεια είναι πως αποτελούσε εμπόδιο για αυτό που ήθελε η σειρά να είναι. Την βάραινε υπερβολικά. Και η απορία μου μετά τα πρώτα επεισόδια της δεύτερης σεζόν, ήταν πώς στα κομμάτια θα μπορέσουν ξανά να βρεθούν στον ίδιο χώρο ο Brian και ο Adam, όσο είναι εκεί κοντά το αντικείμενο του πόθου και των δύο. Την ίδια απορία είχαν και οι νέοι showrunners, κατά τα φαινόμενα, κι έτσι την έστειλαν μακριά, σε μια προσπάθεια να βρει η σειρά τον buddy-show παράγοντα που πάντα έψαχνε. Επιπλέον, για μια τέτοιου ύφους σειρά, δύο παντρεμένα ζευγάρια με παιδιά μέσα στο core cast, μάλλον έμοιαζαν υπερβολή, έτσι άφησαν τον Ιταλό κουνιάδο του Brian να φύγει. Μόνο που αυτός είναι ο κόσμος του JJ Abrams και όχι του Aaron Sorkin, οπότε ο Angelo δεν αρκούσε να ξεχαστεί για πάντα στην Ιταλία, αλλά έπρεπε να σκοτωθεί! Δεν είμαι σίγουρος γι'αυτή την εξέλιξη, αλλά λάτρεψα το βλέμμα του Barry Watson στο τελευταίο πλάνο του επεισοδίου!

Thumbs up για το πώς τόσο γρήγορα οι παραγωγοί κατάφεραν να ξανακάνουν φίλους τους Brian και Adam χωρίς να μοιάζει ψέμα, για την επιστροφή της Amy Jo Johnson στη σειρά, και για την -κατά τα φαινόμενα- προαγωγή της θεάς stripper σε recurring χαρακτήρα. Αγαπώ! Και, το κυριότερο? Έχω ξανά όρεξη να το παρακολουθώ...