Ding dong, the bitch is FINALLY dead.

Spoilers και σχόλια για τα καλύτερα 40 λεπτά που μας έχει δώσει το O.C. από τις μακρινές μέρες του Rainy Day Women...

The O.C. 4x04 "The Metamorphosis"
O τίτλος αυτού του επεισοδίου είναι "The Metamorphosis" και πραγματικά, μεταμόρφωση δε λες τίποτα. Μετά από την κυρίως επιτυχημένη προσπάθεια του Josh Schwartz να ισορροπήσει την κωμωδία με το δράμα στα 3 πρώτα επεισόδια της σεζόν, εδώ οι χαρακτήρες επιτέλους προχωράνε με τη ζωή τους, αφήνοντας πίσω τους οριστικά το θάνατο της Marissa. Αυτό υπογραμμίζεται ξεκαρδιστικά στο teaser, όπου η Summer περνάει αστραπιαία τα 5 στάδια της θλίψης για να φτάσει επιτέλους να είναι ξανά η Summer που αγαπήσαμε. Or is she?

Η δυναμική των Summer-Seth είχε πάντα αυτή την αίσθηση οτι οι δυο τους θα είναι πάντα μαζί, ό,τι και αν συμβεί. Όταν ο Seth τα έφτιαχνε με την Anna, ξέραμε οτι θα βρει τη Summer αργότερα. Όταν η Summer τα έφτιαχνε με τον Zach, ξέραμε οτι το παλικάρι δεν είχε την παραμικρή ελπίδα. Όταν αργότερα οι δυο τους ήταν σε rocky grounds για ακαθόριστους και ηλίθιους λόγους (μαριχουάνες, αποτυχία εισόδου στο Brown, επιστροφή της Anna) όλοι ξέραμε πως οι writers απλά δεν ξέρουν τι να κάνουν με ένα ζευγάρι που τόσο μα τόσο προφανώς θα είναι μαζί ό,τι και αν τους συμβεί. Και εδώ, επιτέλους, ο Schwartz βρίσκει τη λύση: βάζει τους δυο τους να απομακρύνονται. Όχι επειδή υπάρχει ερωτικό ενδιαφέρον από αλλού (ο Che είναι απλώς comic relief, και τουλάχιστον σε αυτό το επεισόδιο, ιδιαίτερα πετυχημένο), όχι επειδή κάποιος από τους δύο είπε ψέμματα ή απογοήτευσε τον άλλο, όχι επειδή δεν θέλουν να είναι ζευγάρι- απλώς επειδή βρίσκονται σε διαφορετικό μέρος αυτή τη στιγμή. Ο Seth το κατανοεί αυτό, και στο υπέροχο φινάλε δίνει στη Summer όλο το χρόνο και την ελευθερία να εξερευνήσει αυτό το νέο εαυτό της, διαβεβαιώντας την οτι θα είναι δίπλα της.

Πέραν της Kirsten και του Sandy (ωραία ιδέα να βρει έναν κολλητό, αλλά στην οθόνη δεν ήταν τόσο ενδιαφέρουσα η εκτέλεση- ίσως στο μέλλον), όλοι οι χαρακτήρες βρέθηκαν σε κάποιο ενδιαφέρον storyline που αποτελούσε την πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής τους. Έτσι, το δίδυμο μάνας-κόρης που δε μπορούν να κρατηθούν μακριά από μπελάδες, έχουν μια συνάντηση που υπονοεί αλλαγές στη συμπεριφορά τους. Η Taylor προσπαθεί να πάρει διαζύγιο από τον allegedly τέλειο σύζυγό της, και ο Ryan θέλει να είναι ο εαυτός του αλλά φοβάται, μετά τα όσα ο εαυτός του τον οδήγησε στο παρελθόν. Κι εδώ μπαίνει στη σκηνή το πιο απρόσμενο και φρέσκο ρομάντζο αυτής της σεζόν- τουλάχιστον!

Enter, Taylor και Ryan! O Russell Crowe doppelganger ήταν πάντα αυτή η μουντή σκιά σε μια κατά τα άλλα σειρά διασκεδαστική στην καρδιά της. Σκεφτόταν με τις γροθιές του, και δε μπορούσε να αντισταθεί στους μπελάδες- και αυτοί συνήθως έρχονταν στη μορφή σωτηρίας της πάντα προβληματικής Marissa. Η πάντα ηλιόλουστη Taylor ήταν η μόνη γιατρειά: τόσο weird, αλλά και τόσο προφανές! Ο Ryan μένοντας πιστός στον εαυτό του, τρέχει να τη σώσει κι αυτή, αλλά αυτή τη φορά η σταυροφορία του δεν εμπεριέχει ούτε ανήλικα μεθύσια, ούτε αυτοκινητιστικά δυστυχήματα, ούτε ναρκομανείς σέρφερ, παρά μόνο ένα φιλί, μια τάρτα και -κρατηθείτε- πολλά χαμόγελα. Ryan. Χαμόγελα. Γνωριστείτε, θα κάνετε πολλή παρέα στο εξής.

Και όταν ο Ryan -o Ryan!- γελάει, τότε αυτό τι μπορεί να σημαίνει για το υπόλοιπο επεισόδιο? Fun fun fun! Η προσπάθεια της Taylor να σπάσει τον πάγο με τον Ryan τη φέρνει στο σημείο να τον ρωτήσει για τα cage fights! Ο Che αφιερώνει ένα δίστιχο στον Seth παίζοντας κιθάρα γυμνός! Η Julie παραλληλίζει τον εθισμό της στους άντρες με τον εθισμό της Kirsten στο αλκοόλ! Όπως είπα: Fun. Fun. And more freakin' fun! The bitch is gone, and the O.C. is back, με όλα όσα αγάπησα σε αυτό, και χωρίς όσα με εκνεύριζαν. Τι κρίμα, τι κρίμα, που έχουμε ακόμα μόνο 12 επεισόδια μέχρι το τέλος...