Grey's Anatomy, Season 3, Episode 9

"From A Whisper to a Scream"


Spoilers, spoilers, spoilers και πολλά σχόλια θαυμασμού για ένα Grey's Anatomy που με κατέστησε συναισθηματικό ναυάγιο.

Το κεφάλι μου. Έχουμε δει στο παρελθόν επεισόδιο συγκινητικότερα, συγκλονιστικότερα, whatever-ότερα, αλλά αυτό εδώ πάει σώμα με σώμα με το περσινό superbowl στην κατηγορία του εντονότερου επεισοδίου της σειράς και εκείνο είχε και ολόκληρη βόμβα. Εδώ η βόμβα είναι η σχέση της Cristina με τον Burke, τοποθετημένη εδώ και μήνες στα θεμέλια του Seattle Grace. Ξαφνικά, εκπυρσοκρότηση.

Ο τίτλος του επεισοδίου τα λέει όλα. Η συνείδηση του Burke του ψιθυρίζει καιρό τώρα, και ξαφνικά ουρλιάζει μπροστά του. Το έξοχο φετινό characterization αυτού του χαρακτήρα τον θέλει να αποστασιοποιείται από τους πάντες, κι από τον εαυτό του ακόμα, μετά τον πυροβολισμό. Ο Burke, τον οποίο όλοι θεωρούν κάτι σαν ρομπότ, σχεδόν εσκεμμένα σαμποτάρει τον εαυτό του, στην υποσυνείδητη προσπάθειά του να δει κάποιον να νοιάζεται για αυτόν σαν άνθρωπο. Να νοιαστεί για το αν ο Preston φέρει ακόμα τραύματα, και όχι για το αν ο Preston Burke! είναι ακόμα ο φοβερός χειρούργος που ήταν. Αλλά εις μάτην. Όλοι, και πιο πολύ από όλους η Cristina, αρνούνται να χωνέψουν το ενδεχόμενο πως κάτι δεν έχει πάει καλά. Και ο Burke χειρουργεί με το τρεμάμενό του χέρι εδώ και μήνες. Μέχρι που του προσφέρεται η θέση του chief of surgery. Μέχρι που φτάνει εκείνη η career-defining στιγμή που περίμενε από πάντα, και τότε αναγκάζεται στιγμιαία να βγει από το σώμα του και να δει καθαρά, για πρώτη φορά, αυτό που κάνει τόσο καιρό. Καταλαβαίνει. Ο ψίθυρος, γίνεται ουρλιαχτό.

Η συνεργός στο έγκλημα, η Cristina, αδιαμφισβήτητα η μεγαλύτερη εγωίστρια αυτού του ensemble, μπορεί ακόμα και να ευθύνεται περισσότερο από τον ίδιο τον Burke. Όχι απλά έκανε τα στραβά μάτια στα όσα έκανε ο boyfriend της, αλλά τον βοηθούσε να τα κάνει. Και όχι απλά τον βοηθούσε, αλλά στην ουσία τον ώθησε προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν τον είδε στιγμή ως άνθρωπο, παρά σε αυτόν έβλεπε συνεχώς μια πρόκληση. Το μόνο για το οποίο νοιάστηκε ήταν ο Preston Burke! να μη χάσει τη φήμη του. Και μετά από δυο μήνες εγκληματικών επεμβάσεων, η Cristina είδε τον μεγάλο χειρούργο να την ψεκάζει με αίμα, αίμα που ήταν για αυτήν σαν ένας κουβάς παγωμένου νερού. Ήταν το σοκ που χρειαζόταν για να ξυπνήσει και να δει κι αυτή καθαρά, με τη σειρά της, τι ήταν αυτό που οι δυο τους έκαναν για τόσο καιρό. Το ταρακούνημα. Ο ψίθυρος που γίνεται ουρλιαχτό.

Στην διάρκεια των 50 λεπτών που χρειάζονται αυτοί οι δύο χαρακτήρες για να ξυπνήσουν από το λήθαργό τους, έχουν στο μεταξύ μπλέξει ανεπανόρθωτα στο λάθος τους και όλους τους κοντινούς τους ανθρώπους. Και η έκρηξη τους παίρνει όλους μαζί. Τον George, που στην προσπάθειά του να φροντίσει τον πατέρα του χωρίς να βλάψει κανέναν, αποξενώνεται από τους πάντες. Την Izzie, που βλέπει έναν οργισμένο George να της λέει το σκληρότερο πράγμα που έχει πει ποτέ χαρακτήρας ε αυτή τη σειρά (ή σε οποιαδήποτε άλλη- George, o Denny είναι έξω από τα όρια, διάολε!). Την Callie, που προσπαθεί να βρει συγχώρεση αλλά ο George δεν την έχει διαθέσιμη. Την Meredith, που έρχεται σε αδύνατη θέση από την Cristina με κίνδυνο να αποξενωθεί από την καλύτερή της φίλη και από τον Derek. Από την αρχή του επεισοδίου βλέπεις οτι τα πράγματα δε θα εξελιχθούν καλά, το νιώθεις. Αλλά όσο πλησιάζουμε προς το τέλος, και όλοι οι χαρακτήρες γίνονται -ο ένας μετά τον άλλο- ερείπια, την έκρηξη δεν την νιώθεις απλά. Την βλέπεις μπροστά σου. Ο ψίθυρος έχει γίνει ουρλιαχτό.

Αυτό που βάζει το Grey's Anatomy μια σκάλα πάνω από οποιοδήποτε άλλο δράμα σχέσεων υπάρχει, είναι ο τρόπος με τον οποίο η σειρά έχει απόλυτη συναίσθηση των χαρακτήρων της, και ως εκ τούτου δεν τους χαρίζεται. Συνέπειες, συνέπειες, συνέπειες. Όταν νωρίτερα στη σεζόν, o Derek χώρισε οριστικά με την Addison, δεν δίστασε να παραδεχτεί οτι αυτός είναι ο κακός της ιστορίας. Και, κουβαλώντας τις ενοχές του στην επόμενη σχέση του, μπορεί και φέρεται στη Meredith καλύτερα από όσο φέρθηκε ποτέ στην πρώην γυναίκα του. (case in point, το υπέροχο φινάλε με την αντιπαράθεση των δύο κεντρικών ζευγαριών της σειράς.) Τώρα ήρθε η σειρά του Burke να είναι ο κακός. Σίγουρα, οι ενέργειές του βγάζουν νόημα στα πλαίσια του χαρακτήρα του, αλλά παραμένουν ανήθικες και εγκληματικές. Θα το αναγνώριζε αυτό η σειρά, ή μήπως αυτή τη φορά οι συγγραφείς είχαν χαθεί τόσο πολύ στις πλοκές τους που έχασαν τους χαρακτήρες? Δεν ξέρω καν γιατί ανησυχούσα. Πρώτα ήρθε η ομολογία της γυναίκας του απρόσεκτου οδηγού στην Bailey, που έκανε έναν εξαιρετικό και subtle παραλληλισμό με το arc των Burke και Cristina. Και μετά ήρθε η ομολογία των δύο συνενόχων στον Richard. O Burke, και νωρίτερα ακόμα, όταν συνειδητοποιεί τι έκανε τόσο καιρό, ομολογεί πως ξεπέρασε τα όρια. Πως έχασε την ηθική του. Και αυτό είναι ακριβώς ό,τι περίμενα να ακούσω. Ακριβώς.

Και, σε μια πιο ευχάριστη νότα, το μόνο πράγμα που περιμένω με μεγαλύτερη περιέργεια από το aftermath της ομολογίας του Burke, είναι το aftermath του βλέμματος που ανταλλάξανε η Addison με τον Alex. Οι δυο τους είναι εδώ και κάμποσο καιρό οι δυο αγαπημένοι μου χαρακτήρες στη σειρά, η χημεία τους ήταν φοβερή, και η σειρά υπονοούσε εντόνως εδώ και καιρό οτι κάτι τρέχει με αυτούς τους δύο. (σε κάθε επεισόδιο φέτος μοιράζονται τουλάχιστον μια συγκινησιακά φορτισμένη σκηνή, και πάντα ο ένας καταλήγει να εντυπωσιάζεται από τον άλλο!) Τώρα επιτέλους θα το δούμε να συμβαίνει. Can't wait.