Διακοπές!

Oι δουλειές μαζεύονται επικίνδυνα, κι ευτυχώς που οι πιο πολλές σειρές έχουν διακοπεί γιατί αλλιώς θα είχα πεθάνει στο spoiler. Αυτή την εβδομάδα τελειώνουν και οι τελευταίες που έχουν απομείνει, αλλά ως τότε λίγα σύντομα σχόλια για τα απομεινάρια της περασμένης εβδομάδας. Κατά σειρά Battlestar Galactica, The O.C., Scrubs και το προχθεσινό How I Met Your Mother. Σε πρώτη ευκαιρία θα κάτσω να δω και το χθεσινό season finale του Nip/Tuck στην τελευταία μου ελπίδα οτι το show θα με κάνει ξανά να ενδιαφερθώ. Εκτός κι αν είναι δραματικά αδιάφορο, όλο και κάτι θα ποστάρω σήμερα-αύριο γι'αυτό.

Μισώ τη χρήση αυτής της λέξης σε οτιδήποτε πέρα από την επιστήμη στις περιπτώσεις όπου τα γεγονότα πράγματι είναι αδιαμφισβήτητα, αλλά το περσινό "Black Market" είναι αδιαμφισβήτητα το χειρότερο επεισόδιο του Battlestar Galactica ως σήμερα. Πήρε β' χαρακτήρες και τους έβαλε στο προσκήνιο προσπαθώντας ταυτόχρονα να αγγίξει κάποιο κοινωνικό πρόβλημα στην καθημερινότητα της ζωής στο Galactica. Καταστροφή. Εδώ επιχειρείται βασικά το ίδιο πράγμα, αλλά με σαφώς καλύτερα αποτελέσματα. Και όσο κι αν θέλω να δώσω τα εύσημα στην πολυαγαπημένη Jane Espenson της Buffy που έγραψε το σενάριο ως freelance, ο λόγος που αυτό το επεισόδιο δουλεύει έστω εν μέρει είναι αποκλειστικά και μόνο οι ηθοποιοί. Ίσως και το τμήμα των εφέ. Δραματουργικά, το "Passage" πέφτει στο γνωστό κλισέ της ηρωοποίησης ενός glorified extra λίγο πριν τον σκοτώσει προς μεγάλο σοκ όλων μας. Not. Το backstory της Kat δε με ενδιέφερε στο ελάχιστο, αλλά οι αντιδράσεις του Adama (είτε μιλώντας στο πλήρωμα είτε γελώντας με τον Tigh προσπαθώντας να πνίξει την απόγνωσή του) και οι επιπλέον ενοχές που φορτώθηκαν στην Kara έφτιαξαν το επεισόδιο έστω στο τέλος του. Επίσης σημαντικό από πλευράς πλοκής, καθώς σε αυτό τον πλανήτη υπονοείται πως μπορεί να συναντηθούν με τους Cylons, αλλά και από πλευράς Cylon-mythology: ο Baltar ανακαλύπτει το βίτσιο της D'Anna και μαζί προσπαθούν να σχεδιάσουν τη μελλοντική πορεία του είδους καθώς και να ανακαλύψουν τα 5 άγνωστα μοντέλα. Η ιδέα του Baltar ως mirror image της Athena είναι φοβερή- και οι δύο πρόδωσαν στην ουσία το γένος τους για την αγάπη και τώρα έχουν παγιδευτεί στο ρόλο ενός αρχικά unwilling ήρωα για τον εχθρό. Η διαφορά έγκειται στο πώς ο καθένας έχει αγκαλιάσει το ρόλο του, και μόλις τώρα ο Baltar αρχίζει να κατανοεί τη θέση του στον κόσμο.


The O.C. 4x06 "The Summer Bummer"
Η απόλυτη awesomeness που είναι το φετινό O.C. συνεχίζεται ακατάπαυστα με ένα ακόμα επεισόδιο 100% γεμάτο με Autumn Reeser. Οι σκηνές της με τον Ben McKenzie είναι ολοένα και πιο απολαυστικές, μιας και αυτός δείχνει όλο και πιο άνετος στο ρόλο του άβολα αστείου -και highly unlikely!- ρομαντικού lead. Αλλά η έκπληξη ήρθε από αλλού. Οι απεγνωσμένες προσπάθειες του Che για συγχώρεση δε με άφησαν να πολυσκάσω για την αποβολή της Summer. Και το α λα Ryan ξέσπασμα εκδίκησης του Seth σε ένα σύνολο σκηνών-κλείσιμο του ματιού στις ασιατικές καφρίλες που τόσο λατρεύει, με είχαν να κοπανιέμαι από τα γέλια. Όσο για το origin του περιβαλλοντολογικά ανήσυχου μη-φίλου μας? Ανεκτίμητο! "Winchester!" Kαι μόνο γι'αυτό το επεισόδιο, συγχωρώ την ενόχληση που ήταν ο Chris Pratt για τα προηγούμενα 5. Άλλα highlights ήταν οι Cohens να προσπαθούν να γίνουν αναπληρωματικοί Seth, η Kaitlin να φέρεται για πρώτη φορά σαν 15χρονο κορίτσι, και σχεδόν κάθε σκηνή του άξεστου bigot Bullet. Eπίσης μου άρεσε το πώς οι Seth & Summer αποφάσισαν να πάνε μαζί κολλέγιο του χρόνου. Μια που η σειρά δε θα υπάρχει τότε, ήταν μια ωραία δικαιολογία για τους χαρακτήρες να έχουν μεν ένα ευοίωνο ακαδημαϊκό μέλλον, αλλά χωρίς να χρειαστεί να το παρακολουθήσουμε κιόλας.

Το Scrubs έπεσε χωρίς θόρυβο σε ένα από τα πιο αδιάφορα επεισόδια που έχει παράξει ποτέ. Αγάπησα τις σκηνές με τη μπάντα, καθώς και τις παρεμβάσεις του πορσελάνινου Ιησού, αλλά από κει και μετά όλες οι μεταβάσεις από το σοβαρό στο wacky και τούμπαλιν δεν ήταν καθόλου επιτυχημένες, ενώ η απόφαση των JD και Kim ήταν κλισέ από concept μέχρι εκτέλεση. Από την άλλη, κάθε σκηνή των Cox και Jordan ήταν ά-ψο-γη ερμηνευτικά (η Crista Miller σε μια από τις 2 ή 3 καλύτερες εμφανίσεις της στη σειρά) αλλά και από πλευράς subtext.

Το Ηow I Met Your Mother δεν ήταν φυσικά σε επίπεδα "Slap Bet" (όσο περνάνε οι εβδομάδες όλο και περισσότερο υποψιάζομαι πως εκείνο θα είναι ένα κωμικό 20λεπτο που θα το μνημονεύουμε ακόμη, πολλά-πολλά χρόνια αφού η σειρά θα έχει τελειώσει) αλλά ούτε καν στα επίπεδα του περασμένου επεισοδίου. Το στόρι του Marshall δε μου έκανε τίποτα, ενώ το gimmick με τη λέξη Grinch έκρυβε από πίσω της κάτι έξυπνο (μιας και η Grinch-Lily έκλεψε τα Χριστούγεννα από το διαμέρισμα του Marshall), αλλά στην πράξη δε δούλευε αν και έδωσε πάσα για την φοβερή ατάκα με το fudge. Το Grinch υποθέτει κανείς οτι αντικαθιστά το bitch λόγω της ομοιότητας των λέξεων, αλλά από τις αντιδράσεις των χαρακτήρων φαίνεται πως ήταν κάτι πολύ πιο σοβαρό. Εξάλλου και τα παιδάκια στο τέλος φώναζαν "Grinch! Bitch! Grinch!" αν άκουσα καλά. Μια πιθανή κομμένη λέξη ήταν το cunt καθώς και είναι κάτι απίστευτα προσβλητικό, αλλά και κάνει περίεργο tie-in με το όνομα του γκόμενου της μητέρας Mosby, τον CLINT. By the way φοβερό το αστείο με τον Clint- και φυσικά ήταν μεγάλη χαρά που είδαμε τον Harry Groener στο ρόλο. Αυτό μας κάνει... τι? Τον 7ο ηθοποιό του Whedon που εμφανίζεται στο Μother? Man, ανάθεμα κι αν υπάρχουν πιο τεμπέληδες casting directors από αυτούς εδώ! Anyway, το καταδιασκέδασα ως συνήθως, αλλά classic δεν ήταν. Αν και η ατάκα του κρεβατωμένου Barney ήταν κομματάκι legendary: his nose is overflowing with awesome!!