Μερικές σκέψεις πάνω στα επεισόδια που κλείνουν το 2006 για τις Desperate Housewives.
Συνήθως όταν παρατάω μια σειρά για κάποιες εβδομάδες είναι επειδή έχω ψιλοβαρεθεί, αλλά εδώ ήταν μια φοβία μου πως ήταν αδύνατο να μην πέσει θεαματικά μετά την επεισοδιάρα με την ομηρία στο supermarket. Βλακείες.
Το χιούμορ βρίσκεται συνεχώς σε εξαιρετικά επίπεδα, ιδιαίτερα χάρη στα σχόλια για τη μαγειρική της Susan (αφού ο Ian λέει στην Susan τι φαγητό να μαγειρέψει, συμπληρώνει "...και κάτι που να ταιριάζει με αυτό". "Ένα ασθενοφόρο", μουρμουρίζει αυτή.) και τις κακίες που πετάνε εναλλάξ η Bree και ο Orson για τη μητέρα του τελευταίου. ("Θα σου πληρώνουμε τον οίκο ευγηρίας. Το χριστουγεννιάτικο δώρο μας σε εσένα", λέει η Bree. "Και θα στερήσετε από τα παιδιά σου την γιαγιά τους?", ρωτάει η μητέρα Hodge. "Αυτό θα είναι το χριστουγεννιάτικό μας δώρο σε αυτά".)
Το ερώτημα είναι κατά πόσο όμως θα μπορούσε μια σειρά τόσο άνιση να ακολουθήσει το εξαιρετικό δράμα του 'Bang' χωρίς να αφήσει αυτή την πάσα να πάει χαμένη. Μια χαρά, είναι η απάντηση. Στο καλύτερο σερί επεισοδίων από τις αρχές της πρώτης σεζόν, το Housewives μας δίνει μια σπασμένη Lynette να ανησυχεί για την οικογένειά της, μια Bree καταβεβλημένη από την ενοχή της να το σκέφτεται τώρα δύο φορές προτού πάρει αποφάσεις εν βρασμώ, και eh, το αναγκαίο κακό, δηλαδή την Julie να έχει συνδεθεί με το ατύχημα της φύσης, τον ανιψιό της Edie. (αν και το ομοφοβικό του σχόλιο μου δίνει ελπίδα οτι δε θα πρέπει να τον ανεχτούμε για πολύ ακόμα.)
To story με τον παιδόφιλο ήταν προς μεγάλη μου έκπληξη ιδιαίτερα subtle για τα δεδομένα της σειράς. Αρχικά συμπαθούμε το χαρακτήρα, μετά έρχεται το σοκαριστικό cliffhanger, στη συνέχεια η Lynette χάνει τον έλεγχο, χάνει το δίκιο της, και ως αποτέλεσμα ελευθερώνει το τέρας. Δεν ξέρω αν θα υπάρξει άμεσα συνέχεια με τον Art, αλλά είναι ενδιαφέρουσα -και risky- η ιδέα του να υπάρχει (για λίγα έστω επεισόδια) ελεύθερο ένα τέρας, βαραίνοντας τη συνείδηση της Lynette. Η Bree με τον Orson συνεχίζουν πάντως να κλέβουν το show, καθώς μαθαίνουμε όλο και πιο πολλά πράγματα για το παρελθόν αυτού, και με περισσότερες ερωτήσεις να ξεπηδάνε. Μπορούμε να υποθέσουμε πως τώρα ξέρουμε για ποιο λόγο ο Orson πάτησε τον Mike στο περσινό season finale? Αλλά αν πιστέψουμε την Susan και ο Mike είναι όντως αθώος, τότε ποιος σκότωσε τη Monique? Και τι στα κομμάτια κάνει η Alma ζωντανή?! What a twist! And what a cliffhanger!
Μιλώντας για τη Susan, ομολογώ πως είναι από τις λίγες φορές που μια ιστορία της δε μου προκαλεί πονοκέφαλο. Κάποιος παραγωγός κατάφερε να συμμαζέψει την Teri Hatcher, το χιούμορ επιτέλους επέστρεψε σε μορφή άλλη πλην της Edie (ο δράκος Rupert, η αιωνίως απαράδεκτη μαγειρική της) και έχω μια ειλικρινή περιέργεια για τη συνέχεια. Ο Ian πρακτικά την εκβίασε για να μην ξαναδεί τον Mike, και αυτό σημαίνει πως αργά ή γρήγορα θα πληρώσει, αλλά ίσως χάρη και στο παίξιμο του Dougray Scott νομίζω πως ο τρόπος με τον οποίον το έκανε ήταν με ειλικρινή και καλή πρόθεση. Θα δούμε. Και μέσα σε όλα, έχουμε και την Gaby να προσφέρει την comic relief σταθερά της. Στο πρόσωπο της μικρής Amy, πιστεύω πως η Gabrielle βρήκε την καλύτερή της νέμεση μετά την hot nun!
Μετά από 2-3 αδιάφορα επεισόδια, η χρονιά έκλεισε εξαιρετικά για τη σειρά. Ανακηρύσσω , λοιπόν, επίσημα το comeback των Desperate Housewives! Ραντεβού το 2007.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου