Grey's Anatomy, Season 3, Episode 16

Spoilers για το Grey's Anatomy, και συγχωρέστε με αν το κείμενο βγει λίγο ακατανόητο, ακόμα ψιλοτρέμω! Ανέφερα οτι ακολουθούν spoilers?


...seriously. Ακολουθούν spoilers. ΜΗΝ πατήσετε αυτό το λινκ. (εκτός, you know, αν έχετε δει το επεισόδιο.)

Dude, δε με ενδιαφέρει αν τελικά η Meredith θα ζήσει ή θα πεθάνει, αλλά και μόνο για visuals σαν το παραπάνω ή για τις σκηνές της αναμονής άξιζε η ιδέα της Shonda. Και actually, ψέμματα, προφανώς και με ενδιαφέρει αν θα ζήσει. Όχι μόνο επειδή τη βρίσκω συναρπαστική ως χαρακτήρα (shut up, haterz!) αλλά κι επειδή έχει το όνομά της στον τίτλο της σειράς! Δεν πιστεύω πως τελικά θα μείνει μόνιμα στη χώρα του Denny η Meredith, αλλά και μόνο αυτό το προσωρινό ταξίδι εκεί, θα είναι σημείο αναφοράς για χρόνια. Επιπλέον, μιας και είναι κλινικά νεκρή, μπαίνει πλέον κι αυτή στο μεγάλο κλαμπ των θρυλικών χαρακτήρων της ποπ κουλτούρας-- γιατί, ως γνωστόν, κάθε Μεγάλος πρέπει να πεθάνει τουλάχιστον μια φορά, από τον Jack Bauer στον Tony Soprano, κι από την Buffy Summers στον NARM! (αυτό θα ήταν actual spoiler, οπότε το έγραψα σε κώδικα. Όποιος ξέρει, κατάλαβε.)

Τι της ήρθε τώρα της Shonda να απειλείσει τόσο πειστικά με θάνατο τον κεντρικό της χαρακτήρα (και ναι, είναι πειστικά, γιατί βλέπουμε το Grey's Anatomy μας πέρασε έστω και για λίγες στιγμές από το μυαλό η σκέψη οτι "ΜΑΛΑΚΑ ΣΚΟΤΩΣΑΝΕ ΤΗ MEREDITH!") όταν εν τέλει ξέρουμε (ΟΚ, υποπτευόμαστε-- εγώ ακόμα δεν είμαι 100% σίγουρος) οτι θα τα βγάλει πέρα? Καταρχάς πήραμε όλο αυτό το τελευταίο 15λεπτο, κατά τη διάρκεια του οποίου είχα μαζευτεί σε εμβρυακή στάση και μονολογούσα "δεμπορείδεμπορείδεμπορεί", και επίσης κατά τη διάρκεια του οποίου είχαμε μερικές από τις πιο συναισθηματικές σκηνές που μας έχει δώσει ποτέ το Grey's. Ξεχάστε τον πατέρα του George, ξεχάστε την Izzie ξαπλωμένη στο πάτωμα, ξεχάστε το voice-over του Denny. Διάολε, ξεχάστε οτιδήποτε έχει σχέση με τον Denny: όταν ο Mark κάθισε δίπλα στον Derek και του έσφιξε το χέρι, άφησα ένα περήφανο man-tear να κυλήσει από το μάτι μου, ενώ είχαν ανατριχιάσει μέχρι και οι κάλτσες μου. Τον είδατε τον Patrick Dempsey σε αυτές τις σκηνές?! Μου ράγισε την καρδιά ο άνθρωπος! Πότε έγινε τόσο καλός?? Δεν είπε ούτε μία λέξη, αλλά όποτε η κάμερα γύριζε πάνω του, η θλίψη στο πρόσωπο του με σκότωνε. Damn.

Kαι αυτό ίσχυε γενικότερα. Καθόλη τη διάρκεια της σεζόν, πολλοί χαρακτήρες έφτασαν να έχουν περισσότερα να τους χωρίζουν, παρά να τους ενώνουν-- μπροστά στο ενδεχόμενο να χάσουν τη Meredith, τα άφησαν όλα στην άκρη και έσπευσαν να αλληλοϋποστηριχτούν. (ναι, επιλέγω να αγνοήσω τον τραγικό μονόλογο της Izzie. Δεν συνέβη ποτέ. *Λαλαλαλα*) Πολλοί υπενθύμισαν το προφανές, οτι έχουμε δει πρακτικά το ίδιο πράγμα πριν λίγους μήνες στους Sopranos. Καλό είναι όμως να μη βιαζόμαστε να βγάζουμε συμπεράσματα: εκεί, ο Tony πέρασε μερικά επεισόδιο στο Καθαρτήριο, και όλα αφορούσαν την προσωπική του διαδρομή, και το κατά πόσο θα επέλεγε να σώσει τον εαυτό του μετά το ξύπνημα ή αν θα επαναλάμβανε τις ίδιες αμαρτίες. (μαντέψτε, by the way.) Στο Grey's, η Meredith μπορεί να ετοιμάζεται κι αυτή για τη μικρή της περιήγηση στη μεταθανάτια ζωή (με οδηγούς τον Kyle Chandler και τον Jeffrey Dean Morgan κιόλας! Αυτοί είναι θάνατοι! Και πόσο cool ήταν αυτό το cliffhanger? Πόσο υπέροχο να δούμε ξανά τους δύο λατρεμένους ηθοποιούς, χωρίς προειδοποίηση, χωρίς μεγάλες ανακοινώσεις, χωρίς τίποτα? Τέλειο!) αλλά αυτή η περιήγηση υποπτεύομαι θα έχει να κάνει περισσότερο με αυτούς που potentially αφήνει πίσω, παρά με την ίδια. Και να, πώς το Grey's παίρνει ακόμα ένα ER-esque sweeps stunt και το μετατρέπει σε μια βαθύτατα προσωπική, για τους χαρακτήρες, ιστορίας. Υπό αυτό το πρίσμα, το πρώτο μέρος μοιάζει ακόμα πιο περιττό από ό,τι μου έμοιαζε προηγουμένως, αλλά πλέον δε με νοιάζει. Γιατί αυτό εδώ, κοινώς, τα έσπαγε.

Άλλα point of interest:

• O Alex συνεχίζει να έχει τις πιο ενδιαφέρουσες "μικρές" ιστορίες. Η πορεία του από ωχαδερφιστικό γουρούνι σε πονόψυχο και ευσυνείδητο άνθρωπο, δεν είναι τίποτα λιγότερο από συναρπαστική. Όταν κρέμασε τις φωτογραφίες των νεκρών, έζησα μια από τις αρκετές ανατριχίλες αυτού του επεισοδίου. (Αλλά όταν τον φλέρταρε η Halfrek από την Buffy, ευχήθηκα να μπορούσα να είμαι εγώ ο vengeance demon αντί αυτής, και να μπορούσα να τη μεταφέρω κάπου αλλού εκείνη τη στιγμή, πολύ-πολύ μακριά.)
• Αγαπώ Izzie rock star! Όλη η σεκάνς με το τρυπάνι ήταν γα-μά-τη! Woo-hoo!!
• Tώρα όμως ξαναθυμήθκα το απαίσιο rant του φινάλε. Actually, ήταν πολύ καλό, μέχρι που αποφάσισε να αναφέρει την Callie. Makes sense, I guess, αλλά ρε κοπέλα μου... Ήταν απλά λάθος.
• Μιλώντας για λάθος. Αυτό το κοριτσάκι-δαίμονας τι στα κομμάτια ήθελε από τη ζωή μας? Θα το βλέπω στους εφιάλτες μου. Αυτό να πεθάνει, όχι η Meredith!
• By the way: WHY OH WHY, ακόμα κι όταν η Meredith είναι πνιγμένη και νεκρή, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΤΕ δε μπορούμε να ξεφορτωθούμε αυτό το άθλιο voice-over?! Make. It. STOP!
  
• Όταν η Cristina είπε πως η Meredith είναι το "person" της, δεν -ναι, ναι, πάμε όλοι μαζί- ανατριχιάσατε λιγάκι? (Γνωρίζοντας φυσικά οτι το person αυτό μπορεί και να κάνει ήδη παρέα στον Denny.) Θα ήταν ίσως η στιγμή του επεισοδίου, αλλά ακολούθησε αυτή η απολύτως αριστουργηματική σκηνή με τους δύο McDoctors να κάθονται αμίλητοι πλάι-πλάι, και tooootally stole its thunder.

Το να πω οτι δε μπορώ να περιμένω τη συνέχεια, θα είναι understatement. Όχι τόσο γιατί έχω αγωνία για την τύχη της Meredith (δεν έχω) αλλά γιατί θέλω να ξαναδώ τον Denny και κυρίως γιατί είμαι περίεργος να δω πώς θα τα βγάλουν πέρα οι φίλοι της μέχρι να ξυπνήσει. Θα έχουν κάψει κάθε δεσμό φιλίας ή αγάπης μεταξύ τους, ή -όπως υποψιάζουμε- θα αρπάξουν την ευκαιρία και θα έρθουν πιο κοντά από ποτέ? Oh Grey's, why do you tease me like this?