Σύντομα spoilers για τη δεύτερη μέρα της επίσκεψης του John από το Cincinnati...
Νιώθω πως το κλειδί για την κατανόηση αυτής της σειράς βρίσκεται στη σκηνή όπου ο μπάτσος του Ed O'Neill επισκέπτεται τον Shaun στο νοσοκομείο και ο μυστηριώδης γιατρός του Gareth Dillahunt τον υποδέχεται σαν κάποιον κρυφό Μεσσία σε ένα ιδιοφυώς μακρόσυρτο πλάνο πρώτου προσώπου. Αλλά μπορεί και όχι.
Το δεύτερο αυτό επεισόδιο με είχε στην άκρη της καρέκλας μου για 47 λεπτά, καθηλωτικό και συναρπαστικό και την ίδια στιγμή δίχως να βγάζει το παραμικρό νόημα. Αν παρακολουθείς μια ταινία του David Lynch και για κάμποση ώρα (ή πιθανώς για όλη της τη διάρκεια) δεν πολυκαταλαβαίνεις τι παρακολουθείς, αλλά το κάνεις χωρίς πολλές γκρίνιες γιατί είναι υπέροχο, ήταν καιρός να έχουμε και κάποιο τηλεοπτικό ανάλογο. Προσέχτε, το "Twin Peaks" παρότι του ίδιου του Lynch, δεν εντάσσεται σε αυτή την κατηγορία. Ήταν σχετικά γραμμικό και, άσχετα αν σε επιμέρους σημεία ήταν υπερβολικά περίεργο και ακατανόητο, σε γενικές γραμμές ήξερες τι ήταν αυτό που βλέπεις. Με τον "John", δεν έχεις ιδέα.
Το θέμα είναι πως εμπιστεύομαι αρκετά τον Milch πως θα καταλήξει κάπου συγκεκριμένα, κι ακόμα και στην περίπτωση που δε θα το κάνει ξεκάθαρα (όπως και σε κάποιες από τις ταινίες του Lynch που λέγαμε παραπάνω) το ταξίδι από μόνο του με ικανοποιεί πλήρως, προσωπικά. Η Milchian γραφή, οι καθηλωτικές ερμηνείες και η απόκοσμη φωτογραφία με τραβάνε μέσα σε αυτό το περίεργο σύμπαν όπου ο Mitch Yost ανυψώνεται στον αέρα και το επόμενο πρωί κάνει σερφ σα να μη συμβαίνει τίποτα. Έτσι, το ανεξήγητο origin του ήρωα του τίτλου ή οτιδήποτε παραφυσικό λαμβάνει χώρα, μου φαίνεται σχεδόν φυσικό, μέσα στα πλαίσια της γενικότερης ατμόσφαιρας της σειράς.
Σε αυτό το συναρπαστικό κόσμο συνεχίζει να υπάρχει μια έντονη αίσθηση μεσσιανικής παραβολής, αλλά δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο ποιος είναι ο Ιησούς της ιστορίας. Είναι ο John με τα κρυπτικά του μηνύματα και τα θαύματά του και τους σεισμούς του? Είναι ο μπάτσος με τον παπαγάλο που νεκρανασταίνει? (Και πόσο ιδιοφυές twist να ξυπνήσει έτσι ο Shaun εκεί που όλοι περιμέναμε να τον σώσει ο John, ο οποίος εκείνη την ώρα προσπαθούσε να γνωρίσει καλύτερα τους μηχανισμούς λειτουργίας της δημόσιας τουαλέτας!) Μήπως ο Mitch με την ανύψωσή του? Ή ο Διάδοχος Shaun? Όπως το βλέπω, ο John μπορεί απλώς να είναι ένας αγγελιοφόρος, που ήρθε στη Γη προκειμένου να μεταφέρει ένα θείο μήνυμα ("The end is near") αλλά στην πορεία ανακαλύπτει σταδιακά τι είναι αυτό που προσπαθεί να σώσει.
Ακόμα, συνεχίζουν να υπάρχουν έντονα στοιχεία μιας πικρής ματιάς στην εμμονή της κουλτούρας μας με την Εικόνα, και αυτά εκφράζονται κυρίως μέσω του χαρακτήρα του Luke Perry, ο οποίος πουλάει εξαιρετικά την αδίστακτη περσόνα ενός μάνατζερ που μπορεί ή μπορεί και να μην είναι ο ίδιος ο Dylan McKay. Μάλιστα, όπως κι άλλα μέλη του ensemble, ο Perry μοιάζει να έχει επιλεγεί ακριβώς επειδή ως tv persona έχει υπάρξει νεαρός σέρφερ-- υπάρχει κι εδώ κάποια πρόθεση του Milch για σχολιασμό της ποπ κουλτούρας, αλλά ακόμα δυσκολεύομαι να την αποκωδικοποιήσω πλήρως.
Αλλά θα το πω και πάλι: και στην επιφάνειά της, αυτή η σειρά είναι έξοχη, όσο κι αν με τσαντίζει αφάνταστα το γεγονός πως αδυνατώ να την αναλύσω στο βαθμό που θα ήθελα. Η ανάσταση του Shaun, η unlikely φιλία του Butchie με τον John, οι μηχανορραφίες του Linc και της Cass, το ξέσπασμα και οι ίντριγκες των Mitch και Cissy Yost... πολύ δυνατά πράγματα, και δε βλέπω την ώρα να παίξουν στην ολότητά τους. Όσο για το "τι σημαίνουν όλα", υποπτεύομαι πως όταν στέκεται ολοκληρωμένο το έργο, θα μπορούμε τότε να πούμε περισσότερα-- η δεύτερη θέαση είναι σα να εφευρέθηκε για να εξυπηρετήσει τον John από το Cincinnati.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου