"Does whatever a Spider-Pig does": The Simpsons Movie

Βest. Movie. Ever. σίγουρα δεν είναι, αλλά η κινηματογραφική μεταφορά των "Simpsons" έχει καρδιά και έχει και πολύ-πολύ γέλιο. Ακολουθούν μερικές γενικές σκέψεις για την ταινία "καθαρές" από joke spoilers, και μερικά πιο συγκεκριμένα σχόλια μετά το άλμα, για να αποφύγουμε τα ατυχήματα.

Το πρώτο μέλημα της ταινίας ήταν φυσικά να είναι αστεία και, *insert ξεφύσημα*, τα καταφέρνει. Αυτό έλειπε κιόλας, το "Simpsons Movie" γράφτηκε ομαδικά από 11 εκ των αστειότερων ανθρώπων του Hollywood (όλοι τους πρώην και νυν συγγραφείς στη σειρά), αλλά όταν λέω οτι έχει γέλιο, εννοώ οτι έχει γέλιο. Στο πρώτο μισάωρο έπιανα συνεχώς την κοιλιά μου από τα γέλια και βρισκόμουν στην ενοχλητική θέση να γελάω πάνω στα επόμενα αστεία. (ξεκάθαρα, μια δεύτερη θέαση είναι απαραίτητη.)

Όμως στη συνέχεια έρχεται η αποφράδα ώρα που η πλοκή πρέπει αναγκαστικά να κάνει την εμφάνισή της, σπάζοντας τον ρυθμό των gags και μετατρέποντας την υπόλοιπη μία ώρα σε κάτι που μοιάζει επικίνδυνα με ένα τυχαίο επεισόδιο της σειράς τραβηγμένο στα 60 λεπτά. Ακόμα και τότε όμως, η ταινία παραμένει διασκεδαστική και -ιδού η έκπληξη- κρατάει στο μανίκι της κρυμμένη τουλάχιστον μία σκηνή τόσο συναισθηματική που με έπιασε παντελώς απροετοίμαστο. (Άσχετα αν το arc του Homer ήταν μάλλον υπερβολικά σιροπιαστό και τυπικό για τα γούστα μου.)

Πίσω από όλα, βρίσκεται μια περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης ιστορία, που δυστυχώς δεν κυλάει εύκολα, και παραείναι προφανής και άγαρμπη για να καταφέρει να πει τίποτα ουσιώδες ή που να μην έχει ήδη πει καυστικότερα και αστειότερα η ίδια η σειρά σε 100 παραλλαγές. Επιπλέον, με μια εξέλιξη της πλοκής στα μισά του φιλμ, οι σεναριογράφοι παγιδεύονται σε μια γωνία και αναγκάζονται να περιορίσουν το πλούσιο supporting cast της σειράς σε μια-δυο σκηνές το πολύ ανά χαρακτήρα. Νοείται ταινία "Simpsons" με τον Mr. Burns να μην έχει πάνω από τρεις γραμμές? Πώς θα μπορέσω εγώ τώρα να αναφωνήσω "Eeeeexcelleeeent..."? Και θέλετε δηλαδή να μου πείτε οτι 11 άνθρωποι δε μπόρεσαν να σκεφτούν μια ιστορία που να υπηρετεί καλύτερα τις ιδιαιτερότητες του κιτρινωπού σύμπαντος του τηλεοπτικού show?

Για λίγες συγκεκριμένες, spoilery παρατηρήσεις, ακολουθήστε με μετά το άλμα.

Τα αρνητικά? Ως "message movie", το φιλμ αυτό έχει όλη τη χάρη και την subtlety ενός ντοκιμαντέρ (ή ενός χτυπήματος με σφυρί στο κεφάλι), καλή ώρα σαν το "Inconvenient Truth" του Al Gore, για το οποίο πέφτει περίπου και name-checking. Ο αληθινός τοξικός εφιάλτης του "Simpsons Movie" είναι η εξέλιξη της μετακόμισης στην Αλάσκα, που απομονώνει τους ήρωες, φρενάρει την ταινία, και διαγράφει τους δεκάδες ξεκαρδιστικούς δεύτερους ρόλους. Το κεντρικό μοτίβο Ο Homer Τα Θαλασσώνει Αλλά Τελικά Διορθώνει Το Λάθος Του Μαθαίνοντας Να Εκτιμά Την Οικογένειά Του, μου ήταν επίπονα αδιάφορο. Στο σύμπαν των Simpsons τίποτα δεν αλλάζει ποτέ, και σε αυτά τα πλαίσια ένιωσα πως το focus στην εξέλιξη χαρακτήρων ήταν χάσιμο χρόνου, χρόνου που θα μπορούσε να έχει αφιερωθεί σε περισσότερα αστεία και καυστικότερο κοινωνικό σχολιασμό που να ξεπερνά τα επίπεδα του Η Κυβέρνηση Αδιαφορεί Καθώς Οι Βιομηχανίες Καταστρέφουν Τον Πλανήτη.

Από εκεί και πέρα όμως, χρυσός. Χρυσός! Η Julie Cavner πρέπει να βραβευθεί με ΚΑΤΙ για τη δουλειά της στη σκηνή που η Marge παρατά τον Homer με βιντεομήνυμα. Με έκανε να δακρύσω, η άτιμη, και αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θα περίμενα ξεκινώντας να παρακολουθώ αυτή την ταινία.

Τα guest φωνητικά του Albert Brooks για τον high on power Russ, ήταν φανταστικά. Χαρακτήρες σαν τον Burns μπορεί να υποχρησιμοποιούνται, αλλά όταν είναι actually στην οθόνη, είναι αξέχαστοι. Η ταινία ανοίγει και κλείνει με χοντροειδή κλεισίματα του ματιού προς το κοινό, που όμως περιέργως δουλεύουν: (ίσως επειδή σε αυτή την περίπτωση, ήθελα οι δημιουργοί να είναι self-aware.) "I can't believe we're paying to watch something we could see on TV for free!" και "Sequel?" στην αρχή και το τέλος, αντίστοιχα.

Highlights? Τι να πρωτοδιαλέξεις! Το κρόουλ που περνάει για μια στιγμή διαφημίζοντας το "νέο" ριάλιτι του FOX, η τρελή κούρσα του Bart (και η εμφάνιση-σοκ-έκπληξη του "μικρού Bart" στο τελευταίο κομμάτι της διαδρομής), o Nelson που γέλαγε δείχνοντας το αποτέτοιο του Bart για μια ολόκληρη μέρα μέχρι που έχασε τη φωνή του, το hysterical καμέο του Tom Hanks ("The US Government has lost its credibility so it's borrowing some of mine."), και πραγματικά... Πηγαίντε εδώ και περάστε ατελείωτες ώρες χαράς καθώς ζείτε ξανά και ξανά τα φαινομενικά ατελείωτα αστεία της ταινίας.

Αλλά μια ακόμα ειδική αναφορά θα την κάνω, γιατί αυτό με είχε να κλαίω από τα γέλια σε σημεία. (Όπως? "Υou can't kill him if he's wearing people-clothes!") Το Spider-Pig μπορεί και να είναι το αγαπημένο μου μεμονωμένο αστείο αυτού του καλοκαιριού. (Kαι πραγματικά, έχω δει και τις 4 σεζόν του "Coupling", οπότε παίζει τρελός ανταγωνισμός.) Είχε theme song, μεταμορφωνόταν σε Harry Plopper, φορούσε people-clothes, και γενικά... έκανε "whatever a Spider-Pig does." Ιδιοφυές, λατρεμένο, και instant classic. Περίπου σαν αυτή την ταινία δηλαδή.