Geek chic

Με την έναρξη της νέας σεζόν μοιάζει ξαφνικά τα πάντα να περιστρέφονται γύρω από αυτό το πάλαι ποτέ αποξενωμένο γκρουπ: τα μισά shows της νέας σεζόν έχουν γυριστεί είτε για geeks, είτε με geeks σαν θέμα. (Ειδικά οι Δευτέρες στο NBC μοιάζουν με O.D. waiting to happen.) Τρία από αυτά τα νέα shows έκαναν χθες πρεμιέρα και σχόλια δίχως spoilers μπορείτε να βρείτε στα σχετικά posts του Pilot Watch. Συγκεκριμένα:

Πρώτα και κύρια έχουμε το Chuck του Josh Schwartz, ο οποίος ρίχνει εδώ όλη του την geekness. (για το soapy aspect του O.C. μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στο εξίσου επιτυχημένο σε αυτό που στοχεύει, Gossip Girl.) To Journeyman, κι αυτό στο ίδιο δίκτυο, είναι μια καθόλα σοβαρή (παρ)ερμηνεία του Quantum Leap και δε βλέπω πώς θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί το κοινό που θα του αφήνει το Heroes, το οποίο βρίσκεται ανάμεσα στα δύο νέα shows. Χειρότερο όλων, το οριακά προσβλητικό μέσα στη χαζομάρα του, Big Bang Theory.

Aπό αυτά, μόνο το Chuck έχει ήδη season pass από μένα (και ίσως δώσω λίγα επεισόδια στο Journeyman), και αργότερα που μάλλον θα ξαναδώ τον πιλότο θα επανέλθω για όποια έξτρα σχόλια θελήσω. μετά το άλμα έχω προσθέσει τα επιπλέον non-σχόλιά μου.

UPDATE: The numbers are in, και για κάποιον διεστραμμένο λόγο το κοινό του CBS είδε το Big Bang Theory κατά 2 εκατομμύρια περισσότερα από το How I Met Your Mother. Ugh, ακόμα δεν αρχίσαμε θα συγχυστώ. Παραδίπλα, ο Chuck έπιασε κοντά 10 μύρια που στο βιβλίο μου μοιάζουν good enough για το NBC, ενώ το Journeyman με τα ίδια σχεδόν νούμερα μοιάζει ήδη με απογοήτευση καθώς σε αντίθεση με το Chuck δεν είχε 14 εκατομμύρια θεατές να του έρχονται ήδη από το Heroes. (Kαι για όποιον νοιάζεται, το ασήμαντο K-Ville του FOX έχασε το 1/3 των θεατών της πρεμιέρας του και οδεύει προς ένα γρήγορο cancellation. Το Prison Break δεν τα πάει καθόλου καλύτερα.)

Δεν υπήρξε κάποια διαφορά που να πρόσεξα ανάμεσα στον πιλότο και στην βερσιόν που παίχτηκε στην τηλεόραση, οπότε ισχύει ό,τι έγραψα εκεί.

Θέλω απλώς να σημειώσω οτι στη δεύτερη θέασή του βρήκα πως κρατάει ιδιαίτερα καλά, τόσο από χιούμορ όσο και από πλοκή και χαρακτήρες. Τα όσα συμβαίνουν στο τελευταίο act είναι μεν απλώς προσχηματικά ώστε να εισαχθεί και λίγη δράση στον πιλότο (ακούτε κύριε Kring?) αλλά από τη στιγμή που δεν ενοχλούν κανέναν ούτε γράφονται ως σημαντικότερα από ό,τι είναι, δεν παραπονιέμαι.

Αυτό που με προβληματίζει, long-term-wise, είναι το πώς οι πληροφορίες που κατέβασε ο Chuck στον εγκέφαλό του δεν θα είναι outdated μετά από λίγες βδομάδες. Φυσικά δεν ήρθα στη σειρά για το premise της, αλλά για τους χαρακτήρες, τον δημιουργό και το καστ, και όσο αυτά είναι εκεί και παραδίδουν αυτά που περίμενα εξαρχής (κάτι που στον πιλότο συμβαίνει) πρόβλημα δε θα έχω ακόμα κι αν περνάμε τα επεισόδια στη βεράντα του Chuck με τον Adam Baldwin να παίζει ντάμα με την Sarah Lancaster.

Στην οποία, by the way, πρέπει ο Schwartz να βρει να της δώσει να κάνει κάτι παραπάνω. Έχω βαρεθεί να τη βλέπω σε χλιαρές σειρές, και τώρα που είναι σε ένα potentially αγαπημένο show είναι ευκαιρία να κάνει και κάτι αληθινά ενδιαφέρον. Μαζί με τις γκριμάτσες του Baldwin, το χάρισμα του Levi, την Seth Green-ness του Gomez και τα εσώρουχα της Στρεχόβσκι ή όπως τη λένε (ποιος na ανοίγει imdb τώρα), το καστ του Chuck βγαίνει πρακτικά αψεγάδιαστο.