Musical Montages, Day Four

Okay now, το YouTube μου κάνει πόλεμο. Είναι δυνατόν τώρα να μην υπάρχει το φινάλε της δεύτερης σεζόν Buffy? Το βιντεάκι που είχα σώσει στα bookmarks μου αφαιρέθηκε γιατί προφανώς κάποιος ήθελε να με τσαντίσει, οπότε το κοντινότερο που μπόρεσα να βρω είναι αυτό που ακολουθεί. (με περίπου τα πρώτα 5-10'' δευτερόλεπτα του actual τραγουδιού, αλλά τι να κάνεις.) Αν το πετύχει κανείς πουθενά, ας κάνει μια καλή πράξη! On with (part of) the show! (Και ξανα-ματα-τονίζω: UBER-SPOILERS!)

"All Along the Watchtower" - Steve Bartek, Brendan & Bear McCreary (Jimi Hendrix version)
(Battlestar Galactica, season 3)

Η πρώτη φορά που το Battlestar Galactica χρησιμοποίησε ένα contemporary τραγούδι, του οποίο το ρόλο ακόμα περιμένουμε να μάθουμε. Το σοκ όμως το πάθαμε, με την εξώκοσμη κιθάρα να ντύνει την πιο σοκαριστική σκηνή αυτής της σειράς ως σήμερα. Aυτά τα βλέμματα...

"Full of Grace" - Sarah McLachlan
(Buffy the Vampire Slayer, season 2)

Το δραματικό αποκορύφωμα ενός love story που με σημάδεψε όσο κανένα. Και ποια καταλληλότερη να συνοδέψει τη Buffy (κι εμάς) στην έξοδό της από το Sunnydale, στην πιο δυστυχισμένη στιγμή της ζωής της, από την αιθέρια Sarah McLachlan?
(Τουλάχιστον βρήκα έστω τη σκηνή που οδηγεί στο montage, κάτι είναι κι αυτό. Αν και έτσι χάνουμε την ατακάρα του Oz "But the world didn't end, because... check it out.")

12 σχόλια:

  1. Etsi. Meta tin wussiness ton teleutaion imeron (Snow Patrol! Coldplay! Bright Eyes!) pername se kati pio hardcore. (...nai, i Sarah McLachlan stin Buffy einai hardcore.) Pos kai den afises auta ta 2 pou einai ta pio sygklonistika gia to telos? Thymasai pou molis teleiose to epeisodio tou BSG kai synilthame oloi milagan gi'auto to kommati? Fun times!

    Asxeto, o Steve Bartek einai o orchestrator/deksi xeri tou Danny Elfman.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. To τέλος?! Έχω δυο post ακόμα! :)

    Αυτό για τον Bartek δεν το ήξερα, πολύ ενδιαφέρον info.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "My name is Saul Tigh, I am an officer of the Colonial Fleet! Whatever else I am, whatever else it means, that's the man I want to be... And if I die today, that's the man I'll be..."

    (Cue in song)

    Yeah, baby!

    Στην υπερλατρεμένη μου σειρά, υπερλατρεύω πώς το sequence ξεκινά με το άγριο (μονόφθαλμο) βλέμμα του μεγαλύτερου loser του BSG και ολοκληρώνεται με το κατευναστικό βλέμμα της πιο hardcore γκόμενας του στόλου, ιδωμένο κιόλας μέσα από τα fluo φώτα του κράνους...

    Frakkin' genius TV!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Now we're talking! Battlestar Galactica! Buffy the Vampire Slayer! Sarah McLachlan! Λατρεύω και τις δύο σκηνές...

    Αυτό το φινάλε της 2ης σεζόν πάντα μου σπαράζει την καρδιά... Προσπαθώ να φανταστώ πώς ακριβώς ένιωθε και ανατριχιάζω, με πιάνουν τσιμπήματα... Το τραγικότερο τέλος για την τραγικότερη ιστορία αγάπης. Κρίμα που έπρεπε να επιστρέψει για το (bleh) spin-off του ο mr. Angel...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δώστε Emmy στον Michael Hogan, διάβολε!

    Και μια βρεγμένη σανίδα στον Parker που μου κακολογεί το Angel! LOL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. .asxeto.re dark h moly shannon gia posa episodia eklise sto pushing daisies;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αν θυμάμαι σωστά έχει υπογράψει για 6, αλλά μυρίζει recurring ο χαρακτήρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Με συγχωρείς, Tyler, αλλά για τον Angel (και ειδικά για το φινάλε) πάντα θα διαφωνούμε. Σίγουρα πάντως δε μπορεί με τίποτα να συγκριθεί με τη μανούλα του.

    Η Buffy είχε απίστευτη ανάλυση χαρακτήρων με απειροελάχιστες credited εξαιρέσεις (Anya, Tara, Riley). Επίσης είχε συμβολισμούς και προμηνύματα, ενώ είχε και άπειρα ηθικά ζητήματα.

    Ο Angel, από την άλλη, ανέπτυξε μόνο τρεις χαρακτήρες: τους ήδη somewhat ανεπτυγμένους Angel και Cordelia (bow down before her) και το Wesley. Όσον αφορά τον Gunn, τη Fred, τον Lorne, τον Connor κτλ. είδαμε μόνο ψύγματα ανάλυσης. Η Lilah, off-credit χαρακτήρας (again, bow down), αναπτύχθηκε περισσότερο απ' αυτούς.

    Επιπλέον, οι συμβολισμοί δεν ήταν σχεδόν πουθενά. Ήταν σχεδόν ξεκάθαρα comic book show. Το μόνο που έθετε ήταν ηθικά ζητήματα (το arc της Jasmine, το οποίο δε μπόρεσα να απολαύσω λόγω αυτών που είχαν προηγηθεί / το αγαπημένο μου επεισόδιο, Are you now or have you ever been).

    Τέλος, έχασε τελείως το μπούσουλα στις τελευταίες δύο σεζόν. Το arc της Cordelia (στην 4η σεζόν) και του Connor (γενικά από τη στιγμή που γύρισε) ήταν τόσο τραγικά που η φράση sloppy writing δεν τα καλύπτει. Unforgivable bullshit: that's more like it. Άσε η 5η σεζόν... Εκεί χάθηκε από προσώπου... Angel το νόημα της σειράς για τον lonesome hero against the bad guys, fighting the good fight. Και, με συγχωρείς, αλλά το (υποκειμενικά μεν, τραγικά δε) κακογραμμένο φινάλε δε με αποζημιώνει με τίποτα. Η τελευταία σεζόν απλά δε βλέπεται. Thank God it was canceled πριν ντροπιάσει τον εαυτό του περισσότερο. (θα έλεγα και για την ασυγχώρητη παρουσία του ανυπόφορου overdone Spike αλλά εκεί μπαίνουν στη μέση συμφέροντα και δεν το χρεώνω στους δημιουργούς)

    Είδες το preview του after the fall; Ο dragon ήταν good guy τελικά. *rolls eyes*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Kala... trailer tou Angel eblepes esy? LOL
    O Lorne (!), i Fred (!!), o Connor kai o Gunn den itan aneptygmenoi xaraktires??? Tha se FAEI o allos gi'auto pou eipes :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ναι, με τον Gunn δεν ήξεραν τι να κάνουν. Ναι, τον Spike τον επέβαλε το δίκτυο. Πραγματικά όμως, έχει σημασία?

    To Angel επισκέφθηκε τα σκοτεινά μονοπάτια της ηθικής με τρόπο που με καθήλωσε. Άφησε στην άκρη τα empowering λόγια για το πώς μπορούμε όλοι μας να γίνουμε όσο γαμάτοι θέλουμε, και ρίχνοντάς μας ένα γερό χαστούκι μας έδειξε την αληθινή ρίζα της μάχης του καλού με το κακό.

    Μίλησε για την εξιλέωση, από την Faith που βασάνισε τον Wesley μέχρι τον Wesley που βασάνισε την Justine. Μας πήγε μια βόλτα με ασανσέρ στην καρδιά του κακού, και αντί για την κόλαση είδαμε εμάς. Αναζήτησε το τίμημα του συμβιβασμού και διαπίστωσε πως πρέπει πάντα να είσαι προετοιμασμένος να αφήσεις πίσω ένα κομμάτι της ψυχής σου, αλλά και πάλι θα πιαστείς αδιάβαστος.

    Εστίασε στη σπουδαιότητα της ελεύθερης βούλησης. Μελέτησε πώς και αν το καλό του ενός υποκύπτει για το καλό των πολλών. Διαλογίστηκε πάνω στην κενότητα και τη μελαγχολία της ύπαρξης. Εξέτασε ζητήματα φυλής, τάξης και πολιτικής. Και μέχρι το τελευταίο του δευτερόλεπτο δε σταμάτησε κηρύττει τον αέναο χαρακτήρα της πάλης.

    Αν η Buffy μίλησε με ανεπανάληπτο τρόπο για την ενηλικίωση και την -πολλές φορές βίαιη- είσοδό μας στην κοινωνία, το Angel μας μίλησε για τη ζωή σε αυτή την κοινωνία. Για τον γενναίο κόσμο μας. Καταπιάστηκε με ζητήματα που δεν απασχόλησαν το mother show, με τρόπο που το ένα να συμπληρώνει το άλλο, ηθικά και θεματικά.

    ΥΓ. Mε το "After the Fall" δεν έχω ασχοληθεί καθόλου, και δε με πολυβλέπω για να είμαι ειλικρινής. Το Angel κάλυψε τόσο πολύ, τόσο εμένα όσο και το mission statement του, που νιώθω πως η όποια συνέχιση του μύθου είναι περιττή. Και επιπλέον, σε αντίθεση με τη Buffy, το ένα πράγμα που δεν ήταν ποτέ του, ήταν ακριβώς comic book show. ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καταλαβαίνω τη λογική με την οποία καταλήγεις σ’ αυτά τα συμπεράσματα (και ανέφερες μια σοκαριστική σκηνή που είχα όντως ξεχάσει, αυτή με το ασανσέρ), αλλά συμφωνώ μόνο όσον αφορά τις 3 πρώτες σεζόν και επιμένω στη γνώμη μου ότι οι δύο τελευταίες σεζόν έχασαν το νόημα. Ο καθένας μπορεί να συχχωρέσει συγκεκριμένα λάθη σε κάθε αγαπημένη σειρά (όπως έχω κάνει με τον *vomits* Spike που κατήργησε ένα σωρό κανόνες της Buffyverse μυθολογίας στη Buffy). Στον Angel δε μπορώ να συχγωρήσω με τίποτα τα λάθη των 2 τελευταίων σεζόν (Cordelia as a higher being, Cordelia/Jasmine, Cordelia/Connor, Connor erased, Wolfram and Hart, Illyria, Spike). It’s all right. =D

    Comic book show κατά τη γνώμη μου ήταν 100% ο Angel. Με το coat και running off into the night, ο lonely anti-hero... H Βuffy είχε μονάχα στοιχεία.

    Όσο για την ανάλυση, gobias, επιμένω ότι δεν αναπτύχθηκαν παρά ελάχιστα οι Fred, (could-my-storyline-be-more-wrong) Connor και Lorne (και ειδικά ο αντιπαθέστατος Gunn).

    Τεσπά, τα ξαναέχουμε συζητήσει (στο GtvS) και δε συμφωνήσαμε ποτέ, so... =D

    ΥΓ. Το After the Fall φαίνεται τραγικό εκ πρώτης όψεως. Θα κάνω τον κόπο, μάλλον, απλά για να δω πόσο θα το ξεφτιλίσει το καημένο (και γιατί ελπίζω να ξαναδώ την Cordy - yes, I’m a sucker for her!). Πάντως αν είχε balls ο Joss Whedon δε θα το συνέχιζε... Μπορεί προσωπικά το φινάλε να μου φάνηκε προχειρογραμμένο και να με ξενέρωσε απίστευτα, αλλά ήταν τολμηρό τέλος... (αλλά όπως ο θάνατος του Spike μηδενίστηκε για το spin-off, έτσι θα μηδενιστεί και το spin-off finale για τα money money money του περιοδικού...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. To oτι δεν θα συμφωνήσουμε δε σημαίνει τίποτα, η συζήτηση δε γίνεται απαραιτήτως για να αλληλοπιστούμε. Εγώ προσωπικά σε ευχαριστώ που μου έδωσες αφορμή να ξανατρέξω στο μυαλό μου μια από τις αγαπημένες μου σειρές, ώστε να απαντήσω σε κάποια ενδιαφέροντα points που έθιξες.

    Θα συμφωνήσω για παράδειγμα οτι η 4η σεζόν ήταν mess, αλλά το έχω συγχωρήσει για διάφορους λόγους. Πες η εγκυμοσύνη της Carpenter που άφησε το τιμ ξεκρέμαστο. Πες η ενεργή ενασχόληση του Whedon με 3 σειρές ταυτόχρονα (!) που άφησε πίσω κάποια σημάδια κόπωσης. Πες οι προθέσεις, που ήθελαν το nonsensical season-long arc να σχηματίζει μια πολύ δυνατή παραβολή. Και πες, κυρίως, το οτι η 4η σεζόν είχε μερικά από τα δυνατότερα επεισόδια της σειράς, μεμονωμένα αν θες. Δηλαδή υπήρχε το παράδοξο οτι αν την κοιτάξεις από μακριά, η σεζόν είναι πολύ ενδιαφέρουσα και though-provoking, αν κοιτάξεις κοντύντερα είναι ένα χάλι που δε βγάζει νόημα, και αν κοιτάξεις τόσο κοντά που χάνεις το δάσος, διαπιστώνεις οτι μερικά από τα δέντρα είναι απίστευτης και ανεπανάληπτης ομορφιάς.

    Για την 5η φυσικά διαφωνώ οριζοντίως, πλαγίως και καθέτως, είναι μια από τις 3-4 αγαπημένες μου σεζόν οποιασδήποτε σειράς ever. Και θα υποστηρίξω και πάλι το οτι όχι μόνο κατάφερε να έρθει πάλι σε επαφή με το mission statement της σειράς, αλλά είχε την αυτοπεποίθηση και την ικανότητα να εξερευνήσει τι θα γινόταν αν το γυρίσει ανάποδα. Μου αρέσουν οι σφαιρικές μελέτες, τι να πω? ;)

    Για τους χαρακτήρες, προσωπικά δεν καταλαβαίνω προς τι ο χαμός. Δεν είναι απαραίτητο οτι ως δημιουργός θα έχεις μια συναρπαστική ιστορία για κάθε χαρακτήρα. Υπάρχουν εκείνοι που κουβαλούν τη σειρά και πάνω τους προβάλλονται οι προβληματισμοί της, και υπάρχουν και οι υπόλοιποι που εξυπηρετούν ένα σκοπό μία στιγμή. Βρίσκω για παράδειγμα πολύ πιο ενδιαφέρον και συναρπαστικό αυτό που έκανε ο Whedon με την Amy Acker, παρά να της έδινε ένα arc απλώς για να της δώσει ένα arc. Δηλαδή συγγνώμη, ποιος δημιουργός σκέφτεται "Είσαι καταπληκτική ηθοποιός! Θα ήθελα να σε δω να παίζει κάτι *τέτοιο*!" και την επόμενη μέρα να το κάνει πράξη? (LOL)

    Περί comic book, να ξεκαθαρίσω αρχικά οτι δεν βάζω τον όρο με κανενός είδους αρνητική χροιά, καθότι αγαπώ τα κόμικς αρκετά ώστε να γράφω κριτικές γι'αυτά σε εβδομαδιαία βάση. (θεωρητικά τουλάχιστον :P) Αναφέρομαι περισσότερο σε χαρακτηριστικά σαν το μεγάλο ensemble, την ανάπτυξη universe και μυθολογίας, την έντονη προσοχή στο continuity και στο mythos, το οποίο μάλιστα αναπτύσσεται σε βαθμό εξίσου μεγάλο με του παρόντος. Υπό αυτή την έννοια, η Buffy είναι το κατεξοχήν comic book show, σε αντίθεση με το Angel που άλλαζε ύφος και φόρμα κάθε χρόνο. Όχι τυχαία, θεωρείται πως ο Whedon στην ουσία έγραφε X-Men comics για την οθόνη, όσα χρόνια έκανε τη Buffy. Και πάλι, δεν είναι χρωματισμένο αυτό θετικά ή αρνητικά. Αγαπώ τα καλά X-Men comics, αν είχα διαβάσει σαν παιδί αυτά που διάβαζε ο Whedon κι εγώ θα αδυνατούσα να σκεφτώ μετά σε άλλα πλαίσια.

    Το After the Fall άστο να πάει άστο. Το ένα σημείο που θα σε διορθώσω όμως, είναι το περί οικονομικού. Δεν υπάρχει καθόλου αυτός παράγοντας στην όλη εξίσωση. Ένας άνθρωπος που πέρασε τα τελευταία δύο χρόνια λαμβάνοντας checks από την Warner για τη συγγραφή ταινίας Wonder Woman, πίστεψέ με όταν σου λέω οτι τα κόμικς τα γράφει από χόμπι. Είναι χαρτζιλικάκι. Και στην περίπτωση της Buffy, καύλα. Για το Angel όμως? Eκεί πιστεύω η απόφασή του είχε να κάνει με κάποια τεχνικά ζητήματα. Από τη στιγμή που συνεχίζει τις ιστορίες στο Buffyverse μέσω της 8ης σεζόν, φαντάζομαι πως αργά ή γρήγορα θα σκόνταφτε πάνω σε απομεινάρια από το Angel. Καλύτερα λοιπόν να γράψει αυτό που ο ίδιος έχει στο μυαλό του ως επίσημη εκδοχή, ώστε να απελευθερωθεί από το άγχος και το νταλκά του "αφού η Buffy είναι εκεί τότε, τότε γιατί δεν έρχεται να την βοηθήσει ο Spike? Και τι έκανε ο τάδε τιν ώρα που έκλανε το γατί του δείνα?"

    Eπίσης, αν δεχόταν να βάλει το όνομά του σε αυτή τη σειρά, το πιθανότερο είναι πως η IDW θα τον αφήσει να χρησιμοπποιήσει κάποιον ή κάποιους από τους χαρακτήρες του, αν και όταν τους χρειαστεί στη Dark Horse. Γαμημένα δικαιώματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή