NBC Comedy Bloc

Με την πρεμιέρα των Scrubs και την επιστροφή του Office στο μέγεθος που το γέννησε η μαμά του, οι νύχτες τις Πέμπτης στο NBC παίρνουν ξανά τη μορφή της must-see comedy TV που εισήγαγε πέρσι ο Kevin Reilly. Τόση ήταν η χαρά μου, που είπα να δω και τι κάνει ο φίλος μου ο Earl για πρώτη φορά μετά από ένα χρόνο! Ακολουθούν spoilers για την προχθεσινή νύχτα κωμωδίας, κατά σειρά My Name is Earl, 30 Rock, The Office και Scrubs.

My Name is Earl:
Είμαι περιστασιακός θεατής της σειράς, κι αυτό σαν χαρακτηρισμός μπορεί να είναι και γενναιόδωρος, αλλά όποτε τυχαίνει και βλέπω κάποιο επεισόδιο δεν το μετανιώνω. Μου αρέσει που οι συγγραφείς έχουν σταθεί στο ύψος της περίστασης του περσινού cliffhanger, αφήνοντας τον Earl στη φυλακή για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, κι αν αυτό το επεισόδιο ήταν κάποια ένδειξη, τότε το όλο εγχείρημα δουλεύει ρολόι, χωρίς το setting να περιορίζει τη δράση. Βέβαια στο τέλος του 20λέπτου συνειδητοποίησα οτι δεν είχα γελάσει φωναχτά ούτε μία φορά, θυμίζοντάς μου για ποιο λόγο εκτιμώ τη σειρά αλλά ποτέ δε νιώθω αρκετά motivated για να την ακολουθώ τακτικά: είναι περισσότερο το είδος χιούμορ που σε κάνει να εκτιμήσεις οτι αυτό που βλέπεις είναι αστείο, παρά να σε κάνει να θες να γελάσεις. Για comedy fluffer όμως είναι ό,τι πρέπει, οπότε δεν αποκλείω να συνεχίσω να το παρακολουθώ για να με ζεσταίνει ενόψει των 3 κωμωδιών που ακολουθούν. (Ναι, τις βλέπω με τη "σωστή" σειρά! Μισές δουλειές θα κάνουμε?)

30 Rock:
Αυτή είναι μια κωμωδία που σκίζει όποτε το γυρίζει στο meta-commentary. Η Seinfeld-centric πρεμιέρα της σεζόν δούλευε καλύτερα όταν έστρεφε τα βέλη της προς το ίδιο το NBC, και μετά από δύο a'ight επεισόδια η Tina Fey πετυχαίνει ξανά κέντρο με ένα 20λεπτο που, φυσιολογικά, την παρουσιάζει ως μια δημιουργό πλήρως υποταγμένη στο σύστημα του entertainment όπου τις διαταγές δίνουν οι πολυεθνικές. Με την Carrie Fisher να είναι η κορυφαία χωρίς συναγωνισμό gratuitous guest star της σεζόν στο ρόλο μιας bizarro μελλοντικής εκδοχής της Liz, η Fey ουσιαστικά φωνάζει απενοχοποιημένα οτι είναι γρανάζι γιατί είναι this way or the hippie way.

Όμως εκεί που ετοιμάζεσαι να εσύ να φωνάξεις "sellout!" ως απάντηση, ξεπερνά τον fictional εαυτό της γλιστρώντας μέσα στο επεισόδιο ένα υστερικά ξεκαρδιστικό δίλεπτο σατιρικού διαφυλετικού στερεοτυπισμού που θα έκανε ακόμα και τον Michael Scott να ντραπεί, και το οποίο δε μπορώ να φανταστώ με ποιον τρόπο δεν θα αποτελέσει βράβευση με Έμμυ για τον Alec Baldwin του χρόνου. Αυτό το σόλο του Jack Donaghy ήρθε διόλου τυχαία σε ένα επεισόδιο όπου η Liz Lemon παρουσιάζεται ως δημιουργικά παραιτημένη, αρνούμενη να συμπεριλάβει οτιδήποτε ελάχιστα προσβλητικό στο show της. Η Fey κλείνει έτσι το μάτι, θυμίζοντας οτι οι δημιουργικοί ελιγμοί ανάμεσα στις corporate απαιτήσεις μπορούν να κάνουν ακόμα καλύτερη κωμωδία. (Case in point, Arrested Development. Επίσης, μετρήστε πόσες φορές αναφέρθηκε σε ένα 20λεπτο η "μαμά NBC", GE. Η Tina Fey μπορεί και να είναι ο μόνος άνθρωπος στον πλανήτη που λαμβάνει writing και followship awards την ίδια στιγμή.)

Food for thought: Τι show μπορεί να ήταν αυτό που θα είχε ως spin-offs μεταξύ άλλων το Miami Vice και το Cheers?

The Office:
Δεν είναι πολύ-πολύ καλύτερα έτσι? Το ωριαίο show με έχανε κάπου στη μέση, ενώ το ημίωρο με κάνει να θέλω περισσότερο, πάντα δείγμα οτι κάνεις κάτι σωστά. Βοηθάει και η διαφήμιση του Michael Scott με την οποία έκλεισε το επεισόδιο που, δεν ντρέπομαι να ομολογήσω, με έκανε να ανατριχιάσω λιγάκι. Ήμουν ο μόνος? Πραγματικά τη θεώρησα κάτι που με λίγο χρήμα θα με έκανε να θέλω να αγοράσω περισσότερο χαρτί από όσο έχω ανάγκη, αλλά αυτό το μπασταρδάκι ο Ryan πρέπει να αρνείται στον Michael τη δικαίωση ακόμα κι όταν εμφανώς είναι σωστός. Η όλη παραπλάνηση που έστησε ο ίδιος ο B.J. Novak (ο Ryan, pulling double duty) σεναριακά ήταν πανέξυπνη, κάνοντάς μας να φοβόμαστε για το όνειδος που επρόκειτο να αντικρύσουμε, όταν το τελικό προϊόν ήταν κάτι που ξεμπρόστιαζε την εταιρεία σε corporate επίπεδο για την έλλειψη δημιουργικότητας. (Ωραίο double feature με το παρεμφερούς θεματικής 30 Rock, by the way.)

Κατά τα άλλα, αστειότερη στιγμή της βραδιάς ήταν το συγχρονισμένο "Oh, D!" από τους Dwight και Andy, πάντα αξιόπιστα τα ingnorantly ρατσιστικά σχόλια του Michael (o Οscar τα κουστούμια "naturally," o "urban" Stanley, το hip-hop που περίμενε από τον Darryl κτλ), αλλά μεγαλύτερο ενδιαφέρον είχε κάτι που ένιωσα να υπονοείται στη σχέση Jim & Pam. Δε θα ήθελα να δω κάποιο εμπόδιο στη σχέση τους τόσο νωρίς (αργότερα σίγουρα, αλλά όχι ακόμα) και νιώθω πως η "Second Life" του Jim και το άπλωμα του χεριού του στην Pam στο μπαρ, είναι ακριβώς ενδείξεις για μπελάδες. Και μάλιστα, όχι σαχλο-μπελάδες τύπου "we were on break!!" αλλά από το κανονικό είδος, εκείνων που απαιτούν ανάπτυξη χαρακτήρων. Δηλαδή, όσο ανεξαρτητοποιείται η Pam, ο Jim γίνεται όλο και πιο ανασφαλής. Ενδιαφέρον, αλλά συλλαβίζει πολύ βαθύ πρόβλημα στη σχέση του ζευγαριού, και όχι ένα που θα ήθελα να δω μόλις 4 επεισόδια μετά την ένωσή τους, αν μη τι άλλο γιατί σημαίνει μακροπρόθεσμα προβλήματα. Αν υπάρχει όντως κάτι εκεί, και δε βλέπω ό,τι νά'ναι, τότε πρόκειται για εξαιρετική εκτέλεση μιας under review κατεύθυνσης.

Scrubs:
Γέλασα σε αυτά τα 20 λεπτά περισσότερο από ό,τι στα 60 που προηγήθηκαν, οπότε η επιλογή μου να ακολουθήσω το πρόγραμμα του TV Guide με δικαίωσε. Όμως δεν μένουν και πολλά πράγματα αφότου πέσει το μαύρο του τέλους, το οποίο είναι κρίμα για ένα show που κάποτε ήταν τόσο επαναστατικό. Χαίρομαι πάντως αφάνταστα που βασικά οι συγγραφείς πήραν πίσω το περσινό cliffhanger, όσο κι αν το κάνει retrospectively irrelevant. Η όλη ιστορία με την εγκυμοσύνη όμως εξακολουθεί να τραβάει κάτω το show, μην αφήνοντας τον JD να είναι η καρικατούρα που ήταν πίσω στην 5η σεζόν, όταν και η σειρά έφτασε το κωμικό ζενίθ της.

Όταν δεν ασχολούμασταν με απομεινάρια του περσινού σαπουνιού, τα πάντα ήταν αστεία εδώ, από τον Kelso να εξηγεί τη διπλή σημασία του "Whore Reed" μέχρι τον Kelso πάλι να μυρίζει αυγά και να αναρωτιέται αν παθαίνει εγκεφαλικό. Κάποια αστεία τα έχουμε ξαναδεί τόσο μέσα στην ίδια τη σειρά (Beard-fah-say...), όσο και σε άλλες (...όπως Spa-chee-man?) αλλά δεν διαμαρτύρομαι πολύ. Ας γελάσουμε όσο μπορούμε ακόμα, και μετά ας πάει το Scrubs στον παράδεισο τον sitcoms όπου θα καυχιέται για τα νιάτα του, όταν χωρίς υπερβολή βοήθησε να αλλάξει το πρόσωπο της τηλεοπτικής πραγματικότητας. Κι αν οι άλλοι του απαντάνε οτι στο τέλος κατέληξε να επαναλαμβάνει κλεμμένα μοτίβα από άλλες σειρές που εκείνες με τη σειρά τους είχαν κλέψει από το ίδιο το Scrubs, ο Neil Flynn θα τους υπενθυμίζει οτι η Lady έχει έναν αδερφό που τον λένε Him, και όλοι θα σκάνε στα γέλια και θα διαλύονται ησύχως.

Here's to a funny as hell final season!