Pushing Daisies: Pigeon

Aν την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε το πρώτο non Sonnenfeld-directed επεισόδιο, αυτήν πήραμε το πρώτο non Fuller-written, οπότε υπό μία έννοια είχαμε το απόλυτο τεστ για τη σειρά: χωρίς κανέναν από τους δύο original συντελεστές του, πώς θα μοιάζει αυτό, το απολύτως τυπικό επεισόδιο?

Η δουλειά του Sonnenfeld πάντα θα μου λείπει από τη σειρά, αλλά αν σεναριακά αυτό εδώ είναι το συγκριτικά χειρότερο που μπορεί να πάει, τότε είμαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Ελάχιστες ουσιαστικές διαφορές εντοπίζει κανείς, πρακτικά μόνο την έλλειψη λεπτότητας στα προβλήματα της σχέσης του Ned και της Chuck. Αλλά αν η μετάβαση από τον Fuller στη Rina Mimoun, showrunner του "Everwood" και παραγωγό της χάλια τελευταίας σεζόν "Gilmore Girls", έχει όλη κι όλη μια τόσο ανεπαίσθητη συνέπεια, τότε καταλαβαίνουμε πόσο hands-οn είναι ο δημιουργός.

Μάλιστα, το ίδιο το μυστήριο ήταν ίσως το πιο ενδιαφέρον, plot-wise από όσα έχουμε δει ως τώρα, με ανατροπές και περίπλοκο παρελθόν, και ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Λέει πολλά για το χάσμα ανάμεσα στο "Pushing Daisies" και οποιαδήποτε άλλη νέα σειρά, το οτι σε ένα μόνο επεισόδιο υπάρχουν περισσότεροι ενδιαφέροντες one-off χαρακτήρες από ό,τι σε όλα τα επεισόδια "Chuck" ή "Reaper" ή "Bionic Woman" ως τώρα. Και η Jayma Mays συνεχίζει να με μπερδεύει: την είχα λατρέψει στο "Heroes", την είχα αντιπαθήσει στο "Ugly Betty", τώρα εδώ μου άρεσε πάλι. Δώστε της κάποιος μια σειρά για να βγάλω ασφαλές συμπέρασμα, πια.

Το δέσιμο της Olive με τις θείες είναι από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια της σειράς, ειδικά όταν γίνεται με τη βοήθεια casual musical numbers σαν αυτό στο αυτοκίνητο. Θέλω κι άλλα τέτοια! Όταν παραμέρισε τη ζήλεια της για την Chuck για να προστατέψει τις νέες φίλες της, η Olive κέρδισε όποιο κομμάτι της καρδιάς μου δεν της είχε δώσει το κομμάτι από το "Grease" από το δεύτερο επεισόδιο. Ομολογώ πάντως οτι δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο η Chuck δε μπορεί να δει τις θείες της.

Είναι μια άλλη μικρή απορία που με ενδιαφέροντα τρόπο έλαβε απάντηση, αν και δεν περίμενα οτι θα συνέβαινε ποτέ. Αναφέρομαι στον Digby, το σκύλο του Ned, που μάθαμε πως πολύ απλά διασθάνθηκε οτι δε μπορεί να ακουμπήσει ξανά το αφεντικό του, ένα ωραίο άγγιγμα στο γενικότερο universe της σειράς, μια απάντηση που δόθηκε casually όπως θα άξιζε σε ένα τέτοιο σχετικό μη-θέμα, αλλά ξέρω πως ικανοποίησε πολύ κόσμο το οτι έστω αναφέρθηκε. Good form.

Θα ήθελα απλώς περισσότερο Chi McBride στα επεισόδια, κυρίως γιατί στις ελάχιστες στιγμές του σε αυτό, το πήρε κι έφυγε. ("Seriously. In a prison graveyard? This where you gonna have this conversation?") Την αγαπημενη μου ατάκα του επεισοδίου όμως την είχε ο Dash Mihok ως Lefty απαντώντας στη θεία Vivian αν το bunkmate είναι ευφημισμός. ("Not in this case, ma'am.")

Next up, Halloween. Αυτό θα είναι πολύ καλό.